Na het ontbijt zat ik door mijn facebooktijdlijn te scrollen en werd ik plotseling geconfronteerd met een nare foto. Het blad van een tekentafel had op brute wijze contact gemaakt met het gelaat van een stripmaker en de onderste rij van zijn tanden eruit geslagen. Dat was natuurlijk erg vervelend voor het slachtoffer en daarvoor alle medeleven, maar ik vroeg me wel af waarom hij de foto van zijn gehavende gezicht, en geloof me, het was geen pretty sight, op zijn facebookpagina had gezet?
Nu sprak men laatst in HP/De Tijd over digibitionisme, wat een aardige term is voor dergelijke acties. Wat laat je wel en niet zien op facebook? Als hij volgende week last van zijn aambei heeft, krijgen we daar dan ook een foto te zien? Zit iemand daar dan wel op te wachten? (Ik hoop het niet.)
Facebook hanteert strenge, Amerikaans-christelijke richtlijnen over wat je op Facebook kunt laten zien en vooral wat niet. Uiteraard geen porno en bloot, en zelfs een vrouwentepel is al uit den boze. Bovengenoemde foto was kennelijk geen probleem voor de facebookfilter. Het plaatje ging mij echter te ver. Je weet nooit wat je kunt verwachten als je door je tijdlijn scrolt, maar ik reken op een beetje smaakvol gebruik van sociale media.
8 reacties op “Facebooketiquette”
Waar ik zelf af en toe gestoord van wordt zijn de dierenvrienden die foto’s van levend gefileerde Thaise hondjes, door Japanners opengereten potvissen en dat soort dingen posten. En dat je die bloederige toestanden dan moet liken omdat dat op één of andere manier zou helpen. Facebook is voor mij een pleziermedium en een manier om met mensen die je anders niet veel spreekt in contact te blijven. Mensen die me met een belerend vingertje vertellen waar ik me druk over zou moeten maken blokkeer of ontvriend ik. Daar ligt bij mij de grens dus ongeveer.
@Jooper; Duidelijk. En ja, erg storend die zogenaamd wereldveranderende dierenmartelporno op Facebook. Hou ik ook niet van.
Evenzo van die net geboren kinderen die aan allerlei infusen liggen, met een verhaal erbij, liefst refererend aan god. Mensen gaan er massaal voor, ik probeer mijn dochter bij te brengen dat die foto’s random van internet worden geplukt en het verhaal uit de duim gezogen en los staat van die foto’s. Maar ze blijft het toch ‘liken’
Het is en blijft een sociale ontmoetingsplaats, mensen roepen wat er op hun hart ligt. Willen zich graag profileren. Hetzelfde als je in de trein vaak genoeg mee kan luisteren met de meest persoonlijke verhalen waar je ook niet altijd op zit te wachten.
Ik zou het zelf nooit doen, zoveel prive openbaar delen, maar anderen hebben daar schijnbaar erg veel behoefte aan.
@Daan: Goed dat je je dochter probeert duidelijk te maken dat de foto’s willekeurig erbij zijn gezet. Wat zou voor jou een reden zijn om iemand niet meer op FB te gaan volgen, behalve die smeekbaby’s?
Op facebook zitten grotendeels enkel de mensen die ik ook persoonlijk ken, een enkel uitzondering daargelaten, dus zo snel zal ik iemand niet ontvolgen omwille van een foto of gedachtengoed. Sowieso ben ik vrij mild naar anderen en hun onhebbelijkheden 🙂
Op twitter volg ik wat meer mensen, precies andersom bestaan die uit meer mensen die ik persoonlijk niet ken als wel, als iemand teveel mijn tijdlijn bevuilt met tweets die mij echt niets doen, dan ontvolg ik ze vaak wel, maar vaak negeer ik het en lees ik er overheen.
Wat mij echt stuit is als je onder persoonlijke naam echt heel erg bezig bent met jezelf of het bedrijf waarvoor je werk te vermarkten, het er te dik bovenop legt dat je iets verkoopt en ook enkel daar mee bezig bent zonder inhoudelijk iets te melden te hebben, op twitter een hoop mee gemaakt.
@Daan: Ja, ik snap heel goed dat je je ergert als mensen zich teveel als marketeer gaan gedragen. ik probeer het zelf in toom te houden. Het liefste doe ik het helemaal niet, maar tegelijkertijd wil je als blogger/schrijver toch je stukken onder de aandacht brengen. Het is een nare spagaat waar ik nog niet helemaal een vorm voor gevonden heb.
Mijn Facebook-vriendenlijst is eigenlijk zeer onpersoonlijk. Ik ken daar aardig wat mensen van in het echt, maar heel veel heb ik ook nog nooit in het echt ontmoet. Facebook gebruik ik vooral voor mijn werk als stripjournalist, om te zien waar makers mee bezig zijn en dat soort dingen. Privé en werk lopen daarom nogal eens door elkaar.
Het blijft een interessant vraagstuk. Er is heel veel dat ik net zo lief niet zie maar het hangt ook een beetje af van mijn eigen stemming. Soms heb je sensatiezucht en graaf je maar door, of vind je iets gewoon interessant en kan je meer hebben, maar er zijn ook wel eens onaangename verrassingen inderdaad. Ontvolgen zal ik niet snel. Dat doe ik alleen als mensen me gericht blijven lastig vallen met spelletjes en wat dies meer zij. Voor de rest werk ik vooral met lijsten van mensen en dingen die ik wél graag lees. En geloof het of niet, maar ik heb soms toch het gevoel dat het algoritme van FB daarop anticipeert.
@Edwin: Met lijsten werk ik niet op FB. Ik ontvolg denk ik wel sneller dan jij, maar dat komt ook omdat ik FB vooral voor mijn werk gebruik. Ik heb veel contacten in dat netwerk zitten die daarvoor handig zijn maar die ik niet persoonlijk ken. Als ze me dan te vaak trakteren op waar ik niet zit te wachten, gooi ik ze eruit.