Vandaag is het alweer 1 november. September en oktober, mijn twee favoriete maanden van het jaar, zijn voorbijgegaan voordat ik er erg in had. Zelfs Halloween heb ik maar half meegekregen en dat is toch mijn favoriete feestje van het jaar. Het is de laatste tijd simpelweg te druk om bij sommige dingen stil te staan.
Op dit moment ben ik druk met het voorbereiden van een interview met Craig Thompson. Hij verblijft een paar dagen in Antwerpen deze week om zijn nieuwe boek Habibi te promoten. Ik spreek hem er zondag over. Daarom heb ik de afgelopen dagen met dit dikke boekwerk beziggehouden. Oosterse sferen, woestijnzand en islamitische vrouwenonderdrukking hebben weinig met Halloween van doen. Logisch dat ik mijn hoofd niet bij de goblins en andere nachtelijke monsters kon houden. Maar ik heb ze wel gemist natuurlijk.
Niet dat je mij daar echt over hoort klagen hoor. Het is altijd boeiend om in iemands werk te mogen duiken en de betreffende stripmaker daarover te kunnen ondervragen. Dat verveelt nooit.
1 november vandaag. Dat betekent dat National Novel Writing Month, NaNoWriMo, weer van start is gegaan. Schrijvers en hobbyisten over de hele wereld gaan de uitdaging aan om een boek van minimaal 50.000 woorden te pennen.
The challenge? To write 50000 words in one month – that’s roughly a 150-page novel. 1667 words a day, 30 days straight. It’s fun, maddening, crazy, and exhausting all in one, but it pushes your creativity to places its never been before, and it’s certainly worth a try to anyone that has ever thought “I would love to write a book!”. Staat er op het blog van de ABC geschreven. De boekwinkel waar ze altijd aandacht aan dit evenement besteden.
Ik heb er nog half aan gedacht om er ook aan mee te doen: ook in mij brandt de ambitie eens een boek te schrijven. Maar ik ben er nog niet aan toe gekomen om ermee te beginnen. Schrijven doe ik natuurlijk heel veel. Als het niet voor een freelance artikel is, dan wel voor dit blog of een recensie voor Zone 5300. Ik denk dat als ik niet zou bloggen er wel tijd over zou zijn om een boek te schrijven, er even van uitgaande dat ik zou weten waar dit boek over moet gaan. Wat fictie verhalen betreft heb ik wel een paar ideeën, maar het lijkt me ook heel tof om een non-fictie boek te schrijven. Over strips bijvoorbeeld.
Ik denk dat als ik niet zou bloggen er sowieso meer tijd over zou blijven voor andere dingen. Bloggen is immers een energie- en tijdvreter van jewelste. Iets om over na te denken.
13 reacties op “NaNoWriMo: Schrijf een boek in dertig dagen”
Wat betreft je laatste zinnen:
Bloggen is soms net een olievlek. Het beging met een blogje en nog een paar. Dan komen er reacties op je blogs en daar wil je als blogger ook graag op reageren. De lezers die reageren hebben zelf ook blogs dus wil je hun blogs ook graag lezen en erop reageren. Dan wil je bepaalde bloggers en mensen die reageren IRL ontmoeten en komen er afspraakjes. En dan gaan sommige van die afspraakjes ineens leuke projecten opleveren. En voor je het weet ben je er vrijwel continu mee bezig. Ik snap dat maar mijn boekhouder niet als hij de cijfers op een rijtje zet.
Het is inderdaad een tijdrovende bezigheid, Peter. Dat betekent natuurlijk niet dat het geen prettige bezigheid is of kan zijn. Allerminst. Maar wel dat je een hoop moet laten voor het bloggen, je kunt je tijd immers ook anders besteden. Ik vind het wel fijn om daar zo nu en dan bij stil te staan. De klokt tikt immers door…
Ik hoorde laatst zeggen, ik meen dat het Gary Vaynerchuk was, om jezelf af te vragen wat je zo graag doet dat je het je hele leven wilt blijven doen en om dat dan te gaan doen. Dan hebben we het toch over bloggen? 🙂
Inderdaad. Maar stel dat je zou moeten kiezen en dat een boek schrijven zou betekenen dat je voor langere tijd niet kan bloggen, wat zou je dan kiezen?
Om het een te doen moet je soms het ander minderen. Dus als je een boek wilt schrijven, kun je beter je andere schrijfwerk een beetje minderen. Ik werk momenteel aan een boek en neem daarom even geen schrijfklussen aan. Ook zal ik de komende tijd minder actief bloggen. Niet stoppen met bloggen, want het kan soms prima tussendoor – en móet soms gewoon! Zoals Michael al zei in een comment op mijn blog: “Schrijven is net als sporten, als in: je moet je spieren soepel houden. Daarom is het wel goed om elke dag je schrijfspier te oefenen.” Dat kan een blog zijn, een mail, een comment of een dagboeknotitie. Dat geeft me ook exta energie. Maar ik moet wel vooral tijd hebben om aan dat boek te werken, dus zal ik ander schrijfwerk niet alle ruimte geven.
Wat een toepasselijke metafoor die van het sporten. Om die reden hou ik een dagboek bij. En dat helpt mij niet alleen om de schrijfspieren soepel te houden, maar ook om nieuwsgierig te blijven, vragen te stellen, op onderzoek uit te gaan. Woordjes intypen is alleen maar het topje van de ijsberg van het schrijven, er zit veel meer onder.
Ik zou zelfs zeggen: zelfonderzoek. Een dagboek is heel verfrissend om terug te lezen: wat vond ik vorig jaar ook alweer van mijn relatie, mijn werk, mijn vrienden? Je kunt dieper graven dan op een blog, want veel zaken bespreek je nu eenmaal niet in het openbaar. Tegelijk schrijf ik soms ook dingen waarvan ik denk: hier zit wél een blogje in. Dat gebeurt me trouwens vaker bij comments: laat ik dat eens verder uitwerken. Op zo’n moment geeft de schrijfspier een stuip. 🙂
@Jeroen: Grappig, onze comments kwamen bijna tegelijkertijd online 🙂 Overigens herken ik dat wel, dat je commentaar op een blog uitgroeit tot een blogpost. Ik vind het ook erg leuk dat Karin, Marco, Peter en ik de laatste tijd steeds meer op elkaars blogs beginnen te reageren middels een blogpost. Zo ontstaat er een web van posts, een lang verhaal met verschillende invalshoeken en stemmen.
Leuk concept. Lijkt me alleen wel lastig als bezoeker om dan de hele discussie terug te lezen.
Dat is inderdaad wel lastiger dan een reeks comments onder een blogpost. Als de trackback goed werkt, is in ieder geval duidelijk dat er door anderen is gereageerd.
@Peter: Nadat we elkaar laatst spraken in Breda ben ik weer voorzichtig met een dagboek begonnen. Ik schrijf er nog niet veel in, maar het begint te komen. Ik denk dat het grote verschil tussen bloggen en een dagboek bijhouden is dat je bij een blog communiceert met je potentiële lezers, naar buiten toe, en dat je met een dagboek juist een dialoog met jezelf aan gaat.
Dat verschil herken ik Michael. Een dagboek is, zoals ik het ervaar, de mooiste en goedkoopste vorm van ’therapie’. Lekker met jezelf op de sofa 🙂
[…] 2009 January 2009 Recente artikelenRecensie Carnet de Voyage: Het reisverslag van Craig ThompsonNaNoWriMo: Schrijf een boek in dertig dagenMike’s Halloween videofestival 2011TV-programma Beeldverhaal: Reis door de […]