Het schiet alweer aardig op met mijn film ABC. Vandaag zijn we bij de P. Hieronder de drie titels met de letter P die ik bijzonder genoeg vond om een paar keer te zien en die ik bij harte aanbeveel.
The Prestige (Christopher Nolan, 2006)
In de prachtige film The Prestige draait alles om twee illusionisten, die door onderlinge rivaliteit verwikkeld raken in een levenslange strijd om macht en status. Vanaf het eerste moment dat Robert Angier (Hugh – Wolverine – Jackman) en Alfred Borden (Christian – Batman – Bale) elkaar ontmoeten, zijn ze concurrenten. Hun aanvankelijk vriendschappelijke competitie evolueert tot een bittere rivaliteit die gevaarlijk en dodelijk blijkt te zijn.
Alle acteurs geven dit verhaal vol goochelarij en een snufje magie de juiste realistische zwaarte mee waardoor de wereld van 1900 geloofwaardig tot leven komt.
David Bowie speelt uitvinder Nikola Tesla en doet dat voor zijn doen erg ingetogen. Puik acteerwerk. Tesla is het enige personage in de film dat niet fictief is en is de uitvinder van onder andere de Teslaspoel en heeft veel betekend voor de uitvinding van wisselstroom en de radio.
Regisseur van deze sfeervolle en spannende film is Christopher Nolan die recent wederom een interessante film afleverde: Inception.
Psycho (Alfred Hitchcock, 1960)
De oerversie aller slasherfilms. Anthony Perkins lijkt een aardige, nette opgevoede jongen, maar blijkt een psychopaat te zijn die in de kleren van zijn moeder zijn hotelgasten in stukjes snijdt. Nu lijkt de film redelijk braaf, maar in 1960 doorbrak Hitchcock aardig wat taboes met zijn zwart-wit film. Als je al bedenkt dat het zeer ongebruikelijk was om een toilet te tonen in films, dan begrijp je dat de scène waarin Marion Crane (Janet Leigh) in de douche doodgestoken wordt er behoorlijk, eh, inhakte indertijd. Bates blijft wat mij betreft het schoolvoorbeeld voor psychopaten. Gek genoeg heb ik nooit een van de vervolgen gezien. Misschien moet ik dat toch maar eens gaan doen…
De remake van Gus Van Sant uit 1998 is mijn ogen nog steeds een nutteloze exercitie die maar beter vergeten kan worden.
Pulp Fiction (Quentin Tarantino, 1994)
De beste en boeiendste film die Tarantino ooit maakte. Origineel, apart, bijzondere dialogen, een interessante verhaal structuur en een swingende soundtrack. Meer coolness mag je echt niet van een film verwachten.
De volgende aflevering van mijn Film A-Z is over twee weken, dus op vrijdag 27 augustus.
15 reacties op “Film A-Z: P”
Er was met 3 seconden nadenken vast een betere film dan The Prestige te vinden om tot een drietal te komen. Of is het Scarlett dat hij er in staat? 🙂
Nolan’s misser imho.
@Frommel: Het gaat er niet om om perse op drie films te komen. Met een goede letter hou ik het wel maximaal op vijf. Ik vind The Prestige een heel goede film. Dat Scarlett erin zit is zeker een bonus, dat wel 🙂 Welke P is jouw favoriet dan?
A Perfect World, met Kevin Kostner en Clint Eastwood schiet me te binnen. Vond ik een mooie film. Pulp Fiction blijft natuurlijk een klassieker 🙂
A Perfect world… ja, die vond ik indertijd ook best goed. Lang geleden dat ik die gezien heb.
The Prestige vond ik ook al zo’n fijne film!
Ik voeg toe: Pride & Prejudice (ik hoef denk ik niet meer uit te leggen waarom) en The Pianist (hartverscheurend oorlogsdrama met Adrien Brody).
Nee hoor, dat hoef je niet meer uit te leggen 🙂
Pianist niet gezien. Maar ik probeer de oorlogdrama’s wat links te laten liggen. Daar kijk ik het journaal voor 😉
Yeah, Pulp Fiction. Jammer dat je die film maar één keer voor de eerste keer kan zien. Poltergeist omdat ik daar zulke leuke herinneringen aan heb: filmavond op school met bier en nootjes. En op een vrijdagavond als ik me te moe voel om me in te spannen of zelfs maar na te denken wil ik wel the Pink Panther zien.
Poltergeist…mooie herinnering.
The Pink Panther… ik neem aan dat je de originele films bedoeld? Ik vind die met Steve Martin zo slecht. Niemand kan Sellers toppen. Die man had een fanstisch goede timing.
[…] Dit blogartikel was vermeld op Twitter door Peter de Kock, Michael Minneboo. Michael Minneboo heeft gezegd: [nwe blogpost] Film A-Z: P http://goo.gl/fb/HKEKf […]
Wellicht een aardig gevarieerd rijtje van films die de moeite waard zijn voor mij om nog eens terug te zien:
Pink Floyd The Wall
Philadelphia
The Pianist
The Piano
Patch Adams
Perfume: the story of a murderer
Pervola, sporen in de sneeuw
Platoon
De Poolse bruid
Lastig om overal een toelichting op te geven. Qua genre en stijl erg uiteenlopend. Maar bij de P zijn veel films te vinden die zeer de moeite waard zijn.
Dat is zeker een gevarieerd lijstje, Peter. The Wall heeft me nooit zo kunnen boeien. Ik vind het vroegere werk van Floyd beter dan The Wall en wat ze daarna hebben gemaakt. Philadelphia vond ik indertijd ook zeer aardig. Goede rol van Hanks. Ik heb niet bij voorbaat een hekel aan Robin Williams, want hij heeft een paar prachtige rollen neergezet, maar Patch Adams valt in het rijtje van te sentimenteel wat mij betreft.
Zoals ik vanmorgen al zei: ben het eens met je drie keuzes.
Waar ik de P in heb (ha ha, de woordspeling) zijn de volgende films:
– Paperhouse. Niemendalletje die als kind zwaar veel indruk op mij maakte. Nog steeds is ie betoverend.
– Pontypool. De beste zombiefilm sinds de remake van Dawn of the Dead imho. Een originele insteek en een sublieme uitwerking.
Ik vond je suggestie vanmorgen van Pi eigenlijk ook heel goed. Die heb ik maar een keer gezien, maar vond het een indrukwekkend filmexperiment. Maar niet een film die mijn all time favourite zal zijn. Vandaar dat ie niet in het lijstje voorkomt.
Reagerend op Michael: Patch Adams maakt vooral op mij indruk omdat het werk van de ‘echte’ Patch nog altijd in volle gang is. Het is hoewel gedramatiseerd met een behoorlijk werkelijkheidsgehalte gemaakt. Humor is soms een heel goed en vaak het laatste medicijn wat patiënten rest. Vind ik een mooie vondst!
Duh!
Pay it Forward natuurlijk! (a must see!)
en, The Pusuit of Happyness. (noem mij een watje.) Deze films stonden pas geleden in mijn inspiratievolle filmlijst!