Bill Watterson komt zelf helaas niet aan het woord in de documentaire Dear Mr. Watterson. Da’s niet zo gek, want tot voor kort was de beste man een kluizenaar van wie we zelden iets van hoorden. In de documentaire komen wel veel fans van de strip Calvin and Hobbes aan het woord, Wattersons collega’s en de mensen van Universal Uclick die de licentie van de strip beheren.
Dear Mr. Watterson van regisseur Joel Allen Schroeder probeert een verklaring te geven waarom Calvin and Hobbes, toch wel een van de beste krantenstrips ooit, zoveel mensen aanspreekt. Ook nu nog, bijna twintig jaar nadat de laatste aflevering in de krant verscheen. Men onderzoekt de inspiratiebronnen van Watterson en gaat op veldtocht naar Chagrin Falls, in Cleveland Ohio, waar Watterson opgroeide. Wie daar rondloopt, waant zich bijna in een aflevering van Calvin and Hobbes. Ook bezoekt Schroeder het Cartoon Art Museum in San Francisco en het Billy Ireland Cartoon Library & Museum in Ohio waar de originelen van Watterson veilig liggen opgeborgen. Je mag die overigens alleen aanraken met handschoentjes aan en ze mogen ook de speciale leesruimte niet verlaten. Uitgebreid wordt ingegaan op Wattersons weigering om zijn personages op welke manier dan ook te exploiteren. Je zult dus geen officiële poppetjes van Calvin en Hobbes vinden, noch bekers, bordjes of schorten met afbeeldingen van het duo. Dat heeft onder andere tot gevolg dat Watterson miljoenen misliep in merchandise en dat mensen zelf bootleg t-shirts zijn gaan maken.
Een relatief grote rol is weggelegd voor Nevin Martell, auteur van het boek Looking for Calvin & Hobbes. Een boek waar ik erg veel zin in heb gekregen, al heb ik natuurlijk nog meer zin om weer eens gewoon Calvin and Hobbes te gaan lezen. De strip is tijdloos en blijft een onuitputtelijke bron van inspiratie. Zoals een van de cartoonisten in de film aangeeft: Watterson heeft de lat in het genre extra hoog gelegd.
Dear Mr. Watterson is voor iedereen die van Calvin & Hobbes houdt een must see. De filmmakers hebben wel de neiging om veel quotes van verschillende talking heads achter elkaar te plakken waardoor sommige delen van de documentaire aanvoelen als een lange trailer. De lange reeks lofuitingen wordt daardoor op een gegeven moment vervelend. Gelukkig bevat de documentaire genoeg interessante punten om dit puntje de makers te vergeven. Het is hartverwarmend om de fans te horen praten over wat de strip in hun leven betekent.
Overigens komt Watterson wel aan het woord in de documentaire Stripped, die gaat over het verdwijnen van de krantenstrip. Maar die moet ik nog zien. Om Calvin te citeren: ‘Let’s go exploring!’
3 reacties op “Filmrecensie: Dear Mr. Watterson”
Ik vond het een prachtige documentaire die elke dollarcent waard was die ik er voor betaald heb. Overigens wel een kleine tip/toevoeging want vorige maand is Dear Mr. Watterson ook toegevoegd aan Netflix dus je kunt hem daar ook bekijken. Ik heb meteen de eerste drie albums gekocht die nu via Amazon digitaal te koop zijn dus wees voorzichtig als je dit kijkt want je wordt er nog meer fan van 🙂
Ik vond het een aardige docu, wel iets te veel halleluja. Wat meer kritische kanttekeningen hadden de film scherper en boeiender kunnen maken. Ik geloof dat alleen de maker van ‘Pearls before Swine’ een kritische, onderbouwde reactie op de licensingdiscussie gaf. De plaats van C&H in de stripgeschiedenis werd mooi getoond, vooral de relatie met Pogo, een strip die ik niet ken, vond ik boeiend. De makers hadden daar van mij nog wel verder op in mogen gaan, zo ook op Krazy Kat, Little Nemo en Peanuts.
“Wat meer kritische kanttekeningen hadden de film scherper en boeiender kunnen maken.” Helemaal mee eens. Calvin & Hobbes vind ik een fantastische strip maar na een tijdje werden alle lofuitingen ook mij te veel. Maar dat kwam ook door hoe ze al die talking heads achter elkaar gemonteerd hadden volgens mij.