Goede voornemens, daar hoef je natuurlijk helemaal niet mee te wachten tot het nieuwe jaar. Sterker nog: liever niet, want dan is de druk om ze te laten slagen groter en daarmee de kans dat je het niet volhoudt groter.
Daarom ben ik een paar weken geleden begonnen met meer bewegen. Ik heb een zittend beroep. Of ik nu op de redactie bij de VARA zit of ik werk thuis aan mijn stukken, er word door deze Minneboo heel veel gezeten en te weinig bewogen.
Een sporter ben ik niet. Ooit heb ik 18 maanden frequent een sportschool bezocht. Tussen de op zichzelf geilende spierkolossen voelde ik me niet thuis. Daarbij vond ik fitness behoorlijk saai.
Ik zie mezelf ook niet hardlopen. Wel gedaan vroeger, maar als ik hier de file van joggingpakken in het park voorbij zie komen, ben ik al uit gelopen. En wandelen zonder eindbestemming, maar gewoon om te wandelen, is net zoiets als een boek kopen zonder het te lezen.
Ik heb me dan ook voorgenomen om vaker naar huis te lopen als ik van Hilversum met de trein kom. Van CS naar mijn huis levert dat een wandeling op van gemiddeld 35 minuten. Net lekker en doelgericht.
Natuurlijk zou ik ook ’s ochtends naar het station kunnen lopen, maar vroeger opstaan dan ik nu doe is wishful thinking. Niet dat daar iets mis mee is, met wishful thinking, maar realistisch is het niet.
Ik heb voor mezelf wel wat richtlijnen opgesteld. Gemiddeld wil ik tien keer per maand naar huis lopen, maar liever meer. Als het weer het toelaat natuurlijk. In een stevige plensbui zult u mij niet snel vrijwillig aantreffen. Het moet allemaal wel leuk blijven.
Voorlopig geniet ik erg van mijn wandelingetjes. Ik kijk er zelfs naar uit. Niet dat er veel opzienbarends onderweg gebeurt. Ja, lopen in Amsterdam, waar alle taxichauffeurs bastaardkinderen van Charles Manson lijken te zijn die proberen zoveel mogelijk mensen dood te rijden, blijft spannend. Net als in grote steden als New York kun je soms niet lekker doorlopen. In New York moet je in het centrum ook op iedere straathoek wachten. Het licht lijkt in eerste instantie altijd op rood te staan.
Dat alles mag de pret niet drukken. De wandeling naar huis biedt tijd om te reflecteren op de werkdag achter me en de werkavond voor me. Een stukje niemandsland waarin ik niet veel meer hoef te doen dan lopen, en mensen en taxi’s ontwijken.
8 reacties op “Goede voornemens”
erg gezond, lopen.
Maak het leuk voor jezelf maar uit je stuk blijkt zoveel zelfkennis dat de lezers zich daar geen zorgen om hoeven maken.
Ik begin elke dag met wat tai chi oefeningen. Het is echt onderdeel geworden van het opstaan, van het wakker worden. Het voelt een beetje zoals kleren aantrekken, zo trek ik met tai chi als het ware mijn lichaam weer aan.
Beweeg ze.
Gelukkig zijn er genoeg alternatieve routes naar mijn huis om af te kunnen wisselen. Voorlopig hoef ik me nog niet te vervelen 🙂
Sla jij je tai chi oefeningen wel eens over?
Ja hoor @Michael, dat gebeurt wel eens. Als ik uitslaap bijvoorbeeld en dat is ook best gezond: slapen 🙂
netjes mike, volhouden. ik merk dat mijn wandelingetjes-zonder-doel veel lastiger vol te houden zijn dan die van en naar het station. tijd om weer een baan te zoeken dus
Het helpt inderdaad wel als je gewoon naar huis moet. Het lijkt mij ook veel moeilijk om gewoon te gaan lopen. Op een gegeven moment heb je alles in de buurt wel gezien.
Goed bezig. Ik denk dat lopen van CS naar mijn huis een uur zou zijn. Het moet wel leuk blijven 😉
Netjes hoor. Mocht het wandelen gaan vervelen: wat nieuwe muziek, een audioboek of een podcast op je koptelefoon en je loopt in gedachten je huis voorbij…