Tot mijn grote vreugde vernam ik vandaag via Fearnet.com dat Buffy the Vampire Season 8 vervolgt wordt in een negende seizoen. Ik heb het natuurlijk over de stripserie die de verhaallijn van de televisieserie, die na zeven bijzondere seizoenen ten einde kwam, voortzet.
Wanneer een populaire televisieserie afloopt, betekent dit nog niet dat het verhaal ook uit is. Joss Whedon, bedenker en creatieve geest achter de serie Buffy the Vampire Slayer, vond dat hij nog meer te vertellen had over de blonde uitverkorene die in de nachtelijke uurtjes op vampiers en demonen jaagt. Het verhaal van Buffy Summers werd daarom voortgezet in stripvorm: Buffy Season 8 wordt sinds 2007 door Dark Horse uitgegeven en is een verdomd boeiende stripserie.
Stripverfilmingen en strips over films zijn niets nieuws. Populaire films en televisieserie krijgen al jaren tie-ins als boeken, poppetjes en strips. (De tv-serie True Blood krijgt bijvoorbeeld nu ook een stripserie.) Toch is een goede stripadaptatie een zeldzaamheid. En dat de bedenker van de serie zelf de comics schrijft komt ook niet vaak voor. Toen ik als Buffy-adept hoorde dat Joss Whedon het achtste seizoen in stripvorm zou uitgeven, was ik tegelijkertijd nieuwsgierig en sceptisch. Een strip zou het toch nooit halen bij de kwaliteit van de serie? Uiteraard won de nieuwsgierigheid.
Waarheidsgetrouw
Mijn sceptische houding was na het lezen van de eerste trade paperbacks compleet verdwenen. De personages die we in zeven seizoenen hebben leren kennen, komen wederom tot leven in de strippagina’s. Niet alleen weet tekenaar Georges Jeanty de acteurs feilloos na te tekenen. De personages zijn gewoonweg niets veranderd. Veel is te danken aan de strakke dialogen van Whedon, die de dictie van iedere hoofdfiguur perfect op papier weet te zetten.
Het is merkbaar dat Whedon niet langer de censuurcommissie van de omroep tevreden hoeft te houden. De strips hebben door hun vele verwijzingen naar en woordgrapjes over seks een volwassener karakter. Hoewel de serie controversiële onderwerpen als homoseksualiteit niet uit de weg ging, komen dat soort thema’s in de strips meer naar voren.
De serie zou oorspronkelijk 25 comics beslaan, inmiddels is het verhaal in de planning uitgegroeid tot veertig delen. Joss Whedon schreef de eerst vier delen ‘The Long Way Home’ en pende tussendoor nog wat verhalen. Hij zal tevens dit seizoen afronden. Verder fungeert hij als executive producer van de serie, wat zoveel betekent als dat hij de productie nauwgezet overziet en het creatieve team van schrijvers en tekenaars aanstuurt. Een zelfde rol speelde hij in de televisieserie.
De comicserie wordt geschreven door niet de minste schrijvers. Brian K. Vaughan schreef de tweede verhaalboog die gaat over Faith, de andere slayer die een tijdje de darkside van de force bediende. Jeph Loeb (Batman: The Long Halloween, Smallville) pende aflevering twintig en Brad Meltzer heeft zojuist zijn voorlopig laatste nummer geschreven. Vaste schrijvers van de tv-serie, zoals Jane Espenson en Doug Petrie, schrijven ook mee aan de stripserie. Zij kennen de personages immers door en door.
Dit seizoen komt bijna ten einde. Dark Horse heeft aangekondigd dat er zes maanden na het einde van seizoen 8 met de negende begonnen wordt. Het verhaal zal compacter zijn en minder lang gaan duren.
Ik heb er in ieder geval zin in.
15 reacties op “Buffy krijgt negende seizoen”
Oh ja, ik was even vergeten dat je een Buffy-fan bent. 🙂 Ik niet, dus ik sla deze over!
Hoe kan je dat nou vergeten? 🙂
Ieder zijn vampiers natuurlijk, maar ik snap niet hoe je Buffy niet goed kunt vinden maar wel weg kunt zwijmelen bij Twilight.
