De limitedserie Spider-Man Noir toont een alternatieve versie van Spiderman. Maar deze versie van Peter Parker rijmt niet met zijn karakter en maakt hem een stuk minder sympathiek.
Het verhaal, zwaar overladen met film noir-invloeden en helden uit pulpverhalen uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, toont Amerika anno 1933. Iedere ambtenaar in de stad is corrupt en buigt voor misdaadbaas Norman Osborn, de economische crisis waait als een kille wind door de stad en het leven van haar bewoners. Peter Parker is de neef van May en wijlen Ben Parker, socialisten in hart en nieren.
De sfeer en toon van deze comic is duisterder dan die van het gemiddelde Spiderman-verhaal. In Spider-Man Noir krijgt de lezer een andere Peter Parker voorgeschoteld dan dat hij gewend is. Parker is een jongeman vol woede, wiens oom Ben is vermoord door handlangers van Osborn. Ben is levend opgepeuzeld door de Vulture, een van de circus freaks die onder Osborns commando’s opereert.
Schietgraag webhoofd
Natuurlijk is er niets optegen om eens met het idee van een alternatief Spiderman-verhaal te spelen. De Ultimate Spiderman-reeks van Brian Michael Bendis mag immers als geslaagd worden beschouwd, maar daar is Peter in de basis hetzelfde gebleven.
In tegenstelling tot de standaard-Peter Parker is de Noir-versie in staat mensen te vermoorden en loopt hij rond met het dienstwapen van Ben, zelfs al heeft hij op wonderbaarlijke wijze de evenredige krachten en snelheid van een spin gekregen na de beet van een magische achtpoter. Pas wanneer Parker in kostuum op zijn vingers wordt getikt door zijn tante, laat hij het doden van schurken voor wat het is.
Het is een vreemde twist om Peter Parker, toch meestal een aardige jongen met een groot verantwoordelijkheidsgevoel, zo te zien handelen. In het oorspronkelijke Spiderman-verhaal voelt Peter zich schuldig als zijn oom wordt vermoord door een inbreker die hij een paar dagen ervoor makkelijk had kunnen tegenhouden. De Peter uit de noir-wereld handelt uit wraak, niet uit schuld. Een geheel ander motief en dat maakt Spiderman minder sympathiek. Sterker nog: door in een tegenstander dood te schieten wordt het webhoofd precies de misdadiger die Jonah Jameson altijd al in hem zag.
Eigenlijk lijkt de wraakzuchtige versie van Spiderman wel wat op Batman, die in de eerste comics ook met een pistool rondliep totdat de makers vonden dat dit niet klopte met zijn oorsprong: Bruce Wayne zou door de moord op zijn ouders nooit in staat zijn een ander van het leven te beroven.
Politiek gekleurd
Ook heeft Parker een duidelijk rood tintje gekregen: ‘If those in power can’t be trusted, it’s the responsibility of the people to remove them.’ Da’s toch een beetje anders dan het credo: ‘With great power, must also come great resposibility’ – de kern van Peters Spiderman-schap.
Verwacht ook geen kleurrijk kostuum: in de sobere jaren van crisis draagt Spiderman een zwartmasker met een bril en een lange donkere overjas. Wederom verliest het webhoofd daardoor een deel van zijn charme.
Wat de vier delen van de limitedserie eruit doet springen is het strakke tekenwerk van Carmine Di Giandomenico en sfeervolle inkleuring die vooral uit aardkleuren bestaat en schaduwtinten. Het verhaal, geschreven door de Britse schrijver David Hine en Fransman Fabrice Sapolsky is adequaat maar niet heel erg opzienbarend.
Batman by gaslight
Marvel lanceerde eind 2008 naast Spiderman een paar andere Noir-titels van hun personages, waaronder Daredevil, Luke Cage, Punisher en X-Men. Op dit moment loopt het vervolg op Spiderman Noir: Eyes Without a Face.
Overigens zijn alternatieve versies van superhelden niet nieuw en Spidey’s Noir-avontuur doet dan ook sterk denken aan het Elseworld-verhaal Gotham by Gaslight, waarin Batman het in de negentiende eeuw opneemt tegen Jack the Ripper. Al was dat verhaal van schrijver Brian Augustyn en Mike Mignola aanmerkelijk beter, waarschijnlijk omdat er minder gesleuteld hoefde te worden aan het Batman-concept. Sterker nog: de legende van Jack the Ripper werd heel effeciënt in de oorsprong van Batman geschreven.
13 reacties op “Spider-Man Noir: Spiderman is zichzelf niet meer”
Ik scroll door jouw blogtekst heen en zie ineens staan ‘If those in power can’t be trusted, it’s the responsibility of the people to remove them’. Als we nou met die intentie een nieuwe Tweede Kamer kiezen, ziet Nederland er eind dit jaar heel anders uit.
Even zonder gekheid: mijn vertrouwen in de politiek is laag. Sterker nog: de voetzolen van mijn sneakers reiken hoger. Een vriend van me staat op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen en gelooft dat hij van binnenuit verandering kan veroorzaken. Ik betwijfel dat echter: hoe hoger je komt, hoe meer je je moet aanpassen aan het klimaat. Ik heb het gevoel dat all those in power can’t be trusted… Dus wie we ook gaan kiezen voor de Tweede Kamer, wordt het daar echt beter van?
Ik weet het niet.
