Zoek de nul verschillen…Oké, er zijn natuurlijk wel verschillen tussen de Kerstman en Jezus op te noemen, maar eigenlijk komen beide figuren aardig overeen. Ze zijn allebei gebaseerd op een man die schijnbaar historisch bestaan heeft. Over beide doen fabuleuze verhalen de ronde. Ze zijn allebei sprookjesfiguren geworden waarin heilig wordt geloofd. (Met dit verschil dat de jonge aanhangers van de Kerstman op een gegeven moment volwassen worden en niet meer geloven in sprookjes.)
Beide sprookjesfiguren zijn toegeëigend door een grote onderneming die een zo groot mogelijke groep volgers/klanten nastreeft. De Kerstman mag dan niet door Coca-Cola zijn uitgevonden, wie denkt er tegenwoordig niet aan zo’n flesje zwarte drap als hij deze baardmans ziet? En Jezus, arme vent, als hij van tevoren had geweten wat er in zijn naam uitgespookt zou worden (en dan heb ik het lang niet alleen over katholieke priesters die hun tengels niet af kunnen houden van de Kerstman-groupies), dan was hij zijn kleine sekte waarschijnlijk nooit begonnen. Tenminste, laten we het hopen.
Zowel de Kerstman als Jezus representeren een bepaalde versie van het kerstfeest. De een de vercommercialiseerde, Amerikaanse, versie – van veel kado’s, je volvreten en vooral veel geld uitgeven. De ander, nou ja, die hoef ik niet uit te leggen. Het mag duidelijk zijn dat baardmans al jaren terrein wint van het heilig boontje aan het kruis. Ondertussen gebruikt de Nederlandse overheid dat bekende dikke boek steeds vaker om haar politieke koers uit te stippen. De scheidingslijn tussen kerk en staat lijkt steeds meer te vervagen, zo lijkt het.
Maar ik dwaal af.
Porseleine projectielen
Ik ben een heiden en zit met een groot dilemma: kerst heeft geen enkele betekenis voor mij. Ik geloof in geen van de sprookjesfiguren, noch in de helende werking van Coca-Cola. Het idee van gezellig samen eten met de familie klinkt aanlokkelijk tot het moment dat je beseft hoe vaak dit leidt tot porseleine projectielen over tafel. Oude familievetes die nu worden uitgepraat of juist aangewakkerd. Mij niet gezien. ‘Humbug I tell you, humbug!’
Goed, ik kan wel genieten van de vele lichtjes in de stad, en een opgesmukte kerstboom hier en daar. ‘Lights, pretty…’ Maar da’s allemaal uiterlijk vertoon waarvan de onderliggende betekenis mij volledig ontgaat.
Rest mij dus niets anders dan te genieten van de vrije dagen, de rust op straat en lekker laat wakker worden naast L. Samen een stel foute films kijken (Scrooged met Bill Murray doet het altijd goed) en vooral geen, ik herhaal geen kerstliedjes draaien. Gewoon een paar extra weekenddagen dus.Lees ook:
Categorieën
6 reacties op “Column: Kerstgeest”
*gaat meteen scrooged opzoeken in z’n vhs-collectie..oh, en gremlins natuurlijk..*
leuk stukje, mike..
Ja, leuk stukje! Ik meen me echter te herinneren dat CocaCola de kerstman wél had uitgevonden.. O wacht, even wiki-en vertelt mij dat het uiterlijk voor een deel bepaald is door CocaCola. Father Christmas bestond natuurlijk al.
Nog een leuke film die je maar moet kijken – the Hogfather. Terry Pratchett’s versie van de kerstman. Erg leuk. Ik wens je fijne kerstdagen!
@Emma: De kerstman kent zijn oervorm in Sinterklaas, maar Cocacola heeft hem inderdaad wel gemichaeljacksond, oftewel, het uiterlijk aangepast. Ik zet de Hogfather op m’n lijstje! Jij ook prettige kerst en een nieuw jaar vol nieuwe strips!
Dit jaar geen familiegebeuren tijdens Kerst voor mij. And I love it! Want dat betekent: niet in een overvolle trein zitten!
Scrooged!!!!!!! Geweldig! Net als de Muppet Christmas Carol. Offeh die andere Murray natuurlijk: Groundhog Day. Toch, en ik schaam me niet, vind ik Love Actually ook wel een errug leuke kerstfilm!
@Menno: Ach, daar hoef je je niet voor te schamen hoor. Ik vond Love Actually very nice actually. Muppet Christmas Carol is ook erg leuk en Groundhog Day een klassieker. Maar goed, ik ben dan ook een groot Murray-fan.