Categorieën
Bloggen Daily Webhead Video

Video: Frank Meeuwsen over Waarom bloggen

Op het NPOX festival begin september gaf Frank Meeuwsen, auteur van Bloghelden, een presentatie over de geschiedenis van Nederlandse weblogs. Hij behandelde daarin ook de vraag waarom men ooit is gaan bloggen.

Ik was bij de presentatie en schoot met mijn cybershotje het volgende video’tje:

Kort samengevat waren er volgens Meeuwsen drie redenen waarom men online is gaan publiceren. Het werd eind jaren negentig mogelijk door applicaties als blogger om te publiceren zonder veel kennis te hebben van techniek. Ten tweede ontstond er een alternatieve nieuwsstroom doordat redacteuren, van bijvoorbeeld Planet internet, nieuws waar geen ruimte voor was, via een eigen site met de achterban gingen delen.
Ten derde kwamen blogs op in een periode waarin het individualisme hoogtij vierde. Iedereen wil zijn eigen soapbox om ongehinderd zijn stem te laten horen.

Een uitgebreid verslag van de presentatie kun je lezen op het blog van NPOX.

Meeuwsen gaf na zijn presentatie drie exemplaren weg van zijn boek Bloghelden aan de mensen die volgens hem de meest interessante vragen stelden. Ik mocht er een in ontvangst nemen.

Door Michael Minneboo

Michael Minneboo is een freelance journalist gespecialiseerd in popcultuur, fancultuur, strips, film, online media en beeldcultuur. Hij schrijft over onder andere comics, Nederlandse strips & animatie en interviewt makers uit binnen- en buitenland. Daarnaast geeft hij lezingen en adviseert hij particulieren en bedrijven over bloggen.

11 reacties op “Video: Frank Meeuwsen over Waarom bloggen”

Frank heeft wel iets van een predikant bij dit optreden op NPOX:
“Er kwam op een gegeven moment…” en dan wijst hij naar Het Licht. 😀

Goeie vraag 🙂 Ik merkte op dat er de laatste tijd een paar boeken gepubliceerd worden die door bloggers zijn geschreven. En niet alleen boeken over het bloggen zelf. Het leek erop dat, ondanks het feit dat veel bloggers vol lof zijn over het medium, ze zich toch meer gelegitimeerd voelen op het moment dat er een boek van ze is verschenen, als ze dus in het oude medium worden gepubliceerd. Ik vroeg hoe Frank dat zag en hij was het wel met me eens.

Lekker gruizige video, beetje rockartistlike. Dat zal Frank vast leuk vinden. 🙂

Discussies over bloggen blijven leuk, ook al hoor je er na verloop van tijd niet zo heel veel nieuws. En inderdaad: het regent boeken over bloggen. Toevallig luisterde ik zelf gisteren naar Ernst-Jan Pfauth (@dutchproblogger) op het event #DeloitteBlogt. Nee, ik zal ditmaal eens niet linkene naar mijn blogverslag ervan, haha.

Een vraag die bij mij blijft rondzingen: als het inderdaad zo is dat we onze boodschappen verspreiden over diverse social media, is het niet beter om je blog anno nu anders vorm te geven, als een soort etalage van al die sociale media: blogs, tweets, foto’s, video? Sommige bloggers doen dat al, maar zouden niet veel meer bloggen dat beter kunnen doen, om hun informatie beter te ontsluiten?

De gruizigheid komt deels doordat het daar eigenlijk te donker was voor het camera’tje dat ik bij me had. Ik heb het beeld wat moeten oppiepen in de postproductie. Maar ben wel tevreden met de uitgebleekte kleuren.

Ernst-Jan sprak toevallig na Meeuwsen op NPOX. Die zitten kennelijk in hetzelfde circuit 🙂 Overigens vond ik het boek van Ernst-Jan erg vermakelijk. Een leuk jongensboek over bloggen. Al heeft de auteur wel een preoccupatie met drank, want hij heeft bijna bij iedere beschreven meeting opgenoemd wat er gedronken werd en vooral hoeveel.

Je snijdt wel een interessante vraag aan. Zelf word ik er niet zo vrolijk van als mensen ook een box met hun tweets op hun blog hebben staan: vaak laadt de site daardoor traag. Bovendien lees je dan veel dubbel als je ze ook op twitter volgt. Ik heb er zelf voor gekozen om mijn fotoblog, dat volledig losstaat van mijn freelance activiteiten, los te laten staan van michaelminneboo.nl. Ook omdat ik de flow van de foto’s – niet onderbroken door tekstposts – zo mooier vind. Verder probeer ik wel alles zo centraal mogelijk te houden. Er valt zeker iets voor te zeggen om je blog als etalage te gebruiken. In ieder geval om als je op verschillende plekken publiceert, ook alles op je blog te zetten zodat mensen je werk makkelijker kunnen volgen.

En linkjes naar leuke blogsposts mogen natuurlijk altijd. Daar is het web groot mee geworden 🙂
Bij deze dus: http://www.jeroenmirck.nl/2010/10/ernst-jan-pfauth-chef-internet-nrc/

Het is inderdaad een lastige afweging wat je wel en niet waar plaatst. Zo heb ik een paar kleine widgets op mijn blog die tonen welke foto’s ik recent heb geplaatst, wat mijn laatste tweet is en zelfs welke vijf liedjes ik het laatst afspeelde. Niet per se relevant voor al mijn lezers, maar de blokjes zijn dermate klein dat je ze prima kunt negeren. Toch kun je door je blog-interface anders in te richten wel degelijk gradaties aanbrengen in wat je deelt: eigen tekst, foto’s, video, linkdumps… Al heb ik daar persoonlijk nog geen optimale modus voor gevonden. Niet elke foto of video wil ik terugzien op mijn blog, en als dat wel zo is, schrijf ik er doorgaans een verhaaltje bij.

Maar heet wringt soms dat ik leuke content publiceer en niet weet hoe ik dat nou het beste wereldkundig moet maken. Voor foto’s kies ik dan doorgaans voor het uitlichten van een mooie nieuwe op Twitter, voor linkdumps gebruik ik tegenwoordig vooral Facebook. Sinds kort heb ik ook weer mijn Posterous-site afgestoft: handig voor linkdumps én leuke eigen foto’s en video’s. Als ik er zelf ook echt iets over te zeggen heb, zet ik het op mijn échte blog, met een eigen verhaal erbij.

Af en toe een losse foto moet trouwens ook best kunnen als blogpost. In tegenstelling tot jou zou ik daar geen aparte fotoblog voor optuigen, dat verplicht me tezeer. Ik heb een aparte categorie Fotografie op mijn blog, waar ik mezelf die vrijheid permitteer. Maar ik ben er terughoudend in, kies alleen voor foto’s of fotoseries die zich echt lenen voor een zelfstandige blogpost.

Dat wereldkundig maken van blogcontent blijft een interessante kwestie. Ik gebruik daarvoor eigenlijk twitter en facebook. En soms gebruik ik zelfs nog ekudos, maar eigenlijk werkt dat niet als je daar het hyvessyndroom niet toepast: oftwel zoveel mogelijk vriendjes scoort. Facebook daarentegen genereert aardig wat traffic en dat zijn mensen die je persoonlijk kennen.

Af en toe een losse foto moet zeker kunnen als blogpost. Alleen wilde ik met het fotoblog een fotodagboekachtig iets doen. Voor een jaartje. dan zien we wel weer verder. En dat van die verplichting klopt wel. Dat heb ik ook ervaren tot ik besloot dat een dagje fotoloos geen schande is. 🙂

Reacties zijn gesloten.