Column: Puberen in de kroeg

Ze staat wat onwennig tussen haar vrienden bij de gokkast. Iets jonger dan mijn zusje, een jaar of zeventien gok ik. Blond haar, lelieblanke huid, een spitsig neusje en breekbaar lijfje. Een model in de wording – als ze ten minste leert op commando zelfverzekerheid uit te stralen. Nu lijkt ze vooral zoekende naar een houding, worstelend met de aandacht die ze van de anderen krijgt.De tienerjongens beginnen uitbundig te springen op de beat. In verlegenheid gebracht lacht ze plichtmatig naar een van de jongens. Ze checkt even of er niet te veel mensen naar hen kijken. Opgelucht laat ze haar schouders zakken als de aanwezigen in de kroeg met hun eigen ego bezig blijken. Zoals het meisje dat aandachtvragend op de vloer danst. Begin twintig, kort krullend haar. Haar armen schudden mee met de muziek. Als ze een bekende ziet, schreeuwt ze hem gedag en stormt op hem af. De mensen die de krullenbol uit de weg duwt, kijken haar nog even geïrriteerd na voordat ze zich weer op hun vrienden en bier richten. Aandachtsjunkie met krullen omhelst de jongen en glimlacht. Ik zie het vanaf mijn kruk gebeuren en zucht: ‘Zo kan het natuurlijk ook’. Ik hoop dat het blonde meisje het in de toekomst anders aanpakt.Lees ook: Uitgaan na het uitgaan.