Vorige week sprak ik op het KLIK Animatiefestival met Gert Jan Pos, tot voorkort de stripintendant van het Fonds BKVB. We hadden het over jeugdhelden.
Kuifje is Gert Jans grote jeugdheld en hij sprak dan ook enthousiast over The Adventures of Tintin van Steven Spielberg die nu in de bioscoop draait. Tot op heden heb ik de film nog niet gezien en ik sta er ook niet echt om te springen.
Een hele generatie heeft de creatie van Hergé als jeugdheld. De stripmaker wordt door vele volksstammen op handen gedragen. Ik snap als stripkenner prima wat er zo goed is aan het werk van Hergé, toch is Kuifje nooit een van mijn favoriete striphelden geweest. Ik vind het maar een saaie en bovenal seksloze held. Te braaf en hij lacht nooit. De bijfiguren uit de strip maken een hoop goed, maar ik ben toch meer geïnteresseerd in helden die wat diepgang hebben of een interessant karakter. Ook ben ik geen grote fan van de klare lijn.
Overigens heb ik laatst wel een heel interessant boek over Kuifje gelezen: Kinderen van Kuifje. Een dikke bundel interviews van de Belgische stripjournalist Toon Horsten die spreekt met stripmakers en anderen die betrokken waren bij de weekbladen Tintin en Kuifje en stripmakers als Charles Burns die geïnspireerd zijn door de strips van Hergé en de zijnen. Het boek schets een boeiend beeld van de stripcultuur in Vlaanderen in de jaren na de Tweede Wereldoorlog.
Mijn grote jeugdheld is toch wel Spider-Man van Stan Lee en Steve Ditko. Peter Parker is wat mij betreft een interessantere stripheld dan Kuifje: veel menselijker, een complex personage en daarom boeiender. Andere jeugdhelden doen me tegenwoordig niets meer. Ik hoef geen strips over Transformers of GI Joe te lezen. Ook Knight Rider is voltooid verleden tijd. Maar sommige strips uit mijn jeugd sla ik nog wel graag open, zoals Lucky Luke, Asterix en Bommel. De laatste tijd word ik juist weer door de strips uit mijn jeugd aangetrokken. Soms word ik door die oude verhalen blij verrast. Kwaliteit blijft immers lang houdbaar.
Spider-Man volg ik nog steeds op de voet. Ik lees alle nieuwe nummers van Amazing Spider-Man en ik hou graag bij wat er in het Marvel Universum gebeurt. Het leven van Peter Parker blijft mij fascineren. Zo nu en dan geef ik er zelfs een lezing over. Sommige jeugdfascinaties laten je nooit meer los. Sterker nog: ik weet zeker dat Spider-Man tot ver na mijn dood nog in de papieren versie van New York zal rondslingeren.
Ik vind dat een troostende gedachte.
Welke jeugdheld houdt jou nog steeds bezig?
21 reacties op “Jeugdhelden: Kuifje versus Spider-Man”
Een verbluffend lastige vraag om te beantwoorden. Waarom? Omdat ik me afvraag of ik wel jeugdhelden had. Vast wel. Maar het kost me echt moeite te bedenken welke dat zijn geweest. Las me suf qua strips en leesboeken. Lucky Luke spreekt me dan het meeste aan. En Michel Vaillant en Rik Ringers waren ook wel heel interessant. Andere jeugdhelden waren voor mij Bob Woodward en Carl Bernstein vanwege hun vasthoudendheid in het ontrafelen van de Watergate affaire. Een huzarenstukje, maar ook een prachtig jongensboekverhaal. En rond mijn dertiende was ik toch wel een groot fan van Feike Salverda en Lex Runderkamp. De mannen achter het onderzoeksjournalistieke TV programma van de VPRO dat “Gouden Bergen” heet.
Interessant lijstje, Michel, met enkele opmerkelijke helden. Leuk en bedankt! Woodward & Bernstein: mooie helden. Het is een eeuwigheid geleden dat ik ‘All the president’s men’ zag, maar vond het een goede film.
