Het universum heeft soms mooie verrassingen. Gisteren was ik in De Melkweg op het zeer geslaagde feestje van de jubilerende bladen Zone 5300 en Schokkend Nieuws. Ik sprak daar met Schokkend Nieuws-collega Erik van ’t Holt over soundtrackalbums.
Erik is een groot liefhebber van de op schijfjes uitgebrachte filmmuziek en dat begrijp ik goed. Sommige soundtracks zijn heel goed op zichzelf te beluisteren als moderne muziek. Vroeger kocht ik er zelf ook veel, vooral die van John Williams en Danny Elfman vond ik erg goed. De soundtrack van Elfman voor Batman (Tim Burton, 1989) maakte veel indruk op me. Ik draai deze prachtige, bombastische soundtrack nog geregeld. Het is fijne schrijfmuziek.
Als ik de muziek hoor, ben ik niet alleen even weer terug in de filmwereld van Burton, maar tap ik ook in een creatieve bron die verbonden is met mijn jeugd en waarvan nostalgie een van de ingrediënten is.
Met de film Batman van Burton ging er een hele nieuwe wereld voor me open. Dat kwam door het fantasievolle setdesign, de acteurs en het feit dat er eindelijk eens een serieuze superheldenfilm werd gemaakt. Een belangrijke factor voor de bijzondere sfeer in deze film is de soundtrack van Elfman.
In tegenstelling tot de soundtracks van Hans Zimmer, die de muziek van Christopher Nolans Batman-films componeerde die als een dikke, zware geluidsdeken onder alle scènes is gelegd, bevat de Batman-muziek van Elfman heel aansprekende thema’s die zich meteen in je bewustzijn nestelen en, in mijn geval althans, nooit meer je geesteswereld verlaten.
Als twaalfjarig joch gaf ik al mijn zakgeld uit aan de vinylversie die, nadat ik zorgvuldig het zwarte oppervlak stofvrij had gemaakt, uren lang op mijn pick-up draaide. Later kocht ik de cd-versie simpelweg omdat er twee extra tracks op stonden. Het was de eerste cd die ik aanschafte toen ik in Amerika woonde. De muziek van Elfman sloeg een brug tussen Nederland en Berkeley, tussen mijn verleden en de droomwereld waarin op dat moment dacht te wonen.
En nu vertelde Erik me gisteravond dat er recent een nieuwe versie is uitgebracht waarin alle muziek uit de film op cd staat in de volgorde zoals ze in de film gebruikt is. Aangezien de officiële release vaak een gemonteerde versie is, mist deze dus een hoop muziek die wel in de film te horen is.
Maar dat geldt dus niet voor deze volledige limited edition die ik net heb geluisterd.
Voor het eerst sinds 1989 is het muzikale universum van Batman vergroot met een paar mooie stukken muziek. Bij het luisteren van de tracks voelde ik een vrolijke ontroering in mij opkomen. Alsof oude vrienden uit vervlogen tijden onverwachts mijn pad kruisten. Verleden en heden smolten samen en vormden een nog niet goed te definiëren beeld dat ik verder wil gaan onderzoeken. Maar bovenal kreeg ik, nu een onuitputtende bron van inspiratie weer is aangeroerd, energie en zin om te schrijven.
5 reacties op “Elfmans magische verrassingen”
Ook ik heb jarenlang gewerkt (in mijn geval vooral getekend) met onder andere deze muziek van Danny Elfman, een CD waar ik destijds nog best veel moeite voor moest doen om ‘m te pakken te krijgen. En nu luister ik niet alleen naar deze uitgebreide editie van Batman, maar ook naar de uitgebreide editie van Batman Returns. Ik kan enorm genieten van ‘Birth of a Penguin’ en ‘Selina Transforms’
@IJsbrand: Leuk om te horen dat je tijdens het striptekenen ook Elfman luistert. Ik ben wel benieuwd naar de uitgebreide editie van Bat returns. De oorspronkelijke release vond ik minder boeiend: deze soundtrack kent meer herhaling dan de eerste Batman vond ik.Maar wellicht werkt ie daarom als achtergrond muziek wel weer goed. Sleepy Hollow, Edward Scissorhands en de Hulk vind ik wel weer fijne schijfjes van Elfman. Ik ben ook benieuwd of er van Spider-Man een uitgebreidere editie uit is, want de oorspronkelijke release is erg kort.
Batman Returns was mijn eerste kennismaking met Danny Elfman en heeft alleen daarom al een speciaal plaatsje. Ik vind dat deze score wat subtieler is dan de eerste, misschien wel door de thema’s voor Selina en The Penguin, die logischerwijs minder uitbundig zijn dan de muziek voor the joker. De expanded score is beslist interessant genoeg om keer op keer te beluistern, mede door de vele alternatieve versies. Maar de eerste Batman score is overdonderender.
Edward scissorhands vind ik ook geweldig, The Hulk spreekt mij dan weer minder aan. Een recente topper van Elfman vind ik Tim Burtons Alice in Wonderland. Maar ook Nightmare before Christmas en the Corpse Bride zijn een genot om naar de luisteren.
Jammer genoeg zijn er van de eerste 2 Spider-Man scores (nog) geen uitgebreidere edities, althans geen officiele releases… Als die uitgebracht zouden zijn, dan stonden ze zeker in mijn kast.
Ik heb zojuist Batman Returns ook binnen in de speciale editie. Zal er nog eens opnieuw naar luisteren. Ik denk dat onze verschillende voorkeuren wellicht ook gestuurd wordt door het feit dat die ene soundtrack de eerste kennismaking was met de muziek van Elfman. Voor mij was dat Batman, voor jou Returns. De eerste keer is de impact altijd het grootst.
Alice in Wonderland moet ik nog steeds een keer luisteren. Ik vond de film niet zo boeiend dus ik heb nog niet de moeite genomen de soundtrack tot me te nemen. Nightmare vind ik ook een fijne soundtrack, Corpse Bride ook nog niet los van de film geluisterd. Er valt nog een hoop voor me te ontdekken dus. 🙂
[…] Elfmans magische verrassingen […]