Ik woon toch niet in China?

Dit is natuurlijk al een tijdje aan de gang maar het verbaasde me toch toen ik van de week opeens onderstaand bericht op mijn scherm kreeg:

Wie denkt Stichting Brein wel niet wie ze is? Wie overigens googlet op de site van Brein krijgt meteen een prachtig rode cirkel van Web of Trust bij de url te zien. Dat houdt zoveel in dat deze site niet gezond is voor je privacy. Typisch iets voor een dergelijk orgaan als Brein.

Gelukkig zijn er nog uitwegen op het web om dit soort Chinese praktijken te omzeilen. Deze heb ik overigens nog niet getest, maar ik hoor graag of mensen er goede ervaringen mee hebben. Ook Webwereld meldde in augustus vorig jaar een pleister voor dit probleem.

Dat neemt niet weg dat ik het belachelijk vind dat men het internet gewoon maar op slot te mogen gooien, simpelweg omdat er activiteiten kunnen plaatsvinden die men niet aanstaan. Sowieso erger ik me er groen-en-geel aan dat de Nederlandse overheid en wetgeving zo achterloopt als het om internet gaat. Waarom huren ze niet gewoon voor een bepaalde periode een paar experts is die de ambtenaartjes kunnen onderwijzen om daarna de wetten en copyrightregels deze eeuw in te trekken? Zo moeilijk moet dat toch niet zijn?

Datzelfde geldt trouwens voor de Buma. En dan heb ik het nog niet eens over de zogenaamde cookiewet, waar Edwin Mijnsbergen deze week ook zijn ongenoegen over liet blijken.  De ene #fail na de andere. Wordt toch eens wakker mensen… we leven niet meer in 1950.