Zondag 29 juni viel het doek voor de serie Californication en werd de laatste aflevering van het zevende seizoen uitgezonden. Eigenlijk gebeurde dit vier seizoenen te laat.
In 2007 was Californication een fijne ontdekking en schreef ik mijn eerste lovende recensie over de serie. Maar na het derde seizoen werd mijn mening steeds minder enthousiast naar mate de serie meer wegzakte in een moeras van kluchtige grappen, onderbroekenlol en uitzichtloze herhaling van zetten. Toch bleef ik kijken, want ik wilde weten hoe het afliep. Een stomme gewoonte waardoor ik wel meer kijkuurtjes heb verspild.
Het laatste seizoen begon goed. Hank bleek een zoon te hebben verwekt bij Heather Graham. Dat bood mogelijkheden. Die zoon (Oliver Cooper) was dan ook het grappigste element dit jaar. Storend vond ik de houding van Karen (Natascha McElhone). Ze neemt het Hank kwalijk dat hij een zoon heeft verwekt bij Graham terwijl a) hij er tot voorkort niets van wist en b) dit alles is gebeurd voordat Karin en Hank iets met elkaar kregen. Nog vervelender is die dochter van hen geworden: een betweterig, monotonig meisje dat haar vader maar al te graag de les leest. Met zo’n kind zou ik ook naar de fles grijpen en mezelf dood roken. Gelukkig zagen we Becca Moody (Madeleine Martin) maar in twee afleveringen.
De personages hadden niet meer diepgang dan typetjes. Er zat geen enkele groei in. Ook Duchovny leek in dit seizoen meer te slaapwandelen dan te acteren.
Het is altijd spijtig als series erg goed beginnen en uiteindelijk verschrikkelijk mager kijkvoer worden. Het zal de wet van de commercie wel zijn: zolang men kijkt, blijven ze afleveringen uitpoepen om de adverteerders tevreden te houden. Het slot van de serie is gezien alles wat er is voorgevallen en alle verwijten die Karen naar Hanks hoofd heeft gegooid in de afgelopen jaren, weinig geloofwaardig.
Ach, fuck it. Het is maar televisie.
Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren. Of zoals in deze aflevering, me eraan te herinneren dat het soms goed is om een slechte tv serie gewoon te laten zitten.
2 reacties op “Californication is eindelijk voorbij”
Heb er helemaal hetzelfde gevoel bij. Vooral de eerste twee seizoenen vond ik geweldig. Naar het einde werd het steeds droeviger, met die irritante Britse ‘rockster’, Rob Lowe in z’n slechtste rol ooit, enz. En inderdaad, toch maar alles kijken, want die neurose dat dingen afgesloten moeten worden heb ik ook… Nu maar weer op zoek naar ander kijkvermaak
@Jooper: Ik ben op dit moment Magnum PI aan het kijken. Heel andere koek. Oude koek eigenlijk maar erg leuk om weer te zien.