Hmmmja. Ik heb recent toevallig óók de trade paperbacks gelezen (irritant trouwens dat de reeks nog niet af is, nu blijven we achter met een ehhh letterlijk zwevende cliffhanger). En hoewel ik het aanvankelijk heel erg goed vond – zeker de geschilderde covers, trouwens – merk ik bij herlezing dat ik me toch ook wat erger aan de comic versie.
Ondanks goden, halve cyborg monsters en weetikwat, was de kracht van Buffy altijd het zeer realistische menselijke drama. In de comic krijg ik – nogmaals, bij herlezing – het gevoel dat daar wat overheen gefietst wordt. Ten faveure van meer comic gimmicky zaken – reusachtige stenen monsters of oosterse goden, een van de karakters die tevens een reus is… sterker nog, zit er één trade paperback bij zónder iets reusachtigs erin ? Misschien moet ik nog een derde keer herlezen, maar het Buffy gevoel ben ik in al die bovenproportionele heisa een beetje kwijt. Plus heel veel tie-ins die maar half te volgen zijn zonder nog verdere comics aan te schaffen (Fray, de Slayers-subverhalen spinoff, en naar laatste geruchten ook nog eens de Angel-comics zijn bijna verplichte reads om de boel een beetje te kunnen volgen). Commercieel zeer slim, maar eenzelfde mankement dat bijvoorbeeld Marvel crossovers ook hebben. Het lijkt moeilijk voor amerikaanse comics om een beetje fatsoenlijk een verhaal te vertellen, en daar lijdt mijns inziens de reeks wel wat onder.
Voor de rest ben ik het met je eens: de teksten en handelingen etc van de karakters roept een fijne, warm nostalgische herinnering naar de TV serie op. Maar ik moet eerlijk toegeven toch dan liever weer seizoen 2-7 (laten we het over het eerste seizoen even niet hebben) te willen kijken.
Ik stoor me niet zo aan de schaalvergroting of verwijzingen naar andere series. Kan ’t prima volgen, al ben ik het met je eens dat zonder alle crossverwijzingen het rustiger lezen zou zijn. De strips zijn anders, dat wel, maar ik vind het toch erg fijn om te kunnen lezen hoe het verder gaat met mijn favoriete vampier-slachter.
Die Angel-comics heb ik bijna niet gelezen. Dat was een heel wisselende serie en eindigde ook niet helemaal lekker. Ook daar zijn ze in de comics verder gegaan, maar die moet ik nog lezen http://en.wikipedia.org/wiki/Angel:_After_The_Fall.
Overigens vond ik het eerste seizoen van Buffy prima, ik heb juist meer moeite met seizoen 7. Daar begon het allemaal een beetje te trekken. Mijn favoriete seizoenen van de serie zijn nog steeds de eerste drie en daarna seizoen vijf.
Agree to disagree zoals wel vaker 😉 Vond persoonlijk seizoen 7 van Buffy een mooie afronding, alle thema’s kwamen zo ongeveer uit en alle karakterpaden waren mooi afgerond. Ik vind wel de verwijzing in de eerste tradeback naar een aflevering van Angel seizoen 5 hilarisch. En Angel vond ik, na een wonky eerste seizoen (waar naar mijn mening beide series onder lijden), erg krachtig geworden op eigen benen. De strips daarvan heb ik ook nog niet gelezen, maar ook daar heb ik het idee dat het einde van de TV-serie eigenlijk stiekem wel goed was. Maar het is wel duidelijk voor een ander publiek dan Buffy.
Ach, de Buffy strips zijn op z’n minst amusant. Zoveel wil ik zeker wel toegeven 🙂 Maar na de zes tradebacks vrees ik in de nog komende delen een definitief Jumping The Shark. Al laat ik graag Whedon en consorten me nog verrassen, dus ik zal toch uiteindelijk de rest ook nog wel gaan lezen.
Wel leuk dat je er aandacht aan besteedt. Er is veel over de TV-serie geschreven in binnen- en buitenland maar de comicsreeks wordt maar zelden gerecenseerd, if at all.
Ik vond dat hele gedoe met die zoon van Angel erg slecht: ook een beroerde acteur was dat. De Mickey Mouse club nog niet ontstegen. Dat Darla terugkwam vond ik niet erg, maar ik heb dan ook een zwak voor Julie Benz, die later de vriendin van Dexter ging spelen.
Maar wat vind jij zo slecht aan die eerste seizoenen? Daar ben ik wel benieuwd naar.