Welke van je jeugdhelden volg je tegenwoordig nog geregeld?
Als ik me beperk tot jeugdhelden uit de stripwereld, dan uiteindelijk toch wel The Spirit door Will Eisner. Toen ik die bij toeval ontdekte was ik verkocht. Een superheld zonder supergaven! Dat stond het dichtst bij hoe ik mezelf tijdens mijn jeugd voelde: machteloos om in te grijpen…
http://www.petepel.nl/2011/11/06/superheld
The Spirit: Da’s ook een mooie, al wist hij natuurlijk ondanks zijn gebrek aan superkrachten wel een ferme tik uit te delen als het nodig was. Net als Batman. Ook een jeugdheld van me trouwens die ik nog geregeld lees.
Klopt, net als The Spirit heeft ook Batman geen speciale superkrachten. Hij is afhankelijk van zijn intelligentie en getrainde lichaam. Verder is hij ook redelijk complex/verknipt als persoon wat hem meer dan interessant maakt. Een goeie tweede op mijn lijst van jeugdhelden, zeg maar 😉
Spider-Man en Batman zijn mijn favoriete superhelden, al moet ik binnenkort maar weer eens wat Batman gaan lezen. Overigens heb ik ook een zwak voor Iron Man, Daredevil en enkele X-Men. Ook verbaas ik me er iedere keer weer over hoe ze telkens iets interessants met de Hulk weten te doen.
The Spirit vond ik ook bijzonder. Maar dan vooral om de verhalen en de sfeer.
Mijn held was Blueberry. Held en antiheld tegelijk. Zo’n mooi mengsel van “alleen voor zichzelf” maar dan stiekem toch opkomen voor de onderdrukten.
Verder vond ik de strips van Hermann schiterend: Bernard Prince (die in PEP Rob Palland heette), Comanche en Red Dust, (later Jermiah, di een beetje saai is als held, zijn sidekick Kurdy is leuker)
Wist je dat er onlangs weer nieuwe verhalen zijn verschenen van zowel Bernard Prince als van Jeremiah? Ik zag het in de Eppo waar ik me weer op geabonneerd heb.
Aha de Eppo. de oude Eppo was een samenvoeging van Pep en Sjors. Hebben wij ook nog een tijd gehad.
Jeremiah heb ik opgegeven. Hoewel ik vind dat hij met deze strip het beeldend vertellen tot een nieuw niveau heeft gebracht (hele pagina’s zonder tekst, terwijl er wel een verhaal verteld wordt), vind ik dat hij nu in herhaling valt.
Bernard Prince… was die niet overgenomen door een andere tekenaar?
Overigens valt me op dat de europese stripcultuur zo verschillend is van de Amerikaanse
Goed punt, er zijn grote verschillen tussen de Amerikaanse en Europese stripcultuur. Zo aan je lijstje helden af te leiden heb je meer met de Europese dan met de Amerikaanse.
Toen Hermann stopte met Bernard Prince is die strip overgenomen door Dany, van o.a. Rozenbottel. Bernard Prince is geen jeugdheld van mij, want ik heb die strip eigenlijk pas vorig jaar ontdekt, maar wat een geweldige strip is dat toch eigenlijk. Vooral dat jaren zeventig “groovy” sfeertje dat eromheen hangt, fantastisch.
De Eppo verschijnt sinds vorig jaar elke twee weken. Het was meteen weer genieten. Een hoop bekende gezichten, maar ook een hoop nieuw talent.
Beide verhalen van Hermann werden ook in Eppo geplaatst. Bernard Prince was ouderwets goed. En volgens mij gewoon door Hermann getekend en geschreven. Jeremiah heb ik nooit zo gevolgd. Dit nieuwe verhaal viel me niet tegen. Zeker niet vanwege de bijdrage van Kurdy 😉
Dus we kunnen je wel een tevreden Eppo-lezer noemen of mis je nog bepaalde dingen/strips in de nieuwe Eppo?
