Column: Het is een kwestie van vertrouwen…

Nu de Nederlandse overheid Fortis en de ABN-Amro heeft gekocht van ook mijn belastingcenten, betekent dit nu dat ik niet meer hoef te betalen voor mijn creditcard, m’n betaal- en spaarrekeningen? Zijn we nu immers niet allemaal mede-eigenaar geworden?Vast niet. Nationaliseren
Maar gek is het wel, als een regering de baas wordt van iets wat in wezen tot de vrije markt behoort. Maar ja, die staat op instorten. De financiële markt in ieder geval. Hoewel ik niet precies begrijp wat er nu precies wordt bedoeld met een crisis. Of wat dit tot gevolg heeft voor het leven van alledag. Een crisis, die hadden we toch al in 1929 gehad? Ik weet alleen maar dat ik de laatste tijd verdacht veel het hoofd van de financieel profeet Willem Middelkoop op televisie zie. Vast een aardige vent, maar ik heb mijn portie Middelkoop voor de komende paar jaar wel weer gehad. En nu we toch bezig zijn: mijn portie Balkenende, Bush, McCain + Palin ook. En Bos mag ook door de bomen ongezien worden wat mij betreft. Het is mooi geweest. De poppenkast mag dicht. Jan Klaassen naar huis. Oogjes dicht en snaveltjes toe. Vindt u het goed als ik deze crisis oversla? Het is mij allemaal te abstract – ik krijg er geen greep op. Terwijl mensen zich hier zorgen maken over hun spaarcentjes, angstig gemaakt door grote lege woorden van politici en specialisten in de media, staat de wereld elders in brand. De berg lijken wordt alsmaar groter, mede door het toedoen van het Nederlandse leger. Kut, daar betalen we ook allemaal aan mee. Is ons wat gevraagd?

Ongevraagd
Wordt de mensen überhaupt nog wel eens wat gevraagd? Nee, dat zou te veel gevraagd zijn. Democratie is net zoiets als de economie en God. Zolang je erin gelooft, werkt het. ‘Het is een kwestie van vertrouwen’, zeggen de specialisten. Het huidige kabinet vertrouw ik niet – ik krijg bij hen nooit het gevoel dat ze er voor de mensen zitten die ze horen te vertegenwoordigen; leugens vermomd als zoete koek lust ik niet. En van rookgordijnen moet ik hoesten. Daarbij komt nog dat ik een atheïst ben, dus geloven doe ik ook niet makkelijk. Voor mij dus geen profeten (financieel of anderzijds) die me met sussende woorden weer doen slapen.

Op naar het café om de hoek, koffie drinken. Geen koffiedik kijken.

Lees ook: Koffie & Jezus.