Ik ben het met je eens dat het wellicht onvermijdelijk is dat wanneer je hoger in de politiek komt, je je enigszins moet aanpassen aan het klimaat, maar wat stel jij dan voor? Anarchisme is een utopie…. Democratie lijkt me toch the best of all current options. En hoewel er verontrustende kreten te horen zijn binnen het huidige politieke spectrum, ben ik er wel van overtuigd dat onze democratie zo volwassen is dat de uitschieters naar links en rechts vanzelf weer rechtgetrokken worden. En tsja, de wereld (en dus ook Nederland) is geen paradijs of luilekkerland, er moeten nou eenmaal impopulaire beslissingen worden genomen. En hoe hard politici elkaar ook uitmaken voor draaikont, van mening veranderen is in mijn ogen nog steeds iets waar iedereen recht op heeft. Wat dit te maken heeft met jouw oorspronkelijke post? weinig 😉 ach ja concentratie hè…
Ik kan je nu niet een, twee, drie een alternatief geven. Ik vind dat je kritiek op iets mag hebben zonder meteen met een wereldverbeterende oplossing te komen, maar dat even terzijde 🙂
Anarchisme vind ik een mooi gegeven inderdaad, maar ook dat leidt in de praktijk niet tot een goede oplossing. Al vind ik wantrouwens jegens de overheid wel een gezonde instelling.
Van mening veranderen en dat openlijk beagrumenten siert degene die dat doet. En toch: als de kabinetten Balkenende voor mij iets hebben bewezen, dan is het wel dat het kabinet maling heeft aan wat men echt wil. Ze duwen hun (Christelijke) zin door en ondertussen gaat alles in de soep.
En gek genoeg heeft het wel iets met de oorspronkelijke post te maken, want deze Spidey-strip is doordat Parker uit een socialistisch gezin komt, best wel politiek.
Beterschap nog trouwens!
(Ook voor de NL democratie) 🙂
Overigens vind ik het credo van de oorspronkelijke strip: With great power comes great responsibility wel erg mooi. Daar zouden onze (wereld)leiders wel eens een voorbeeld aan mogen nemen. En wij als burgers trouwens ook. Ieder heeft zo zijn eigen verantwoordelijkheden. Deze moeten we nemen.
Oei, met het woord scrollen ben ik niet zo respectvol als ik graag wil zijn. Hoe ‘draaikont’ ik me hier uit? 🙂
Ik deel wat je schrijft over politiek Michael. Domela Nieuwenhuis had ooit bedacht dat het woord parlement afkomstig is van twee Franse woorden: parler en mentir. In het Nederlands vertaald: praten en liegen.
Volgens mij is het systeem van volksvertegenwoordiging niet meer van deze tijd. Dat stamt uit de tijd dat mensen uit alle hoeken van het land dagen en weken met paard en wagen onderweg waren om samen te komen. Vertegenwoordiging was toen de oplossing. Ik wil niet vertegenwoordigd worden door iemand anders. Ik wil mezelf vertegenwoordigen, zelf meedoen. Via Internet is dat eenvoudig te regelen.
Inderdaad. Ik voel me op dit moment door geen enkele partij vertegenwoordigd. Ik heb deze week twee stemwijzers gedaan – ik vind dat het mijn plicht is om te stemmen, maar vrees dat het resultaat daarvan alleen valse snaren oplevert – maar er komen telkens partijen uit waar ik vroeger nooit op gestemd zou hebben. Als je dan kijkt naar de nuanceringen van de stellingen, kan het vriezen en dooien te gelijk. Geen touw aan vast te knopen.
Op dit moment zou ik eerder kiezen voor een persoon (in mijn geval Pechtold of Halsema) dan voor hun partij. Dit omdat momenteel geen enkel partijprogramma mijn ideeen over de moderne maatschappij fatsoenlijk in kaart brengt. Ik zoek een partij met progressieve ideeen die onze sociaal democratische verworvenheden stevig verdedigt. Verdeling van welvaart en een sterk sociaal vangnet zijn onze basis, maar om dit te kunnen bewaren zullen misbruik van dat vangnet, asociaal gedrag en criminaliteit veel harder aangepakt moeten worden.
On topic: vind de tekenstijl en thematiek eigenlijk wel leuk, alleen jammer dat ze Spiderman hiervoor gebruikt hebben. Dat blijft toch eigenlijk gewoon een hele aardige jongen.
Yay, we gaan weer on topic! :). Ik vind zelf die Elseworld verhalen ook best vermakelijk zoals in het voorbeeld van Batman. De andere uit de serie, zoals die van X-men en Wolverine, heb ik nog niet gelezen, maar ik vond bij deze dat Spidey teveel werd aangetast.
De charme van een Elseworld-verhaal voor mij is juist dat de held die we allemaal kennen in een compleet nieuwe wereld wordt neergezet. Er zijn ook verhalen waarin Batman het opneemt tegen Dracula. Aangezien ze beide nachtwezens zijn spoort dat gewoon meer dan de Spidey versus Dracula verhalen die in de jaren zeventig zijn verschenen – Dracula was toen een van de titels van Marvel comics. Sommige dingen rijmen wel met elkaar, andere minder.
om in de politiek te overleven moet je veel compromissen kunnen sluiten en vrienden (voor sommige achterlijke gladiolen ook wel vrinden genoemd) hebben in het bedrijfsleven op ministeries etc.
Ben t eens met Jooper en Marco
Dus: ga je wel of niet stemmen op 3 maart?
Ik vind dat je sowieso moet stemmen, daarbij in gedachte houdend dat er nooit een partij zal zijn die 100% bij jouw ideeën aansluit en dat je dan dus moet stemmen op iemand of op een partij die het meest in de buurt komt bij jouw overtuigingen.