Wijt het aan een vlaag van verstandsverbijstering, maar van de week was ik opeens nieuwsgierig naar Scream 4 (Wes Craven, 2011). Een volledig overbodige film natuurlijk, waarin vooral het snijwerk van de plastisch chirurg opvalt.
Scream 4 is een film die je kunt typeren als oude cast versus nieuwe cast, want de veteranen Neve Campbell, Courteney Cox en David Arquette doen weer mee, terwijl de cast wordt aangevuld met jong eye candy Hayden Panettiere en Emma Roberts.
Wat mij bij het kijken van de film erg droevig stemde, behalve dat het verhaal natuurlijk voorspelbaar is en de film eigenlijk overbodig, is hoe erg Courtney Cox lijkt te zijn bijgesneden door de plastisch chirurg. Cox, geboren in 1964, is voor Hollywoodbegrippen al flink op leeftijd, dus ik snap dat ze zich laat bewerken omdat ze anders waarschijnlijk helemaal geen werk meer heeft in tinsel town, waar er jong uitzien heilig is. De tragiek van plastisch chirurgie is dat je het altijd ziet, want het bewerkte gezicht krijgt iets onnatuurlijks. Bovendien schijnt de ouderdom altijd door het strakgetrokken huidje heen. Kortom, het maskeren van leeftijd is praktisch onmogelijk en vaak worden de vrouwen in kwestie er niet aantrekkelijker op. Wat mij betreft althans, misschien zijn er mensen die strakgetrokken huidjes, onnatuurlijke monden en scheefgetrokken ogen als fetisj hebben.
Hetzelfde viel me trouwens op bij Mary McDonnell (1952) (de moeder van Donnie Darko) die ooit toch ook een mooie vrouw was.
Wat wil ik hier nu mee zeggen? Dat het zo droevig is dat we vrouwen niet gewoon oud laten worden in films en er alles aan doen om ze eeuwig 25 te laten lijken. De meeste acteurs zijn immers mooie mensen en die worden meestal ook gewoon mooi oud. Laat ze toch.
Hetzelfde geldt natuurlijk voor mannen: die laten zich ook vaak bijsnijden, toch lijkt dit minder vaak een issue te zijn. Behalve voor Burt Reynolds dan. Hij is misschien wel het beste mannelijke voorbeeld van plastic surgery gone wrong.
Nu we het toch over mannen hebben: het viel me op hoe nutteloos politiesheriff Dewey Riley in Scream 4 is. Hij doet echt werkelijk niets goed in deze film. Een zeer ondankbare rol voor David Arquette. Ik kan me niet herinneren of dat beter was in de andere drie films, maar in ieder geval hoeven we van de mannen in deze Scream weinig heldhaftigheid te verwachten. Neve Campbell trapt nog steeds aardig van zich af. Toch vraag ik me af waarom ze na drie voorgaande delen – waarin ze ook belaagd wordt door een moordenaar met een enorm mes – tegenwoordig niet met een schietijzer rondloopt om zichzelf te verdedigen. Ze zou nu toch echt beter moeten weten.
Één reactie op “Scream 4: Flink bijgesneden”
[…] op het must-see lijstje. En niet alle films waren pareltjes. Vampire in Brooklyn is een draak en Sceam 4 was niet zo best. De meeste sequels vallen tegen, zeker hoe hoger het nummer wordt van de reeks. […]