Categorieën
Strips

Moet er een leeswijzer op strips?

Vorige week kwam in het nieuws dat men in Tokio extreme manga aan banden wil leggen. Verhalen met expliciete verkrachtingen en incest mogen niet meer verkocht worden aan kinderen onder de achttien jaar.

In een video van NOS Headlines komt stripmaker en manga-expert Aimée de Jongh aan het woord. Ze vertelt hierin dat ze bang is dat door de wet ook de bravere mangastrips aangepakt gaan worden. Producenten vinden de wet te vaag en vrezen dat ze in hun artistieke vrijheid beperkt zullen worden.

Mijn collega’s van de site Blikvoer hebben aan het onderwerp de vraag gehangen of er een kijkwijzer moet komen op heftige strips. Voor hun video bezochten ze stripwinkel Lambiek in Amsterdam, waar verkoopster Lotte het woord deed.

Op zich kan zo’n kijkwijzer niet veel kwaad, al kun je je afvragen of dat in de praktijk helpt. Op Amerikaanse comics staat al jaren aangegeven voor welke leeftijd de strip bedoeld is. Ik weet niet of verkopers zich daaraan houden. Lotte in Lambiek in ieder geval niet.

Waar ik wel faliekant op tegen ben, is censuur. Iedereen moet kunnen produceren wat hij wil; stripmakers moeten kunnen tekenen wat ze willen. Ook pornografische scènes. Het zijn immers maar lijntjes op papier. Moet je kinderen daar tegen in bescherming nemen? Tot een zekere leeftijd vast wel, maar dat mag niet betekenen dat dergelijke strips helemaal niet meer geproduceerd mogen worden.

Door Michael Minneboo

Michael Minneboo is een freelance journalist gespecialiseerd in popcultuur, fancultuur, strips, film, online media en beeldcultuur. Hij schrijft over onder andere comics, Nederlandse strips & animatie en interviewt makers uit binnen- en buitenland. Daarnaast geeft hij lezingen en adviseert hij particulieren en bedrijven over bloggen.

9 reacties op “Moet er een leeswijzer op strips?”

Ik blijf het krom vinden dat er steeds meer regeltjes komen en terwijl de meeste ouders geen flauw idee hebben wat hun kinderen uitvreten. Een beetje ouder hoort zo ongeveer te weten wat voor games een kind speelt, wat voor boeken het leest en naar welke films gekeken wordt, maar dat is dus niet zo. In plaats daarvan hebben we kijkwijzers en allerlei niet te handhaven regels voor winkeliers. Als een minderjarige in de stripwinkel geen manga mag kopen dat lukt het online wel, dus waar gaat het over? Uiteindelijk is het een opvoedkundige taak om in de gaten te houden of je kind geen content tot zich neemt die een nadelige invloed kan hebben op de emotionele ontwikkeling. Als je de controle in handen legt van overheid, detailhandel of commercie dan doe je toch echt iets verkeerd.

Ben het met je eens dat er een grote verantwoordelijkheid ligt bij de ouders zelf. Toch lijkt het me moeilijk als ouder om alles in de gaten te houden wat je kinderen lezen. Zo’n leeswijzer kan dan helpen om in een oogopslag te zien of iets geschikt is of niet. Ook als je als ouder verdwaald bent in de winkel en snel wil weten of je die ene strip voor je eigen kind kan kopen. Aan de andere kant moet dat ook wel duidelijk zijn als je er doorheen bladert.

Zo’n kijkwijzer kan idd best functioneel zijn. Mijn kind kwam in de stripmap op de kinderopvang een pijpscene tegen. Heb ik wel even teruggekoppeld. Ik kan niet verwachten van die mensen dat ze de hele stripmap gaan spellen. Zo’n herkenningsteken geeft een simpel signaal dat je wellicht ff moet kijken wat er in staat.

De nieuwe regels van de gemeenteraad van Tokyo zijn niet meer dan een goedkope PR-stunt.
Vanuit het buitenland is er namelijk veel kritiek op Japan en hoe daar met de combinatie kinderen en sex wordt omgesprongen.

Feitelijk verandert er echter vrijwel niets. Er was al een flinke mate van zelfregulering in de erotische manga-industrie: er staan al jaren lang leeftijdsaanduidingen op de meest heftige strips en alle erotische manga staat netjes apart in 18+-afdelingen. Alleen kunnen winkeliers nu dus op de vingers getikt worden als ze het materiaal aan minderjarigen verkopen.
Verder geldt de regel dus alleen maar in Tokyo.

De regels die kinderen tegen echte sexuele excessen zouden moeten beschermen laten echter nog steeds op zich wachten: de ‘age of sexual consent’ is nog steeds 13 jaar en het bezit van kinderporno is ook nog steeds niet strafbaar in Japan (de productie en distributie wel).

Ik lees op internet dat veel mangafans zich opwinden omdat ze denken dat hun favoriete strips verboden worden. Zij maken zich druk om niks.
Ik lees ook lovende woorden van mensen die blij zijn dat kinderen tegen deze virtuele viezigheid beschermd worden. Zij worden blij gemaakt met een dooie mus want tegen echte sexuele ellende voor kinderen wordt nog steeds niet genoeg gedaan in het land van de rijzende zon.

Ik ben het met Jooper eens. En ik vind ook dat kinderen moeten worden beschermd tegen zoiets pervers als Barbapappa!

Reacties zijn gesloten.