Jan, Jans en de Kinderen is de Nederlandse familiestrip bij uitstek en verschijnt al sinds 1970 in het vrouwenblad Libelle. Stripmaker Jan Kruis (Rotterdam, 1933) baseerde de stripfiguren op zijn eigen gezin en liet zich voor de verhalen vaak door zijn gezin inspireren. Tot op zekere hoogte kun je de verhalen over de familie Tromp dus als een autobiografisch familieportret beschouwen.
De hoofdrolspelers zijn vader Jan Tromp, zijn vrouw Jans, dochters Karlijn en Catootje, opa, de vader van Jan, en Jeroen, het vriendje van Catootje. Later zou het nakomertje Gert zijn opwachting maken. Een interessante rol is in de strip weggelegd voor de huisdieren van het gezin Tromp: de grote rode je-weet-wel-kater, Loedertje de Siamese kat en de teckel Lotje. De dieren geven vaak komisch commentaar op de gebeurtenissen.
Je-weet-wel-kater
Mijn favoriet is altijd de Rode Kater geweest die soms in soloafleveringen lekker zit te filosoferen. Die strips ontstonden vaak als de stripmaker tijdnood had, want deze kon hij lekker snel tekenen. In bovenstaand fragment speelt de Rode Kater ook een belangrijke rol, al is de scène niet afkomstig uit een van de soloafleveringen. Net als zijn soortgenoten heeft de kater soms de kolder in zijn kop en springt hij plotseling van de bank om als een gek door de woonkamer te rennen en via de gordijnen en de boekenkast weer op de bank tot rust te komen. Ondertussen schrikken de gezinsleden zich natuurlijk rot. Heel herkenbaar: mijn kat had daar vroeger ook vaak last van.
Herkenbaarheid is een belangrijke factor voor het succes van deze familiestrip. Kruis speelde ook vaak in op maatschappelijke verschijnselen als BOM-vrouwen en trends als microbiologisch voedsel.
Bijrol
Kruis duikt zelf ook op in zijn strip. Meestal als figurant, maar in een aflevering uit het tweede album heeft hij een sprekende rol, namelijk als zichzelf. We treffen de stripmaker aan als hij door een stel bewakers uit het pand van de rijksbelastingen wordt geduwd. Boos wil hij een steen naar binnengooien, maar wordt door Jan en Jans tegengehouden. Dan legt Kruis uit waarom hij zo boos is:
‘Weet u, ik ben maar een eenvoudig tekenaar. Ik teken plaatjes in weekbladen en zo. Geen onaardig vak, al zeg ik het zelf. Alleen ben ik zo onnozel geweest om te denken dat ik alles wat ik met deze handjes heb verdiend óók weer met deze handjes mocht uitgeven. Ach mensen, wat een vergissing! Net toen ik geen cent meer had, kwam de belasting. Alles.. ALLES heb ik moeten verkopen om hun mateloze hebzucht te kunnen bevredigen…’
En nu moet Jan ook zijn Marietje verkopen. De personages denken dat hij hier een meisje mee bedoelt of een dier, en beloven voor haar te zorgen. Maar in het laatste plaatje op de pagina blijkt dit de naam te zijn van zijn rode MG uit 1950. De familie Tromp koopt de auto over van de tekenaar. ‘Omdat het geld toch allemaal naar de belasting moest, wilde de verdrietige tekenaar er niet al te veel voor hebben,’ schrijft Kruis. Het is een leuke scène die menig belastingbetaler bekend zal voorkomen. Soms lijkt het alsof je alleen maar werkt om de staatskas te spekken. In het televisieprogramma Beeldverhaal vertelt Kruis dat deze strip inderdaad gebaseerd is op het moment dat hij opeens veel belasting moest betalen. Hij bracht Marietje daarom tijdelijk onder bij een vriend, want anders was hij haar kwijt geweest.
Weerzien
In 1999 gaf Kruis het tekenstokje over aan Studio Jan Kruis en sindsdien worden de afleveringen van Jan, Jans en de Kinderen dus door anderen gemaakt. In 2010 sprak ik de stripmaker vlak voordat hij de allereerste Marten Toonderprijs kreeg uitgereikt. Ik vroeg hem of hij zijn strip niet miste en of hij tevreden was over wat de Studio met zijn geesteskinderen gedaan heeft: ‘Ik zeg altijd dat ik er afscheid van genomen heb, ze zijn als het ware gemigreerd en met de Marten Toonderprijs stonden ze na ruim tien jaar weer bij me op stoep. Na zo’n tijd verandert iedereen een beetje en zij ook. Toch was het een plezierig weerzien.’
Geschreven voor en gepubliceerd in Eppo (2015).
5 reacties op “Stripplaatjes onder de loep: Een grappig familieportret”
Hoewel ik het op zich wel snap, blijf ik het wonderlijk vinden dat een tekenaar zijn creatie uit handen geeft en door anderen laat maken. Dit gebeurt natuurlijk bij vele reeksen, Suske en Wiske, Sjors en Sjimmie, Claire, etc. Ik las gisteren een album van Natasja en daar worden eigen,ijk alleen de personnages door Walthery getekend en de rest door anderen. Toch vindt ik het jammer. Franquin stopte Guust bij zijn dood, terwijl de Marsupilami reeks wel verder bleef gaan. Omdat die reeks van het begin af al door Franquin doorgegeven was aan anderen, terwijl Guust echt van hem was. Dat heeft toch wel wat. Het blijft lastig, want het is natuurlijk leuk als een reeks doorloopt, zelfs al stopt de geestelijke vader, maar anderzijds kun je ook genieten van hetgeen er is. Zo heb ik pas een album gekocht van Bollie en Billie. Die reeks is gestopt, maar ik geniet nog van de oude albums.
@Marcel: Dat is ook het grote verschil met Amerikaanse comics: daar worden de figuren en verhalen na een tijdje door anderen getekend en gemaakt. Wat mij betreft hadden ze met Jan, Jans en de Kinderen mogen stoppen toen Kruis met pensioen ging, vooral omdat het een persoonlijke strip was. Ik vind echter dat het huidige team van Suske en Wiske het heel goed doet, dus daar pakt het doorzetten van een reeks wel goed uit.
Ik vind het niet echt wonderlijk, als je weet hoe weinig een striptekenaar verdient. Het is, denk ik, een hele moeilijke keuze voor een tekenaar om te beslissen of hij wel of niet zijn creatieve uit handen geeft. Maar soms heb je financieel gezien geen keus.
@Loes: Eens, dat kan een grote rol spelen. Toch denk ik dat Kruis het niet voor het geld hoefde te doen: hij is nog van de generatie stripmakers die wel goed verdiende met de strips.
De strips van Jan Jans en de Kinderen blijven briljant, mede omdat ze bovenop de actualiteit zitten, en goed met de tijd meegaan en niet blijven hangen in de jaren 70.