Facebook heb ik op non-actief gezet. Dat betekent dat de data nog niet gewist is, maar wel dat ik niet meer actief ben op het netwerk en niet meer kan inloggen. Het werd ook eens tijd.
Nu ik met een enorme schrijfklus bezig ben die nogal wat concentratie vereist, heb ik behoefte aan rust in mijn hoofd. Al die stemmen op social media zijn dan maar een afleiding.
Een paar avonden geleden realiseerde ik voor het eerst hoeveel stilte het uitzetten van Facebook in mijn hoofd geeft. Niet meer die eeuwige, dwingende tijdlijn vol met dingen waar ik eigenlijk niet op zit te wachten. Ik heb teveel connecties die verschrikkelijk politiek correct bezig zijn en graag laten merken dat ze beter zijn dan anderen. Met andere woorden, Hollanders die met hun vingertje wijzen naar anderen die zij graag als verkeerd bezig beschouwen. Ik walg daarvan.
Ook bleek iedereen na het referendum over Brexit opeens een expert te zijn wat de EU betreft. Op Facebook en Twitter werd bijkans door iedereen de Apocalyps afgekondigd nu een kleine meerderheid van de Britten ervoor hebben gekozen om de EU te verlaten. Iedereen heeft maar een mening over van alles, maar of het een goed geïnformeerde mening is, valt te betwijfelen.
Als ik het bij mezelf hou: geen idee wat een Brexit allemaal gaat betekenen voor de toekomst. Zo veel verstand heb ik namelijk niet van de EU. Wat ik wel weet is dat zelfs als het even slecht gaat, dingen zich vanzelf weer herstellen. Verandering is niet per definitie slecht namelijk. En wat ik ook weet is dat de EU wel minder bureaucratisch mag worden. Ik zie in Brexit een signaal daartoe. Ik hoop dat ze in Brussel kunnen luisteren.
Maar weet je, als het niet over Brexit gaat, dan is er wel weer iets anders om je over op te winden. Het is iedere week wel iets anders in ieder geval. Vaak zijn het dingen die helemaal niet relevant zijn voor mijn dagelijks leven, dus waarom moet ik me dan druk maken over wat Geert Wilders zegt, dat Sylvana Simons een politieke carrière nastreeft die niet iedereen bevalt of wat dan ook…
Ik had ook veel te veel contacten op Facebook, meer dan 800, dus de tijdlijn leek een woeste rivier aan informatie.
Eind 2007 heb ik een account aangemaakt omdat ik in Edinburgh een leuke actrice/serveerster had ontmoet in the Elephant House. Ik was vrijgezel en op zoek naar een vriendin, zij had al een vriend, maar zei dat we op Facebook wel vrienden konden worden. Zonder Imogen had ik misschien nooit een account aangemaakt. Ze heeft echter nooit mijn vriendschapsverzoek geaccepteerd. Kortom, Facebook en ik hadden vanaf het begin al een valse start.
De afgelopen maanden was ik druk om pr te doen voor de expositie van Submarine Channel over motion comics, heb ik heel veel van Facebook gebruik gemaakt. Als je iets te promoten hebt, is Facebook dé plek. Daarom lijken alle updates tegenwoordig wel reclames. Reclames voor de producten die mensen maken, reclames voor blogposts of reclames voor goede of slechte doelen.
Toen ik laatst op zondag Melissa Halley even bezocht die op de kunstmarkt op het Spui zat, beweerde ik dat ik Facebook vervelender vind dan een wortelkanaalbehandeling. Dat is een beetje onzin, want ik heb gelukkig nog nooit een wortelkanaalbehandeling gehad. Ik hoor van iedereen echter dat dit heel vervelend is om mee te maken en zou beschouw ik Facebook vaak ook, als iets heel vervelends.
Toen dacht ik: als ik dat gevoel werkelijk heb, waarom blijf ik dan nog op het netwerk van Zuckerberg? Om mijn stukjes te promoten, want je blog is half dood als je geen linkjes plaatst op Facebook. (Daar heb ik al vaker over geschreven.)
Nou ja, dan is mijn blog daardoor maar half dood. Dat is nog steeds half levend immers. Ik wil niet langer afhankelijk zijn van de angst niet gelezen te worden. Voorlopig blijft mijn Facebook dus gesloten. Ik wens Zuckerbergs uitvinding verder een fijn leven toe, maar hoop dat er een dag komt dat we Facebook massaal verlaten hebben.
Mocht je op de hoogte willen blijven van nieuwe blogpost? Het ouderwetse, maar prachtige rss-feedsysteem werkt nog steeds. http://www.michaelminneboo.nl/feed/.
7 reacties op “Facebook gesloten”
Goed stuk en begrijpelijk. Ik heb de laatste tijd ook een haat-liefde verhouding met facebook, een zeer onbevredigende verhouding. Misschien moet ik ook maar een proberen om er minder tijd aan te spenderen. Alleen merk ik wel dat ik het nodig heb (ten minste, dat denk ik…) om te zorgen dat mensen mijn video’s zien. Dat is meestal voor mij de reden om toch maar weer door te blijven facebooken. Nu heb ik zelf al twee keer een wortelkanaal behandeling gehad en moet eerlijk zeggen dat ik dat toch nog vervelender vindt, hoor 😉 Maar je hebt helemaal gelijk inzake de vele experts die er altijd en overal zijn, oeverloze discussies enzovoorts…Ondanks dat ik op zich graag op facebook ben, mis ik vooral het menselijke contact…
@Marcel: “Ondanks dat ik op zich graag op facebook ben, mis ik vooral het menselijke contact…” Een mooie zin waar je de Facebookervaring volgens mij goed mee samenvat!
@Marcel: Overigens heb ik op Facebook dezelfde ervaring als waar jij het laatst nog over had: dat je een speciale pagina opent voor je vlogs en dat in het begin het bereik van de posts goed is, maar langzamerhand afneemt. Dat had ik ook met mijn stripjournalist-pagina, waardoor ik automatisch ook steeds meer posts begon door te plaatsen op mijn privé-pagina. En dat was eigenlijk niet de bedoeling. Facebook doet dit natuurlijk express: eerst word je lekker gemaakt door ze, dan stellen ze telkens voor dat je bereik kunt kopen. Het is een commerciële onderneming Facebook, waar eigenlijk weinig sociaals aan is.
Of je blog leeft of sterft hangt maar van één ding af, dat is of het hart van je blog blijft kloppen, dat hart ben jezelf, je voed je blog met gedachten, verhalen. Of er nu één, tien, duizend of nul mensen je blog lezen, zolang jij schrijft leeft je blog.
Gebruik social media maar laat je niet gebruiken, bewust een stap terug doen, stoppen en een pauze inlassen is zeker aan te raden, goed bezig dus! 🙂
@Daan: Mooi gezegd, de hart van het blog is (dat van) de blogger zelf.
Okee, okee, ik volg je wel weer via een bookmark in mijn mapje: essentiele blogs. Lekker ouderwets 🙂
@Menno: That’s the spirit! 😉