Mensen kijken vaak een beetje verbaasd als ik ze vertel dat ik geen ouder ben en ook niet van plan ben ooit vader te worden.
Het schijnt dat vrouwen nog veel vaker vreemd worden aangekeken als ze zeggen geen kinderen te willen hebben. Alsof het iets onnatuurlijks is.
Waarom ik geen kinderen wil? Het is niet zo dat ik een hekel heb aan kinderen. Hoewel ik geen fan ben van slecht opgevoede en verwende krengen.
Ten eerste is er sprake van overbevolking. De aarde heeft het al zwaar genoeg met al die mensen die nu al rondlopen, waarom zou ik er daar nog eentje of meerdere mensen aan toevoegen?
Vanwege deze reden zou ik ook eerder adoptie overwegen dan mezelf voortplanten. Er zijn heel veel kinderen in deze wereld zonder ouders, dus waarom niet een van hen proberen gelukkig te maken en op te voeden? Op die manier kun je je ouderwens uit laten komen zonder nog een mens toe te voegen aan de massa.
Ten tweede wil ik helemaal de verantwoordelijkheid van een kind grootbrengen niet dragen. Noem het egoïstisch of wat dan ook, maar ik vind de relatieve vrijheid die ik nu geniet zonder kinderen heel fijn. Je kunt ze natuurlijk vijf dagen per week in de opvang stoppen, maar hoe je het ook wendt of keert: zodra je kinderen hebt, staat je leven in het teken van hen groot brengen. Voor je kinderen zorgen zou in ieder geval je grootste prioriteit moeten zijn. Dat is een offer dat ik niet wil maken.
Mijn levensstijl zou drastisch moeten veranderen als ik een kind zou hebben. Ik zou waarschijnlijk moeten stoppen met freelancen en een echte baan moeten zoeken, want kinderen kosten een berg geld. Daarbij betwijfel ik ten zeerste of ik een goede ouder zou zijn. Ik geloof niet dat kinderen kinderen moeten opvoeden en aangezien ik nog steeds niet echt volwassen ben, vind ik mezelf bij voorbaat ongeschikt voor deze functie.
Ten derde heb ik geen behoefte om mijn dna door te geven. Er schort nogal wat aan, aan dat dna van mij. Ik ga verder niet in op de details, maar nog een kleine Minneboo in de wereld helpen lijkt me allesbehalve een goed idee.
Daarbij voel ik ook geen behoefte om de lijn in stand te houden of een zekere vorm van onsterfelijkheid te claimen doordat je deels doorleeft in je kinderen. Whatever that means anyway.
10 reacties op “Daarom geen kinderen”
Daar kom je dan opnieuw met een persoonlijk stukje uit de hoek. We kunnen probleemloos een polemiek houden over de voor en nadelen van het vaderschap, en of je DNA op de wereld moet worden losgelaten, maar ik heb respect voor deze eerlijke uitlating.
@Axel: Een polemiek lijkt me niet nodig: er zal geen argument bestaan dat mij van gedachten zal doen veranderen over dit onderwerp, maar ik ben altijd benieuwd naar jouw positieve ervaringen met het vaderschap.
Lijkt me meer een gesprek tussen pot en pint dan tussen peer en peer.
@Axel: Dat is een Vlaamse uitdrukking waar ik niet bekend mee ben, vrees ik.
Hah, bedoel ik mee dat het beter gediend is van een gesprek tussen levende mensen in plaats van online.
Aha! Nu snap ik ‘em.
Men heeft mij ook ongelovig aangekeken omdat ik geen kinderen wilde.
Ook ben ik eens aangesproken dat het makkelijk was geen kinderen te willen.
Diegene heb ik laten weten dat hij pas kon oordelen als hij alles wist, hij schrok behoorlijk
van mijn emotionele reactie en heeft zijn excuses aangeboden.
Men reageert als een kip zonder kop!!
@Marit: Het blijft inderdaad raar dat kinderen willen als de norm wordt beschouwd. Misschien verandert dat in de toekomst nog eens.
Ondanks dat ik zelf vader van twee ben, kan ik me helemaal vinden in je argumenten. Mijn vader-zijn wordt gecompliceerd doordat ik me ook niet echt volwassen voel. Er zijn nog zoveel leuke dingen om van te genieten. Een saaie pief worden, kan altijd nog (hoewel ik dat nooit hoop te worden!)
Kan me hier ook helemaal in vinden. Ben superblij met mijn twee dochters, zou ze voor geen goud willen missen.. Maar inderdaad de wereld is al zo vol, ben zelf amper volwassen, voor mijn oude dag hoeft het ook niet en wat boeit mij mijn DNA nu? Niet dat er iets mis mee is verder.. goed gestel en keurig gebit 🙂