Het debuut van Natasja van Loon, Bemint eer gij begint verscheen in 2004. Op dit moment schrijft ze haar tweede roman Het mannenexperiment. Waar gaat dit nieuwe boek over? Waar haalt ze haar inspiratie vandaan en wat heeft David Lynch met dit alles te maken? Bekijk het interview.
- Schrijfblog: Schrijvers zijn asociaal
- Alle interviews op Mike’s Webs.
10 reacties op “Video: Een gesprek met Natasja van Loon”
Leuk interview met mooie sfeerbeelden. Maar als Natasja haar hele roman tikt in de houding die ze inneemt voor de camera, wordt zelfs de Arbodienst arbeidsongeschikt… 😉
@Jeroen: Thanx. Natasja schrijft echt al haar werk vanaf die plek in die houding. Dat is dus niet zo voor de esthetiek van de video gedaan. 🙂
@ Jeroen: ik vrees dat dat inderdaad ook verantwoordelijk was voor mijn terugkerende slijmbeursinfectie. Sinds het interview werd opgenomen, heeft mijn man dan ook maatregelen getroffen door me naar de studeerkamer te bonjouren, waar ook een bank staat en waar ik – warempel – tegenwoordig beschikking heb over een laptoptafeltje op wieltjes, waardoor ik toch in mijn favoriete krulhouding-op-bank kan schrijven zonder overmatig risico op RSI.
@ Mike: Wat een heerlijke manier van ontwaken: nogmaals dit interview bekijken. Ben gisteren de tel kwijtgeraakt van het aantal keer dat ik het gezien heb, maar nog steeds geen genoeg van. En elke keer dat dat moment langskomt waarop ik het woord ‘chicklit’ in ‘chicklit plus’ nauwelijks uit mijn strot krijg, schiet ik weer in de lach. Want inderdaad: ook – nee, juist de ongemakkelijke momenten maken zo’n filmpje spannend. En wat ik ook erg mooi blijf vinden: de afwisseling tussen het imago van Natasja in de foto’s in kleur, en de realiteit van Natasja schrijvend in bijna zwart/wit. En het moment waarop het fragment dat ik voorlees samenvalt met het opsteken van die sigaret: ook erg fraai, omdat de twee verhaallijnen dan samenkomen. En [dat had ik gisteren niet gezegd, maar vond ik ook erg goed gevonden]: dat je de ondertitels over wat mijn inspiratiebronnen zijn – in het bijzonder Madame Bovary – over die ene foto laat lopen waarop ik daadwerkelijk op Madame Bovary líjk. En de belichting: is ook erg sfeervol geworden, vind ik. En de muziek natuurlijk: de Donny Darko soundtrack gaat mooi op met het ritme van de montage [en is me zeer lief, natuurlijk]. Dus – en dat geldt over de gehele linie: hoe je werkelijkheid en fictie steeds weer met elkaar verweeft, daar ben ik meer dan gecharmeerd van. Veel meer.
Liefs en dankbaarheid van zowel Natasja de mediatrainer als van Natasja de schrijfster, dus!
PS. Mijn favoriet? Zijn toch die beelden op het balkon, denk ik. Omdat je daarin een sfeer getroffen hebt die zowel contemplatief als intrigerend is. Vind ik.
Hahaha! Wat een narcistisch genoegen is dat toch: je eigen filmpje bekijken.
Oei! Ai! Zucht! I'm in luv…
"Geboren met de honger" – die ga ik in het Latijn vertalen & op mijn buik laten tatoeëren (Angelina eat your heart out, met je "quod me nutrit me destruit").
Wat leuk om je nu eens in bewegend kleurenbeeld waar te nemen.
Ik kijk uit naar je boek.
Succes met het laatste lood.
Liefs, Alex
RECTIFICATIE: De ‘Wonder Boys soundtrack’, bedoel ik natuurlijk. Niet de ‘Donny Darko soundtrack’. Overigens zijn beide soundtracks mij lief.
@Natasja van Loon: Thanx babe. Graag gedaan. En wat de soundtrack betreft: allebei goede films met bijzonder geluid.
@Merel: Prima tekst om op je buik te laten schrijven lijkt me. 🙂
Verliefd worden op een boek doe je niet zomaar. Eerst is er het verlangen. Dat bouwt zich op. Het zwelt aan. En als je dan op je vrije dag langs die gekozen boekenetalage slentert en op een onverklaarbare manier naar dat ene boek getrokken wordt, dan weet je: het moest zo zijn.
En dan maar hopen dat het boek jou ook mag.
[…] Een interview met schrijfster Natasja van Loon […]