Reizen met de trein is vooral een kwestie van hopen.
Hopen dat de trein op tijd komt, of überhaupt komt.
Hopen dat je nog een plaatsje kunt vinden. Bij voorkeur een vrije tweezitter.
En dan hopen dat er niemand naast je komt zitten, zeker niet die veel te dikke medereiziger waarvan het zweet van zijn lichaam gutst.
De medereiziger die ruikt naar twee weken oude zweetsokken moet te allen tijden vermeden worden. Dat is van levensbelang.
En als je dan lekker zit, alleen met je boek en hopelijk niemand vlak naast je heftig aan het bellen is, dan is het hopen dat de trein op tijd aankomt.
Eigenlijk is treinreizen een hopeloze zaak.
6 reacties op “Hoopvol wachten”
Daarom zit ik in diezelfde trein altijd boven aan de trap op dat rottige houte klapstoeletje. De beste plek als je al die narigheid wilt vermijden….
@Josephine: Da's grappig, want ik heb op het balkon meestal van dat irritante hanggespuis dat veel te hard hun veel te slechte rapmuziek aan hebben staan. Daar heb jij dus gelukkig geen last van.
Potverdrie, net een flinke reactie geschreven word ik eruit gegooid 🙁 Nou, dan vertel ik je het nog wel een keer 😀
@Josephine: Dat is spijtig, ben nu wel heel benieuwd geworden. Hoe werd je er precies uitgegooid? Tijdens het comment schrijven of toen je deze wilde publiceren?
Toen ik het wilde publiceren. Tussen het posten, kreeg geen veiligheidswoord maar gewoon het begin van de pagina, commentveld was leeg 🙁
@josephine: Vreemd, misschien een server-communicatie fout. Blogger is wat dat betreft niet vlekkeloos. Ik heb in ieder geval het veiligheidswoord uitgezet. Dat zijn toch eigenlijk ook maar vervelende dingen.