1e seizoen Buffy: Tsja, waar begin ik. The Master, come on. De monsters-van-de-week waren ook slapjes, de karakters waren veelal nog te cartoonesk en nog niet echt lekker uitgewerkt, en bij vlagen is het schrijfwerk echt tenenkrommend… Het pulpgehalte was veel te hoog. Een paar afleveringen na de start van seizoen 2 kreeg de serie pas vaart, schwung. Kreeg het geschrevene wat vlees op de botten. Mensen die enkel seizoen 1 hebben gezien en de serie afbranden, krijgen van mij stiekem een beetje gelijk. Waarna ik meteen op de barricades klim om de rest van de reeks mee te verdedigen.
1e seizoen Angel: de serie kreeg zichzelf maar niet losgeweekt van Buffy, en áls ze al een serieuze poging deden, schoten ze door. Die aflevering met de Scourge bijvoorbeeld, plots is er uit het niets een reuzeleger fascistische überdemonen en poef, de rest van de serie weer niet. Karakters uit Buffy komen volgens mij juist in het eerste seizoen bijna doorlopend binnengevallen (de uiteindelijke ‘overstappers’ niet meegerekend natuurlijk). Ook daar gold, pas in seizoen 2 waren de voeten duidelijk steviger in de grond gezet. Eigen stem, eigen koers (de ’25plus crowd’ verhalen), en het begin van de eigen submythologie.
Touché bij Connor. Ergerde ik me ook aan. Maar hoe sterk die plotlijnen waren werd daardoor opvallend beter door de andere prestaties neergezet, waardoor ik er omheen kon kijken. Seizoen 5 vond ik een verfrissend andere koers – mede door de overstap van Spike, dat dan wel – waarin die anderhalve aflevering waarin Angel’s zoon terug opduikt opeens een stuk minder ergerden.
Je geeft een mooie analyse René, dat moet ik toegeven. Al ben ik het niet helemaal met je eens. Seizoen 1 van Buffy was niet perfect, maar dat heb je bijna bij alle eerste seizoenen: men probeert zich nog een weg te vinden. Alles is nieuw, bepaalde wegen worden ingeslagen, uitgeprobeerd, afgekeurd, goedgekeurd. Dat Angel bijvoorbeeld nog zoveel mogelijk een connectie had met Buffy begrijp ik best en juich ik toe: de kijkers van Buffy moesten wel blijven hangen bij Angel. Ik vond het ook leuk die crossover afleveringen en vond het jammer dat dit soort dingen later niet meer konden omdat Buffy inmiddels door een andere omroep werd uitgezonden.
The Master vond ik een prima schurk, en de pilot en slotafleveringen van seizoen 1 erg sterk.
Oh *god* ik lees nu op die wikipedia pagina nog verdere spinoffs rondom Spike, Lorne….
Ik vind die spinoffs niet zo erg. Zolang de personages waar de verhalen om draaien boeiend zijn. Lorne zie ik dan ook niet zo zitten, Spike solo wel.
Ik vond Buffy altijd erg leuk, tot een bepaald moment. Dat was toen ik Angel (ben ff kwijt hoe die vogel in het echt heet) geïnterviewd zag worden voor E! in z’n eigen huis. Hij lag tijdens het interview op een roze bed te spelen met 2 witte chihuahua’s. Sinds dat moment kan ik hem in geen enkele rol serieus nemen.
Ha!Ha! Ja dat lijkt me inderdaad een reputatiekiller.
Toch heb ik een zwak voor David Boreanaz (Angel dus) en kan erg om hem lachen bij Bones. Maar goed, ik heb dat interview met die twee chihuahua’s ook niet gezien. (En dat laat ik ook maar zo)
[…] de passieve damsel in distress wel erg achterhaald is. Sorry beste regisseur, maar ik ben van de Buffy-generatie en verwacht dat de dames van zich afbijten als een of andere agressieve eikel met een […]
[…] wereld. Of beter gezegd: met het proberen te voorkomen van de Apocalyps. Dus waarom zou seizoen 8, uitgegeven in even zo veel strip paperbacks, anders eindigen? Toch, de dood van Rupert Giles kwam onverwachts. Ik was […]
[…] plezier lees ik het laatste deel van seizoen 8 van ‘Buffy the Vampire Slayer’. Een prima stripadaptatie die verder gaat waar de tv-serie ophield. Waarom met Buffy op de foto? […]