Van de week zat ik in de wachtkamer bij de mondhygiëniste. In blijde afwachting van mijn behandeling begon ik in een Happinez te lezen. Een nummer van begin dit jaar, dus nog niet zo oud. Er stond een interview met Robert M. Pirsig in. Je weet wel, van Zen en de kunst van het motoronderhoud. Hij schreef dat boek alweer in 1974 maar staat nog steeds achter de boodschap. Sterker nog, het hele interview ging erover.
De strekking is even simpel als doeltreffend: wanneer je iets met aandacht doet, ontstaat er kwaliteit. Aandacht is de sleutel tot het gevoel van vervulling. Een mooie gedachte die ik zo op mijn eigen leven zou willen toepassen.
Want hoe vaak doe ik dingen met een half oog of oor? Te vaak betrap ik mezelf erop dat ik nog even snel dit of dat wil doen. Terwijl ik bezig ben met X dwaalt mijn hoofd af naar Y. Dat is jammer.
Ik heb ooit geleerd dat als je per dag één maaltijd echt met aandacht eet, zonder de krant te lezen of televisie te kijken, dat dit wonderen doet voor je spijsvertering. Je proeft bovendien ook veel beter wat je eet. De smaak wordt er automatisch voller van.
Aandacht voor wat je doet betekent dat je meer in het moment leeft. Je leeft intensiever. De koffie smaakt beter als je met een leeg hoofd een slok neemt. Je schrijfwerk wordt beter als je aandacht hebt voor elke komma.
Toch is het makkelijk gezegd dan gedaan. Concentratie vereist nu eenmaal inspanning en overgave. Dat heb ik geleerd toen ik aan Zazen meditatie deed, een eeuwigheid geleden alweer.
Laat ik daarom vandaag rustig beginnen met het aandachtig luisteren van een cd’tje. Lekker op de bank liggen luisteren. Ik ben benieuwd naar wat voor nieuwe dingen ik ga horen.
15 reacties op “Kwaliteit”
toen ik mezelf keihard tegenkwam ergens in 2007 ofzo en ik later manieren moest leren te gebruiken om mezelf in balans te brengen en vooral te houden, leerde ik om overal bij stil te staan. dat klinkt erg vermoeiend, maar ik was juist oververmoeid geraakt door vrij weinig meer met volle aandacht tot me te nemen. alsof ik steeds voorbij mijn schoenen liep dan erin!
het werkt heel apart met energie en met de energie in je lijf en om je heen. ik weet niet of je het kent maar ik leerde mindfulness technieken die eigenlijk hetzelfde principe hebben als wat jij hierboven omschrijft. het is belangrijk te weten wat je doet, dat je het doet en hoe het (aan)voelt. ook wat het mét je doet.
ik liep op mijn werk weleens door de gang hardop te vertellen wat ik aan het doen was: ‘ik loop nu naar de keuken en ik voel mijn voeten in mijn schoenen, de hakken op de grond, en ik zie …’ men dacht af en toe, die is helemaal cuckoo. maar het werkt! en ik geloof in met volle aandacht doen wat je doet, dan pas leer je écht waarderen, invoelen en te leven!
voor the record, nu zeg ik het soms in mezelf, op momenten dat ik voel dat ik drukker ben in mijn hoofd, of nerveus. het is goed om stil te staan bij dingen, spullen, omgeving, muziek, mensen.
Bedankt voor je reactie Karin. Ik ben niet heel erg bekend met die mindfulness-technieken, maar ben er wel nieuwsgierig naar. Ik denk dat het mensen kan helpen om de chaos die vaak heerst in ons hoofd te bedaren. We krijgen zoveel prikkels tegenwoordig. Alleen nu al tik ik deze reactie, maar tegelijkertijd verspringt mijn tweetdeck omdat er weer nieuwe tweets bij komen. Die afleiding is soms erg fijn, maar kan ook het denkproces verstoppen.
Wat mij heel erg heeft geholpen en nog helpt om te leren met aandacht aanwezig te zijn bij wat ik in het moment nu aan het doen ben, is tai chi. Ik merk het meteen aan mijn bewegingen of ik aanwezig ben of ergens anders. Na een tijdje kun je het ook zien aan de bewegingen van anderen of ze aanwezig zijn of niet. Aandacht brengt niet alleen kwaliteit in wat je aan het doen bent, aandacht is de kwaliteit, de kwaliteit van leven. Mooie timing jouw blogpost over dit onderwerp. Ben de laatste dagen juist weer bezig met het belang van focus en hoe wezenlijk het is dat ik bewust kies waar ik over denk, praat, schrijf en lees.
