Over dingen waar ik hoofdpijn van krijg, schrijf ik liever niet. Toch, toen ik gisteren Superior Spider-Man #9 digitaal dichtsloeg, voelde ik me niet lekker en daar wil ik het even over hebben.
Weet je nog dat Doctor Octopus in het lichaam van Peter Parker zit en Peter is gestorven in het oude zieke lijf van Octopus? Peter zweefde de laatste maanden astraal naast zijn oude lijf terwijl Doc Ock de ene monsterlijkheid na de andere beging. Met absoluut dieptepunt dat hij de schurk Massacre in koelen bloede doodschoot. Eindelijk beginnen de Avengers te ruiken dat er iets mis is met het Webhoofd, maar na een reeks testen kunnen ze niets raars ontdekken aan Spider-Man. Alsof die moord niet genoeg was om hem op te sluiten, wordt hij vanaf nu alleen ‘goed in de gaten gehouden.’
In Superior Spider-Man #9 heeft Doctor Octopus door dat Peter nog deels voortleeft in zijn brein en besluit voor eens en voor altijd Peter Parker te begraven. Ze vechten het uit in zijn hoofd en uiteindelijk verslaat Ock Peter door hem wijs te maken dat hij het niet verdient om Spider-Man te zijn. In het deeltje ervoor zou Ock een meisje opereren maar Peter, die Ock de afgelopen maanden alleen maar overmatig gewelddadige acties heeft zien plegen, vertrouwde Ock niet en probeerde hem tegen te houden. Goed, Doc Ock zou voor zijn operatie ook een hersenscanner kunnen lenen waardoor hij zou ontdekken dat de essentie van Peter Parker nog in zijn brein zou zitten, en dat wil Parker natuurlijk voorkomen. Maar het blijft zwak dat Ock met enkele rammelende argumenten zo gemakkelijk de spirit van Parker weet te breken. Als we iets van de vroege Spider-Man-verhalen kunnen leren is dat Parker, hoe groot de oppositie ook is, geestelijk heel sterk is en altijd weer hoop vindt in hopeloze situaties. Maar niet als Dan Slott hem schrijft. Dan is het maar een zwakkeling die zich door de eerste de beste blaaskaak laat overreden.
Peter zou moeten inzien, net als ieder weldenkend mens, dat hij niet zomaar zijn vijanden koud kan maken. Wat Ock dus wel gewoon doet en daarmee wegkomt (!) Een Spider-Man die zijn vijanden vermoordt, is geen haar beter dan de criminelen die hij omlegt.
Als Ock aan het einde van het verhaal de herinneringen van Peter Parker voorgoed weet te wissen, vermoordt hij onze held in wezen voor de tweede keer.
Wederom spuugt schrijver Dan Slott de liefhebber in het gezicht. Niet alleen klopt er geen bal van zijn karakterisaties – Jonah Jameson die jarenlang heeft beweerd dat Spider-Man een crimineel is, stond heel onkarakteristiek te juichen toen Ock-Webhoofd Massacre in koelen bloedde doodschoot en Mary Jane met wie Peter jaren samenleefde begint pas heel langzaam te vermoeden dat Peter niet zichzelf is de laatste tijd – ook bespeelt hij bewust de hoop van de lezers dat Peter Parker ooit nog eens terugkomt. En nu toont hij wederom een gebroken Peter, alsof die zich zo makkelijk zou laten overreden door Ocks beweringen.
Wat Slott doet is alles ombuigen om het uitgangspunt van Superior Spider-Man zo lang mogelijk te rekken, waardoor er nog maar weinig lijkt te kloppen van de wereld van Peter Parker en de personages die daarin thuishoren. Hij verandert personages om zijn visie te laten kloppen en levert verschrikkelijk broddelwerk als het om de plots gaat. En nu laat hij ook nog eens alle Avengers acteren alsof ze een lobotomie hebben ondergaan.
Ik kan dan ook alleen maar hopen dat de verkoopcijfers van Inferior Spider-Man zodanig tegenvallen dat Marvel binnenkort het roer omgooit: een nieuwe schrijver, betere tekenaars en een nieuwe verse koers waarin Peter Parker weer het masker draagt.
Want die dag zal ooit weer komen. Zoveel hebben we wel kunnen leren van ‘grote veranderingen’ zoals de Clone Saga uit de jaren negentig. Tot die tijd lees ik wel oude Spidey comics voor mijn plezier en knarsetandend Inferior Spider-Man, want ik wil toch op de hoogte blijven. (Maar ik lees ze wel gratis, gedownload, want ik weiger Marvel financieel te sponsoren voor heel slechte strips.)
Er zijn ook lezers die wel blij zijn met Superior Spider-Man. Als ik de brievenpagina mag geloven zijn dat vooral jonge lezers die Spider-Man nog maar kort volgen. Misschien is dat deels het probleem en word ik simpelweg te oud voor dit soort comics. Misschien past de huidige manier van vertellen en uitgeven gewoon niet bij mij, een oudere lezer. Ik snap ook de aantrekkingskracht niet van de zangers en zangeressen die The Voice etc. winnen. Toch, naar mijn mening is het schrijfwerk van Slott ver onder de maat als je zijn werk vergelijkt met schrijvers als Michael J. Straczynski, al was zijn run op Spidey ook weer niet zo lang geleden. Slott mag niet eens in de schaduw staan van oude rotten als Roger Stern, Tom DeFalco, Gerry Conway, John Byrne en de grote Stan Lee.
