Recent interviewde ik Natasja van Loon voor de VPRO Gids over haar plannen om strips onder de aandacht te brengen bij vrouwen. Een nobel streven. Of de redacteuren van de glossy Elle het stuk gelezen hebben, weet ik niet, maar in het september nummer prijzen ze maar liefst drie strips aan als geschikt leesvoer.
Verfrissend dat de dames het beestje gewoon bij zijn naam noemen en de strips niet aanduiden met het modewoord graphic novel. Dat zouden meer mensen eigenlijk moeten doen, maar ja, de term graphic novel is nog steeds goed voor media-aandacht.
Het zijn niet de minste titels. Het boekje van Barbara Stok lijkt het beste op de doelgroep aan te sluiten. Het prentenboek Over de levensgenieter die haar angst voor de dood wil verdrijven gaat over Stoks zoektocht naar een oplossing voor haar doodsangst. Ze onderzoekt en verwerpt verschillende ideeën over de dood en ze citeert een rijk arsenaal aan denkers.
De autobiografische strip van Michiel van de Pol is een interessante keuze. Het is een prachtige striproman over Van de Pols pubertijd, waarin hij vertelt over hoe hij en jeugdvriend Johan langzaam uit elkaar groeien. Of de hormonale platen en humor van de auteur alle vrouwen zullen bekoren, valt echter nog te bezien. Ik vrees dat het stereotype beeld van mannen als seksgedreven monsters wel enigszins bevestigd wordt.
Aan de andere kant is het ook wel interessant dat de Elle-redacteuren niet met voor de hand liggende titels op de proppen komen. Zou Van Loon ze de lijst hebben toegeschoven?
Met dank aan Wouter Gresnigt die me op de bladzijde in Elle wees.
4 reacties op “Vrouwen aan de strip”
Wat een vooroordeel dat Barbara Stok het best zal aansluiten bij de doelgroep, voor mij 3x liever Michiel vd Pol.
Dat kan natuurlijk dat je Vd Pol prefereert boven Barbara’s boek. Ik heb beide boeken gelezen en denk dat het boek van Barbara qua thematiek en uitvoering meer aansluit bij een vrouwen publiek dan Michiels boek. Ik schrijf letterlijk “Of de hormonale platen en humor van de auteur alle vrouwen zullen bekoren, valt echter nog te bezien.” Dat is een voorzichtige formulering, dunkt mij, geen vooroordeel, maar een aanname op basis van de boeken zelf.
Je hebt een verkeerd beeld van hoe vrouwen het boek van Pol lezen (zeg ik als vrouw en lezer van het boek); Juist zijn open, eerlijke en persoonlijke manier van vertellen maakt zijn verhaal erg geschikt voor een vrouwelijk publiek, en geeft vrouwen meteen een interessant kijkje in dat rare puberende jongensbrein. 🙂
Barbara’s boek lijkt me qua thema juist alle seksen aan te kunnen spreken, dus ik snap niet waarom dat persé een boek voor de doelgroep zou zijn. Wat dat betreft laat je je misschien wel wat te veel leiden door het feit dat het door een vrouw gemaakt is.
Ik schrijf ook niet dat Barbara’s boek perse een boek voor de doelgroep zou zijn: “Het boekje van Barbara Stok lijkt het beste op de doelgroep aan te sluiten,” schreef ik. Daar staat dus nergens dat het daarom ook niet mannen zal aanspreken. Wat ik er wel mee bedoel te zeggen is dat ik denk dat haar boek van deze drie titels het door de Elle-redactie beoogde publiek met meeste zal aanspreken. Niet alleen vanwege de thematiek, maar ook omdat de boeken van Barbara, net als die van jou overigens, bekend staan bij een vrouwen-publiek. De boeken van Michiel lijken me minder bekend bij de vrouwen. En daar bedoel ik dan vrouwen mee die zelf geen strips maken of doorgaans strips lezen. Waar ik hoop het merendeel van het Elle publiek mee aan te duiden. (En daar bedoel ik niet mee dat vrouwen die strips maken niet perse de Elle lezen.)