Ik geloof niet in writer’s block. Tenminste, dat hou ik mezelf voor.
Maar ondertussen zit ik achter mijn pc te staren naar het scherm. E-mail checken; even kijken hoeveel bezoekers mijn site nu heeft; even op mijn favoriete blogs kijken of er nog iets gepost is; even een comment plaatsen…
Ik klik alles weg behalve mijn Wordbestand en staar naar het scherm. Gek, dat een idee dat zo terloops in mij opkwam nu zo tegenstribbelt om een fatsoenlijk script te worden. Ik blader nog eens door mijn aantekeningen. De woorden willen geen zinnen worden, het blijven gewoon woorden zonder verband.
Ik staar naar mijn scherm.
Even koffie maken dan. In de keuken vind ik van alles om te doen. Het aanrecht – daar kan wel een doekje overheen. En de vuilnisbak moet ook geleegd. Als ik toch bezig ben, waarom niet meteen een wasje draaien.
Even later ben ik terug en zit ik achter mijn pc. Zou er al een nieuwe e-mail binnen zijn? Oh, gelukkig, twee zelfs. Even beantwoorden…
Buiten klettert regen tegen het raam. Mooi gezicht is dat toch. Een bliksemschicht verlicht de verduisterde hemel. Nog maar een kopje koffie pakken.
Ik moet proberen tot de kern van de zaak komen. Ja, dat is ’t natuurlijk. Hup, op mijn bureaustoel en schrijven maar…maar er komt niets.
Ik geloof niet in writer’s block. Ik geloof wel in slechte schrijfdagen.
5 reacties op “Schrijfblokkade”
Mocht je thuis uitgeklust zijn heb ik ook nog wel wat klusjes voor je.
@zeke: als jij het schrijven even van me overneemt kunnen we erover praten 🙂 Hoewel, je huis opruimen is vast onbegonnen werk (he,he)
Als je er nog eens goed over na denkt is een writers block feitelijk dus niets anders dan een aaneengesloten periode van slechte schrijfdagen :-p
[…] Deze keer een gastbijdrage van cartoonist Hallie Lama. Meer zien, click naar z’n site. Mijn review over Hallies werk verscheen deze week ook op Comicbase. (Maar het feit dat nu de gastbijdrage wordt geplaatst heeft daar niets mee te maken.)Lees ook: Schrijfblokkade. […]
[…] Soms heb je gewoon je dag niet en kun je maar het beste faken dat alles lekker gaat. Gisteren was echt zo’n dag dat ik beter in mijn bed had kunnen blijven. De dag begon aardig en vol enthousiasme stapte ik de trein in. Toen ik echter twintig minuten op Haarlem CS op de bus moest wachten, begon er een klein groepje donkere wolken boven mijn hoofd te formeren. In de loop van de dag werd mijn humeur er niet beter op. Ik had een deadline voor een heel kort artikel. Zoals het vaak gaat: hoe korter een stukje tekst moet zijn, hoe moeilijker het is om te schrijven en dus ook hoe langer het duurt om iets fatsoenlijks af te leveren. Ondertussen kwam ik maar niet achter de gereserveerde edit-set te zitten waar ik nog vier filmpjes moest afmonteren. Ik kampte met grote concentratieproblemen en vond alles op mijn bureau interessanter dan de computer voor mijn neus. Misschien kwam het door de onverwachte verschijning van een spook uit mijn verleden vorige week, wat een beerput aan slechte herinneringen naar boven had gebracht. Misschien kwam het doordat de koffieautomaat al uren defect was. Of was misschien toch de tropische temperatuur in het kantoor en erbuiten, waardoor de processors in mijn hoofd oververhit aan het raken waren, de oorzaak van mijn arbeidsverzaking. Hoe dan ook, er kwam niets fatsoenlijks uit mijn vingers. Toen ik nog freelancer was en voor mezelf werkte, had ik ook wel eens zo’n dag, maar dan stopte ik gewoon met werken en ging ik wat anders doen. Die luxe had ik nu natuurlijk niet. Dat is het nadeel als je in loondienst bent – je wordt geacht acte de presens te geven, ook als je hoofd er even niet naar staat. Zodoende was ik afwezig aanwezig. Hard fakend dat ik drukdoende mijn werk deed. Gek genoeg was dat de juiste formule, want door het faken ging ik vanzelf aan de slag en kwam het artikel – weliswaar met pijn en moeite – toch af. En ik was meteen even van de spoken in mijn hoofd verlost.Lees ook (of niet): Schrijfblokkade. […]