Als herintredend striplezer ben ik vooralsnog erg tevreden over de opzet en inhoud van Eppo. Ik ben te weinig op de hoogte van wat er tegenwoordig allemaal voor goede strips zijn, dus ik kan moeilijk aangeven wat ik mis.
Fijn om te horen dat het blad voldoet aan je verwachtingen.
Ik las als kind alle strips die ik handen kreeg, inclusief de Tina’s van mijn zusje. Mijn eerste grote held was Donald Duck, maar die werd al snel boorbijgestreeffd door Batman.
Batman was echt de absolute top voor mij.
Waarom Batman en niet bijvoorbeeld Spiderman of een andere superheld? Toeval waarschijnlijk. Een oudere neef van me las Batman (en hij had ook de Batmobile speelgoedauto, en een Batman-bordspel, en een Batman bordspel) en zo raakte ik ook in de ban van de vleermuisman. Daarnaast was hij de eerste superheld waarmee ik kennis maakte, en lange tijd ook de enige.
Kuifje vond ik saai. Ik las het wel, want ik las alle strips die ik kon vinden, maar ik vond het toch saai. Later ben ik Kuifje wel iets meer gaan waarderen, maar als kind vond ik het niets.
Volg je de strips van Batman nu nog steeds?
Die seksloosheid van Kuifje vind ik trouwens wel fascinerend, net als het volkomen ontbreken van sympathieke vrouwen. De enige belangrijke vrouw in Kuifje is Bianca Castafiore, de wordt geprotretteerd als een vreselijk monster. Was Hergé een vrouwenhater? Was hij homo? Of vond hij gewoon dat vrouwen niet thuis hoorden in kinderverhalen?
Ik vind de argumenten voor Kuifje’s vermeende homosexualiteit amusant, maar niet erg overtuigend. Ik vind het waarschijnlijker dat Hergé als conservatieve katholiek vond dat de suggestie van romantiek of sex niet in kinderverhalen thuis hoorden.
Datr geldt dan niet alleen voor de Kuifjestrips zelf. Ook bij andere strips voor het Kuifje weekblad stond Hergé er op dat vrouwen geen grote rollen zouden spelen, en dat er geen referenties naar romantiek of sex in voor kwamen. Hij schijnt daar erg streng op geweest te zijn.
Dit is des te opvallender omdat bij Vlaamse strips zoals Nero en Suske en Wiske vrouwen en romantiek vanaf het allereerste begin wel een grote rol speelden. Je zou verwachten dat de Vlaamse striptekenaars even katholiek en even conservatief waren als hun Waalse collega’s, maar blijkbaar was dat niet zo.
Maar goed, dat heeft allemaal weinig met je post te maken.
Ik vond Kuifje in ieder geval saai als kind.
Wat je zegt wordt gestaafd door het boek van Toon Horsten. De strips in het weekblad werden bewust seksloos gehouden, het zou de hoofdjes van de mannelijke (!) lezers maar op hol brengen. Ook zaten er mensen van de kerk in het bestuur.
Ik deel je zwakte voor Spider-Man, Michael, ooit ontdekt in de oude classics en Juniorpress uitgaves, alhoewel ik de huidige strips (eigenlijk al sinds dat hele Clone gedoe) niet meer hoef te lezen.
Verder van de echte jeugdhelden ben ik Ravian en Laurentine het meest trouw gebleven.
Dat clone verhaal was inderdaad een rommeltje en ging veel te lang door. Ze zijn nu het hele verhaal opnieuw aan het uitgeven in dikke bundels. Niet echt de beste periode van Spider-Man of Marvel inderdaad. Toch zijn er in de jaren nul erg goede verhalen geschreven en getekend door het team Michael J. Straczynski en John Romita JR. Ik had zelf wat moeite met het Brand New Day maar ben er inmiddels wel aan gewend geraakt. Hoewel niet altijd op zijn scherpst, schrijft Dan Slott interessante verhalen over Peter Parker.