Striprecensie: Tamara Drewe

Wie Tamara Drewe van Posy Simmonds openslaat, zal in eerste instantie wellicht terugschrikken van de grote hoeveelheid proza die hij aantreft. Dit is geen strip, maar een boekwerk waarvoor de term ‘grafische roman’ lijkt te zijn uitgevonden: grote stukken tekst worden afgewisseld met stripstroken en illustraties. Simmonds maakte een soap die vooral door de vertelvorm interessant leesvoer biedt. De teksten zijn afwisselend geschreven vanuit het perspectief van drie personages: schrijver Dr. Glen Larson die zich op Stonefield Retreat samen met collega-scribenten terugtrekt om aan zijn roman te werken, Beth Hardiman die dit toevluchtsoord en de carrière van haar man (eveneens een – verwaande – schrijver) bestiert en tienermeisje Casey Shaw die mede door de ondoordachte acties van haar vriendin Jody gebeurtenissen in gang zet die voor de betrokkenen verregaande gevolgen hebben. Door dit drie paar ogen ervaren we wat titelpersonage Tamara Drewe allemaal uitspookt en vooral, met wie ze dat doet.Drewe is een aantrekkelijke columniste die na het overlijden van haar moeder weer in het ouderlijk huis gaat wonen. Ze laat het hart van menig man sneller kloppen; haar relatie met een ex-rockster houdt de gemoederen in het kleine gehucht Ewedown dan ook bezig.Simmonds hanteert op vaardige wijze haar potlood en weet de combinatie tussen proza en strip inhoudelijk goed uit te buiten. Al overheerst de tekst soms te veel ten opzichte van de illustraties. Graag had ik meer strip gezien in deze graphic novel. Desondanks is Tamara Drewe, dit jaar bekroond met de Angoulême Essentiel, voor wie van relationele intriges en een meervoudige vertelvorm houdt, een genot om te lezen.Posy Simmonds – Tamara Drewe (De Harmonie €22,50)
Deze recensie is verschenen in Zone 5300#88.