Gistermiddag met Linda naar de film ‘Ruby Sparks’ geweest. Een feelgood movie over een schrijver die zijn droomvrouw zo goed beschrijft dat ze werkelijkheid wordt. Een soort literaire ‘Weird Science’ dus, maar dan zonder pubergrappen. De bekende Hollywood-schrijversclichés komen voorbij: de jonge schrijver Calvin Weir-Fields wordt gezien als genie, maar heeft sinds zijn debuutroman tien jaar geleden alleen nog maar een verhalenbundel geschreven. Hij heeft last van writer’s block (cliché 1). Ook typt hij nog op een ouderwetse typemachine (cliché 2.) Die clichés even daargelaten, is ‘Ruby Sparks’ een vermakelijke film, al moet je niet te lang over het einde nadenken want dan valt dan blijkt dat logica ver te zoeken is in dit fantasieverhaal, maar dat zal de romantische zielen onder ons niet deren. Opmerkelijk detail: Zoe Kazan, die Ruby speelt, schreef ook het scenario.