‘Ach, Minneboo, wat maak je je weer druk om een fictiefiguur,’ hoor ik je zeggen. Als je bijna dertig jaar strips over een personage leest, leef je met hem mee. En daarbij is het hemelvaartsdag vandaag: de hele christelijke wereld herdenkt iets wat ook maar gewoon een fictieverhaaltje is.
Dan Slott & Ryan Stegman. Superior Spider-Man #9
Marvel Comics. € 3,99.
9 reacties op “Minneboo leest: Superior Spider-Man (liever niet)”
Je hebt helemaal gelijk! Dit stuk beschrijft precies hoe ik me voel na het lezen van ‘inferior spider man’.
Maar inderdaad zullen alleen ‘oude ‘ comic lezers dit probleem hebben, jammer.
Wat denk jij: worden we nou te oud voor Spider-Man comics anno 2013 of zijn ze gewoon slechter dan voorheen? Ik heb het idee dat de marketingafdeling van Marvel die boekjes schrijft. Eigenlijk al zo’n beetje sinds midden jaren negentig, de reeks van Michael J. Staczynski uitgezonderd, want die vond ik wel weer erg goed.
Het blijven natuurlijk wel amerikanen dus gaat het om geld, helaas. De wereld van Marvel is een soap die nooit stopt , alleen wel een wereld die ik boeiend vind. Ik denk dat we geduld moeten hebben tot Peter weer terug keert of misschien genoegen moeten nemen met Ben Reilly.(http://marvel.com/news/story/20617/see_spider-man_scarlet_spider_reunite#ixzz2T0qT2XN9 )
Die Scarlet Spider serie is trouwens helemaal zo slecht nog niet. Beter dan Inferior in ieder geval. Maar het is niet Ben Reilly in het pak, maar Peters eerste kloon Kaine die tegenwoordig Scarlet is.
Ondertussen vermaak ik me goed met een stapel oude Spidey’s deze week :). Inferior blijf ik beroepsmatig wel lezen en me daarover ergeren.
Nee, ik bedoel met de link dat er in een interview gehint word naar de terug keer van Ben Reilly. Ja het kan nog steeds gekker ……..
Ah, inderdaad. Over soap gesproken :). Op zich vind ik een eventuele terugkeer van Ben Reilly niet heel erg, al kun je je afvragen of het nodig is. Zolang Gwen Stacy en oom Ben maar echt dood blijven, anders blijft er van het Spider-Man-concept weinig over. En ja, Stacy is al eens gekloond, maar goed, dat zien we dan maar even door de vingers.
Een van mijn favoriete castleden van het Spider-Man universum is the Black Cat. Ze is in ieder geval een van de interessantste vrouwen in het leven van Peter Parker.
Mits ze goed geschreven is. De huidige incarnatie, waarin the Black Cat wraak wil nemen op ons favoriete webhoofd omdat ze door zijn toedoen werd ingerekend en alles kwijtraakte, sluit wat mij betreft niet aan bij hoe ze hoort te zijn. Ik weet dat ik nu als een verschrikkelijke fanboy klink, maar wie de oorspronkelijke verhalen over the Black Cat heeft gelezen ziet meteen het verschil in haar karakterisatie. Schrijver Slott maakt een rancuneus kreng van Cat en blind van wraakzucht. Hoewel ze gepassioneerd is, zou ze toch eerst luisteren naar de verklaring van Peter Parker. Die heeft hij, want maanden lang zat Doctor Octopus in zijn lijf en brein. Octopus had Peters leven overgenomen. Het is dus Octopus die haar inrekende, niet Peter Parker, haar ex-geliefde. Maar goed, personages worden vaak veranderd of aangepast aan de wens van de schrijver of om het verhaal een nieuwe wending te geven.
Laten we het prutswerk van Dan Slott nu even vergeten en teruggaan naar Peter Parker The Spectacular Spider-Man #87 (februari 1984). Een bijzonder nummer want hierin onthult Spider-Man eindelijk zijn ware gezicht aan Black Cat.
Illustratie: Al Milgrom.Spider-Man en Black Cat zijn al een tijdje aan het daten en op dit moment vertrouwt hij haar genoeg om zijn identiteit prijs te geven. Een grote stap als je bedenkt dat Cat voordat ze Spider-Man ontmoette een dievegge was en eigenlijk veel moeite heeft om op het rechte pad te blijven. De afgelopen tijd probeert ze een soort sidekick van Spidey te zijn, maar dat is niet altijd even succesvol. Peter maakt zich tijdens de gevechten zorgen dat haar iets overkomt. Niet zo lang geleden raakte Felicia Hardy, zo heet Cat zonder masker, zwaar gewond tijdens een gevecht met Doctor Octopus en The Owl, dus Spidey’s zorgen zijn niet ongegrond. Daar komt nog bij dat ze eigenlijk geen superkrachten bezit. Voorheen leek het of haar tegenstanders verschrikkelijke pech hadden tijdens de gevechten – ze is immers een zwarte kat. Maar later bleek dat ze de plekken waar deze confrontaties plaatsvonden van tevoren vol met boobytraps had gezet. Goed, in de toekomst krijgt ze een echte pechkracht van Kingpin, maar dat levert in haar relatie met Spidey alleen maar problemen op.
