Van de ene (hyper)link naar de andere…
‘In de privésfeer zien we vooral bij jongeren dat zij sneller (en vaker) van partner wisselen en de idee van ‘eeuwige’ trouw weliswaar een mooi ideaal vinden, maar tegelijkertijd afhankelijk maken van een invulling van egocentrische eisen en behoeften. Het is leuk om verschillende vriendjes of vriendinnetjes even uit te proberen, maar niet als het moet uitdraaien op een langdurige en zuurverdiende vertrouwensrelatie – dat kost alleen maar tijd en moeite en leidt af van de instantvervulling van puberverlangens.’
Aldus Henk Blanken en Mark Deuze op blz 98 van PopUp: De botsing tussen oude en nieuwe media.
Ik lees het en herken mezelf hier (voor een deel) in. Ik zie het ook in mijn omgeving: flitsrelaties van een paar weken en dan snel weer door naar een volgende. Alsof je van de ene hyperlink naar de andere doorklikt, totdat ook de laatste webpagina je weer verveelt. Ik bemerk het in mijn eigen houding naar relaties toe… Naast een vast groepje vrienden, ontmoet ik geregeld mensen met wie ik een tijdje vriendschappelijk omga, om ze daarna weer uit het oog te verliezen. Een kwestie van tijd
Misschien is het een kwestie van hoe het leven van een volwassene in elkaar steekt. Een leven waarin door de drukte van werk en andere verplichtingen, de spaarzame vrije tijd goed moet worden ingedeeld. Je merkt in de loop der tijd dat bepaalde mensen je agenda gewoonweg niet meer halen. Contacten verwateren, bewust of per ongeluk. Mensen settelen met een gezinnetje en gaan een nieuwe levensfase in. Anderen verdwijnen in een wolk van onverschilligheid. Net als met alles, blijven alleen de mensen die je boeien hangen – de rest is ruis op de achtergrond.
Is dit een natuurlijke gang van zaken, of is het een teken van de tijd?
8 reacties op “Pragmatisch contact”
Is het zo niet met alles? Eerst eens bekijken of het je bevalt voordat je het in huis haalt…
Het verschil is misschien dat we het nu ’terugsturen’ als het niet bevalt in plaats van het in de winkel bestuderen.
Ik denk dat mensen makkelijker contacten leggen om deze dan later te waarderen. En dan kan dit lijken op verwatering.
Er zijn veel nieuwe media in vergelijk met 20 jaar geleden. Dit leidt tot een andere benadering van contacten. Instant messenger, fora en blogs hebben geleid tot meer tutoieren en meer ‘agressief’ gedrag. Ook denkt iedereen overal een mening over te moeten hebben (zie mij als voorbeeld op jouw blog) en komt hier ook voor uit. En dat was vroeger minder. Toen werd je nog opgevoed met “niet mee bemoeien totdat ze het je vragen”.
Of dat zo ook is met relaties zal van de persoon afhangen. Dat is bij mij in ieder geval niet zo.
Als antwoord op je vraag: Het is een teken van de(ze) tijd; Technologische ontwikkelingen hebben haar invloed op de maatschappij. Dat is de natuurlijke gang van zaken.
Ja Mike, we moeten binnenkort weer eens afspreken. Je hebt volstrekt gelijk. Er is alweer bijna een jaar voorbij sinds Augustus, schande…
@Rene v d.: Is inderdaad alweer lang geleden sinds de Probeersel-avond.
Wel een goeie die prioriteit van instant-gevoelens van puberverlangens. herken ik helemaal! beter kan je het niet verwoorden. is volgens mij van alle tijden, alleen met internet kun je beter misleiden denk ik. ik ga zeker popup lezen.
wat ik zelf planetair organisch vind is een ouderwetse brief, handgeschreven met een gelikte postzegel, zonder venster. super victoriaans.
@Grace: PopUp is zeker de moeite waard om eens open te slaan. Staan een paar interessante casestudies in.
Ik moet bekennen dat mijn laatste handgeschreven brief ergens in de vorige eeuw is verzonden.
@Henk: maak jij veel gebruik van fora en contactmogelijkheden als instant messenger en zo ja: heeft je dat een rijkere vriendenkring opgeleverd en zo ja: hoe hou je het bij?
@Mike. Ik heb een forum dat ik regelmatig bezoek, ook maak ik gebruik van MSN, ICQ en IRC (via trillian dus dan heb je nog alles in 1). Maar veel gebruik valt dat niet echt te noemen.
Of dat een rijkere vriendenkring oplevert weet ik niet. Ik ken nu mensen die ik anders nooit gekend zou hebben. Daarentegen betwijfel ik of ik nu meer mensen echt ken dan dat ik anders gedaan zou hebben.
Dat alles tegenwoordig vriendjes of buddies of iets dergelijks heet wil niet zeggen dat het zo is. Kennissen heten nu ook vriendjes..
Hoe ik het bij hou.. Niet anders dan mensen die ik anders ken. Af en toe gezellig mee kletsen. Af en toe eens afspreken. Het medium maakt mij daar niet bij uit.
Interessante discussie. Het heeft ook met de fase in je leven te maken. Vlak na een scheiding ga je ook vluchtiger experimenteren met relaties, of ben je gewoon onzekerder of kieskeuriger. Maar die flitsrelaties lijken me inderdaad een teken des tijds. Doet me eraan denken dat ik PopUp eindelijk eens uit moet lezen…