Die gedachtengang gaat vast weer een paar interessante blogposts opleveren, vermoed ik. Ik ben niet zo thuis in tai chi, evenmin met mindfullness. Ik heb een tijd aan zen-meditatie gedaan, maar kon daarna de rust er niet meer voor opbrengen. Het wordt tijd dat ik weer eens op mijn kussentje ga zitten denk ik.
Tai Chi heb ik net als Peter ook geprobeerd, maar dat was voor mij een stap te ver. In mindfulness kon ik me echter helemaal vinden. Ik heb 8 maanden lang bijna dagelijks gemediteerd. Nu is dat mediteren ook niet echt mijn ding maar leven met aandacht wel. Ik pas het nog dagelijks toe, maar moet wel zeggen dat ik steeds meer verval in mijn oude gedrag. Tja, als ’t goed gaat, is het ‘niet nodig’. Denk je. En als het dan slecht gaat, pak je de draad weer op. Dat is niet hoe ’t moet, maar wel hoe ’t bij mij in de praktijk werkt.
Dat zie je vaak dat je dingen laat verslappen op het moment dat het weer goed gaat. Ieder leeft op zijn eigen manier. Wat mij betreft is er in dit soort gevallen geen goed of slecht. De manier die het beste voor je werkt moet je gewoon gebruiken. Ook al is dat dus maar zo nu en dan. Al denk ik dat je misschien wel verder kunt komen als je ergens in doorzet. Goed gitaar spelen kost je iets van 10.000 uur oefenen, zoiets.
Herkenbaar. Toen ik vorig jaar ziek en herstellend was lukte het me beter om zaken met aandacht te doen, maar nu verval ook ik weer in mijn oude gedrag. Ik denk dat Aukje gelijk heeft als ze zegt “Tja, als ‘t goed gaat, is het ‘niet nodig’. Denk je. En als het dan slecht gaat, pak je de draad weer op.”
Maar je voelt je weer beter in ieder geval. Dat is het voornaamste.
sowieso moest ik wel lachen toen je het had over zen meditatie. op de een of andere manier zie ik je niet stilzitten op zo’n kussentje! was verbaasd! 🙂
🙂 Het is dan ook weer een tijd geleden sinds ik aan Zen deed.
[…] focus ook opduiken in andere blogs. Zoals de blog van Michael Minneboo in het artikel ‘Kwaliteit‘ , de blog van Paulo Coelho in ‘30 sec read: Focus!‘ of die van Marco Raaphorst […]
Tegenwoordig willen we ook aan zo ontzettend veel dingen onze aandacht geven. Infobesitas is ook typisch zo’n verschijnsel echt van deze tijd. Er is ook zo ontzettend veel… Nota bene “2.0” president Obama waarschuwde afgelopen weekend voor het risico dat we in de enorme informatiestroom door de vele (online) bomen het bos niet meer zien (http://bit.ly/c7rPbY). In dat kader ook mooi om te lezen hoe mensen dan tot radicale initiatieven komen, zoals vier maanden lang jezelf alle toegang tot internet ontzeggen om tot jezelf te komen (http://bit.ly/d2QnEV).
Vier maanden zonder interpret? Ik dacht dat Marco Raaphorst, met zijn dertig dagen zonder al behoorlijk radicaal bezig was. Ik denk dat dat het geen kwaad zou kunnen als mensen getraind worden hoe met de infostroom om te gaan. Maar alleen als ze er problemen van ondervinden, want de huidige tienergeneratie schijnt er geen moeite mee te hebben.
Bedankt voor de link trouwens, ik was nog niet van Obama’s speech op de hoogte.
Leren focussen gaat niet van de ene op de andere dag. Eerst ben je onbewust onbekwaam en heb je niet eens in de gaten dat je jezelf steeds laat afleiden. Daarna word je bewust onbekwaam en heb je in de gaten dat je jezelf steeds laat afleiden maar lukt het nog niet het anders te doen. Daarna komt de fase van bewust bekwaam zijn en lukt het wel om de focussen, het is dan een bewuste keuze. En tot slotte de onbewuste bekwaamheid en is het een soort van vanzelfsprekendheid geworden, het gaat als het ware vanzelf. Op en neer hoppen tussen de fasen hoort bij het leerproces. Dus als je in de gaten hebt dat je jezelf laat afleiden of dat je niet altijd kunt focussen: gefeliciteerd, dan ben je al een aardig eind op weg. Jezelf laten afleiden is een uitvinding van de denkgeest met de bedoeling het weggeven van je eigen macht.
[…] wanneer je wilt. (Zie voor meer daarover een interessante blogpost van Peter de Kock.) Dan kun je je concentreren op waar je mee bezig bent. Daarvoor hoef je jezelf mijns inziens niet het hele internet te […]