Overigens is het typisch iets voor het Webhoofd om een relatie te krijgen met een dievegge. Vooral de twist die schrijver Bill Mantlo aan de relatie geeft is typisch Spider-Man.
Ontmaskering
Als Spider-Man zijn geliefde voor het eerst naar zijn huis neemt, is Felicia geschokt dat haar held in zo’n schamel appartement woont. Hoe kan een grote held als Spider-Man in zo’n krot wonen? Dan onthult Spider-Man eindelijk wie hij is. Hij vertelt Felicia over de noodlottige spinnenbeet en de dood van Oom Ben. Ondertussen trekt Spidey langzaam het masker van zijn gezicht. Als het aantrekkelijke en vriendelijke hoofd van Peter Parker volledig zichtbaar is, omhelst Felicia hem niet uit dankbaarheid dat Peter haar in vertrouwen neemt. Nee, vol afgrijzen deinst ze achteruit.
BakvisNormaliter staat Spider-Man in de weg als het gaat om liefdesrelaties tussen Peter Parker en zijn vrouwen. Dat zagen we bij Betty Brant en bij Gwen Stacy. Maar schrijver Bill Mantlo geeft hier een prachtige draai aan: Black Cat is verliefd op Spider-Man. Ze houdt van het heldhaftige aan hem en de avonturen die hij beleeft. Met Peter Parker, de student en fotograaf van de Bugle die met moeite weet rond te komen, heeft ze helemaal niks. Cats liefde voor Spider-Man is vergelijkbaar met die van een groupie van een muzikant, of met de liefde van bakvissen die voornamelijk gebaseerd is op het leuke voorkomen en imago van de ster in kwestie. Cat is verliefd op het romantische beeld dat ze van Spider-Man heeft, niet op wie hij werkelijk is.
Je begrijpt natuurlijk dat de relatie geen stand hield. (Ik zet nu even mijn Dr. Phil-pet op:) Als je met iemand een relatie aangaat, ga je een relatie aan met alle aspecten van die persoon. Niet alleen de leuke of spannende eigenschappen, maar ook de saaie en minder fraaie kanten van je geliefde. Daarbij zijn Peter Parker en Felicia Hardy op moreel vlak bijna elkaars tegenpolen, dus ook dat bemoeilijkt een relatie op de lange duur. Zie je, je kunt best wijze levenslessen halen uit Spider-Man-verhalen.
Het is overigens niet alleen Cats verknipte verliefdheid op Spider-Man die ik interessant vind. Black Cat is namelijk ook vanwege andere redenen een zeer aantrekkelijk personage. Ze ziet er prachtig uit en weet van zich af te bijten. Ze heeft een sterke persoonlijkheid en laat zich niet snel van de wijs brengen. En, verknipt liefdesbeeld of niet, Cat is eigenlijk gewoon een romanticus en daarvan zijn er te weinig in deze wereld.
In de loop der jaren is the Black Cat vaak teruggekeerd in het leven van Peter Parker, maar de verhalen rond hun romance zijn mijn favoriete episodes met haar.
Lees ook:Spidey’s web: Peter Parkers positieve boodschapSpidey’s web: Spider-Mans eerste confrontatie met the HobgoblinSpidey’s web: Spider-Mans nachtmerrieSpidey’s web: Peter trouwt met GwenMinneboo leest: Een huis is geen thuis
[…] Daar heb ik al eerder over geschreven, en in het kort komt die kritiek hier op neer: Slotts zet de personages zo naar zijn hand, dat ze in zijn plots passen in plaats van dat zijn verhaallijnen voortkomen uit wat de personages willen. Derhalve zijn Mary Jane Watson, Jameson en andere personages niet meer zoals ze mijns inziens horen te zijn. Zelfs Peter Parker ‘klopt’ niet meer. Daarbij: Slott kan heel aardig grote plotpunten en grote events bedenken, maar de uitvoering van die verhalen vallen altijd tegen. Dat geldt zowel voor Spider Verse als voor Superior Spider-Man. Het uitgangspunt van Superior Spider-Man – zien hoe de arrogante Doctor Octopus he ervan afbrengt als Spider-Man – klinkt best interessant, maar de uitvoering sloeg als een tang op een varken. Daar staat tegenover dat er ook veel lezers zijn die Slotts Spider-Man-verhalen wel kunnen waarderen. […]
[…] Day uit, liet the Gauntlet over me heen komen en las zelfs ieder nummer van Superior Spider-Man. Knarsentandend weliswaar, maar […]