Afgelopen dinsdag was de beste aflevering van De Wereld Draait Door sinds tijden op de buis.
Je mag me best een fan van DWDD noemen. Ik vind het vakwerk: 5 dagen per week een onderhoudende en snelle talkshow op de buis brengen waar ongeveer 1 miljoen paar ogen naar kijken.
Van de duizend afleveringen heb ik er een hoop gezien, toch is mijn belangstelling in het programma tanende. Dat komt vooral doordat ik te vaak dezelfde koppen aan de tafel van Matthijs zie. Op een gegeven moment heb je je portie Rottenberg, Kelder, De Hond en Boomsma wel gehad. Ik kan zelfs Carice van Houten bijna niet meer zien. En dat wil wat zeggen, want ik kijk en luister graag naar Neerlands beste actrice van dit moment. En ook met flauwigheden als Downistie scoor je bij mij geen punten. Over zapmomentje gesproken.
Kortom, het seizoen dat DWDD een nipkowschijf in ontvangst mocht nemen, zag ik de minste afleveringen. Het meeste zag ik een dag later online als een bepaald item me aansprak. (Volgens mij is dat sowieso de toekomst van televisie, maar dat terzijde.)
Zo, dat is eruit.
Afgelopen dinsdag was echter een prachtige uitzending. Dat kwam allereerst door de onderwerpen die behandeld werden. Het feest begon met een programma rondom fancultuur van Upload cinema. Heerlijke Youtube-video’s waarin de excessen van de adoratie werden verkend en getoond. Gevolgd door de immer boeiende Joost Zwagerman die dankzij zijn enthousiaste lezing voor eens en voor altijd duidelijk maakte dat de Nachtwacht van Rembrandt toch een van de belangrijkste kunstwerken is die de Nederlandse cultuur heeft voortgebracht.
Ik vind het heerlijk om Zwagerman te horen oreren over welk onderwerp dan ook, maar over Kunst in het bijzonder. De Nachtwacht – dat schilderij kennen we nu zo langzamerhand wel zou je denken. Na het relaas van Joost ga ik toch weer met frisse ogen naar dit doek kijken. En dat is toch de kracht van een bevlogen betoog: je kijkt weer een beetje anders naar de wereld.
De aflevering werd afgesloten met de aanwezigheid van soullegende Bill Withers. Dit weekend wordt een speciale tribute in Carré opgevoerd waarin al zijn grote hits, en dat zijn er nogal wat, worden uitgevoerd door een divers leger artiesten. Jammer dat hij niet aan tafel zat maar Trijntje Oosterhuis en Ruben Hein wel. Ongetwijfeld naar de wens van Withers zelf, die soms toch wat werd gevraagd en snel een hengelmicrofoon onder zijn neus kreeg gedouwd. Een beetje rommelig allemaal, maar dat was juist charmant. Televisie mag soms best een beetje los zijn.
Een belangrijke factor voor de sfeer in het programma is natuurlijk de tafelheer of -dame. In dit geval was dat Claudia de Breij die toch een van mijn favoriete bijzitters van Matthijs is. Met Marc-Marie en Mulder om het trio af te maken.
Een DWDD zonder politiek, wat een verademing!
Een DWDD met een lekker bandje. Nou komt dat wel vaker voor, maar ik was zeker gecharmeerd van de Duitse Stefany June.
Maar bovenal een DWDD waar de passie voor cultuur en de plezier in het televisie maken van afdroop!
Morgen is de laatste uitzending van het seizoen. Gelukkig kan ik op deze aflevering een tijd teren.
7 reacties op “Een fijne aflevering van DWDD”
Er mag van mij ook zeker wat minder politiek in DWDD. Politici hebben al genoeg mogelijkheden hun stem te laten horen. Ik ben benieuwd wat DWDD in het nieuwe seizoen gaat doen want ik heb het idee dat de formule en/of de invulling ervan aan wat vernieuwing toe is. Nieuwe gezichten zou al een goede stap zijn. En dat die leuke bandjes hun nummer helemaal mogen spelen ook.
Ja, nieuwe gezichten zouden fijn zijn. Zowel als tafelheer of -dame maar ook qua gasten. Ik denk echter niet dat het beruchte minuutje muziek langer gaat worden. Dat is volgens de makers echt een zapmoment zo’n muzikaal intermezzo. Dus dat moet zo kort mogelijk gehouden worden. Ze zetten nu wel vaak op de site de hele nummers die voor de uitzending zijn opgenomen.
Wat politici betreft sluit ik je helemaal aan bij wat je zegt. Ik zie ze veel te veel op de buis en eigenlijk ben ik erg politiek-moe. Het is niet alsof politiek echt iets oplost of dat je iets aan politici hebt. Hoe minder ik van ze hoor, hoe beter.
ik vond het juist zoooo’n erge aflevering. die filmpjes leuk. Maar dan die Zwagermanmonologen… die man houdt niet op! Ik hoor gewoon niet meer wat hij zegt omdat het allemaal zo monotoon is…. en dat met bill withers was te genant voor woorden. Hij zat niet aan tafel, hij had geen oortje, matthijs met zn belabberde engels, iedereen die over m praatte in het nederlands terwijl de arme man erbij zat…
nou ja, smaken verschillen 🙂
Eigenlijk vind ik het wel leuk dat we allebei zo verschillend kunnen denken over dezelfde aflevering. 🙂 Al had Withers zeker een oortje in moeten hebben met een goede tolk aan de andere kant. Dat was inderdaad beter geweest.
voor mij is DWDD een vast koffiemoment net na het eten, of als ik later thuis ben eet ik tijdens DWDD. het blijft boeiend. soms zou ik van matthijs wel wat meer kloten willen zien, maar dat past misschien niet bij hem.
dat de bandjes 1 minuut krijgen vind ik zonde. dat zou echt veranderd moeten worden. laat die bandjes gewoon hun ding doen.
sommige tafelgasten moeten echt weg vind ik. heb de laatste paar keer katja schuurman gezien die alleen maar een beetje zit mooi te wezen. ze stelt geen vragen en als ze vragen stelt zou je wensen dat ze die vraag niet gesteld had.
arie mag wel blijven. boeiende man. heb je die ene keer (twee keer eigenlijk) gezien dat hij dat meisje op een hand optilde?
Ja, die aflevering heb ik gezien maar ik heb echt een Arie overkill gekregen vrees ik. Minimaal 1 seizoen zonder graag. En Katja mag inderdaad ook wegblijven, evenals Yvonne Jaspers, die vind ik ook erg vervelend. Beide zijn ze nietszeggend.
dan kan zwagerman wel lullen over kunst maar DWDD verneukt de muziek door het in te korten naar 1 minuut.
mogen we de nachtwacht dan even voor slechts 30% zien?
sukkels. cultuurapen.