‘Luisteren zangers naar hun eigen ceedees? Kijken acteurs naar hun eigen films? En lezen schrijvers hun eigen boeken?’ vraagt Frits Jonker zich af in een recente blogpost.
Een intrigerende vraag. In een recent interview met Cinema.nl vertelde Michael Keaton dat hij nooit de films kijkt waarin hij een rol speelt. ‘Nou ja, Birdman vind ik hij zo bijzonder dat hij die film nog wel een paar keer zal kijken,’ vertelt hij in het interview. Ik vroeg me meteen af hoe Keaton de premières van zijn films dan uitzit. Zit hij de hele voorstelling met zijn ogen dicht in de zaal? Of bedoelt Keaton dat hij na de première de film nooit meer ziet. Zou hij niet meer naar de films kijken om te voorkomen dat hij te zelfbewust wordt? Ik zou het hem graag een keer vragen. Zelf heb ik de meeste van zijn films meerdere malen gekeken. Vooral Batman, maar ik ga nu niet bekennen hoe vaak ik die film heb gezien.
Ondertussen blijft de vraag van Jonker door mijn hoofd spoken. Luisteren zangers naar hun eigen cd’s? Frank Evenblij vertelde me ooit dat hij samen met zijn broer op bezoek ging bij Eddy Wally. Toen ze buiten zijn huis stonden om aan te bellen hoorden ze dat Wally zijn eigen muziek in de woonkamer aan had staan. Nu is Wally natuurlijk wel een apart slag artiest, dus ik neem aan dat hij in dit geval eerder de uitzondering dan de regel is.
Wat het lezen van eigen stukken betreft, kan ik zelf antwoorden. Als ik een artikel eindelijk bij mijn opdrachtgever inlever, ben ik er al zo vaak doorheen gegaan dat ik mijn stukken niet meer lees als ze uiteindelijk in print verschijnen. Als ik de artikelen online zet, scan ik ze nog wel om de opmaak goed te krijgen. Blogposts lees ik wel eens terug. Vooral als ze aardig oud zijn. Dan is het leuk herinneringen ophalen.
Hoe zit dat eigenlijk bij jou? Lees jij oud werk nog wel eens terug?
2 reacties op “‘Kijken acteurs naar hun eigen films?’”
Voor mij ligt het ook aan de hoeveelheid moeite die ik moet doen. Toen ik comedies maakte die voor een life publiek werden opgenomen, ging ik altijd naar de opname. Belangrijk om erbij te zijn voor de akteurs, het publiek, alles eigenlijk. Maar dan een paar maanden later zelf de tv aanzetten? Nee, liever niet. Nu, meer dan tien jaar later wordt alles nog steeds herhaald en kijk ik de leukste afleveringen samen met mijn vrouw die ze voor het eerst ziet. En dan ben ik af en toe best wel trots. Strips lees ik terug en columns en artikelen ook. Het ligt er eigenlijk aan hoe lang het duurt voor je vergeten bent wat een hels karwei het was om te maken.
ik lees de artikelen die ik schrijf (over kunst) vaak als ze net zijn verschenen. Ook om te zien hoe ze opmaaktechnisch ergens in staan, en of een eindredactie nog dingen heeft veranderd. Maar daar houdt het dan vaak ook op. Kan wel gebeuren dat je jaren later nog eens iets moet schrijven over iemand waar je eerder over schreef. Dan lees ik oudere stukken nog wel eens terug. Maar zonder zo’n extra reden eigenlijk niet.