De originele Hellboy-comics van Mike Mignola zijn herkenbaar door de unieke tekenstijl, de nonchalante houding van het titelpersonage en een wereld waarin folklore, legendes en zelfverzonnen ongein naadloos in elkaar overlopen. Dat de meeste elementen goed zijn te vertalen naar het witte doek werd met de eerste Hellboy (Guillermo del Toro, 2004) bewezen.
Ook nu is Ron Perlman weer perfect gecast als de rode held met de afgezaagde hoorns. Al kost het hem schijnbaar meer moeite dan anders om zich door de dikke laag make-up uit te drukken.
Monsterlijk
Omdat bij een vervolgfilm altijd het verrassingselement van het origineel ontbreekt, biedt de sequel vaak alles in overdadige trap: actie, personages en specialeffects. Ook de droge humor, een belangrijk element van de wereld van Hellboy, is in overvloed aanwezig. Hellboy II is een echte creature feature. Allerlei vreemde wezens vullen het beeld. De Trollenmarkt waar Hellboy & co. op zoek gaan naar informatie, is een goede staalkaart van de monsterlijke creativiteit van regisseur Guillermo del Toro (Pan’s Labyrinth). Vooral zijn versie van de tandenfee (kleine afzichtelijke wezens die mensen met huid en haar opeten) mag op zijn minst origineel genoemd worden. Het overdadig gevulde beeld staat in schril contrast met de sobere tekenstijl van Mignola, die zich dikwijls beperkt tot het uitbeelden van de elementaire verhaalelementen.
De sprookjesachtige wezens en virtuele effecten zien er fantastisch uit, maar is de nieuwe Hellboy ook boeiend?
Elfjes
Del Toro schreef het filmverhaal samen met Mike Mignola. Na een bloedige oorlog sloot de mensheid een verbond met elfen, trollen en andere monsters. De mystieke wezens zouden verblijven in de bossen, de mens zou zich in de steden ophouden. Het krachtige Golden Army van de elfen werd tot slapen gebracht om niet meer ten strijde te trekken tegen de mensheid. Zul je net zien dat de zoon van de elfenkoning vindt dat de mensen zich niet aan de afspraak hebben gehouden en het Golden Army weer actief in dienst wil laten treden. Gelukkig staat Hellboy klaar om het leger een kopje kleiner te maken.
Love is in the air
Liefde is de leidraad in deze Hellboy: liefde voor de planeet en liefde voor elkaar. Het zijn de relatiestrubbelingen tussen Hellboy en zijn licht ontvlambare Liz (Selma Blair), gecombineerd met Abe Sapiens (kalver)liefde voor Princess Nuala, die het uitzitten van de film de moeite waard maken. Del Toro geeft deze menselijke emoties voldoende ruimte en maakt ze een integraal onderdeel van de plot. Het is fijn om te zien dat het personage Abe Sapien (Doug Jones) zich verder ontwikkelt, daar hij in de eerste film vooral een bijfiguur was. Een van de leukste scènes in Hellboy II is het avondje doorzakken waarin Hellboy en Abe laveloos op de trap hangen en zich beklagen over de lastige hordes die in de liefde overwonnen moeten worden. Ook mannen met een demonisch uiterlijk snappen vaak niet wat vrouwen nu precies bedoelen.
Overkill
Waar Hellboy II: The Golden Army vooral onder lijdt is de superhelden-overkill. We hebben dit jaar Iron Man, de Hulk en Batman al gehad. Gevechten in de straten van Manhattan tussen goede en kwade monsters zijn zo langzamerhand een cliché geworden. En ook al brengt de climax ons in een betoverende ruimte onder het Ierse landschap – waar het Gouden Leger van 70X70 soldaten ligt opgeslagen – de uitslag van het gevecht tussen Hellboy en Prince Nuada (Luke Goss) is pijnlijk voorspelbaar. Hetzelfde gaat op voor de muzikale score van veteraan Danny Elfman. Zo te horen is de componist toe aan en lange vakantie.Na het zien van Hellboy II: The Golden Army krijg ik vooral zin om de comics van Mike Mignola te gaan lezen. Want alle inspanningen ten spijt – de strips zijn beter.
Hellboy II: The Golden Army draait vanaf 21 augustus in de bioscoop.
5 reacties op “Filmrecensie Hellboy II: The Golden Army”
Ik vond em goed…
In vergelijk met de eerste Hellboy doet deze zeker niet onder. En hoewel mijn favoriet uit de eerste film (Karl Ruprecht Kroenen) niet terug zou komen zitten er toch de nodige mooie vechtscenes in.
Ik ben fan.
Ook eindelijk Hellboy II maar eens gaan kijken, en ik heb van begin tot eind zitten lachen. Del Toro kiest voor een heel andere filmstijl, met name in de eerste helft van de film, waar de meeste shots veel dichter op de acteurs zitten en cheesy overgangen gemonteerd zijn, allemaal elementen van een comedy. Een bizar contrast met de eerste film, wat dat betreft – bijna alsof de regisseur wat nieuwe trucjes heeft geleerd en die koste wat kost wil toepassen. Met de flauwe grappen (al was de dronkemans-zangscène inderdaad hilarisch) erbij was de eerste helft zo lichtvoetig dat de tweede helft geheel niet uit de verf komt en daardoor ook lachwekkend wordt. Ik heb me prima geamuseerd maar de vergelijking met de eerste, veel duisterdere en grimmigere film (waarin daardoor de humor beter werkt) is er een van appels en wielrenfietsen.
@Statusnil: Een vergelijking met de eerste film dringt zichzelf meteen op bij een sequel. Zeker als het gaat om dezelfde cast en regisseur.
Mike, wist je ook van de geanimeerde speelfilms van Hellboy ? Die zijn nog best ok te pruimen eigenlijk. Zeker in vergelijking tot de tweede speelfilm. Alle belangrijkste betrokkenen (stemmen van bijna de hele cast, regisseur, Mignola) doen eraan mee en het resultaat levert best iets bijzonders op. Waarbij gezegd moet worden dat ik de tweede beter te pruimen vond dan de eerste…
@StatusNil: Heb ze nog niet gezien die geanimeerde Hellboys. Wel laatst The Invincible Iron Man. Die viel erg tegen. Wat Hellboy betreft hou ik het voorlopig maar bij de strips. Die zijn wat mij betreft niet te overtreffen. Niet in film of animatie. Al is het wel uitzonderlijk dat de cast van de film heeft meegewerkt aan de flicks. Ik heb trouwens nog wel Batman versus Dracula op mijn to watch lijstje staan en sinds Halloween ben ik een lange verlanglijst aan horrorfilms aan het samenstellen.