Zondag 30 augustus is de beroemde horrorregisseur Wes Craven overleden. Hij werd 76 jaar en stierf aan een hersentumor.
Wes Craven (1939-2015) was een visionair op horrorgebied. Het kijken van Cravens films hebben goede herinneringen opgeleverd. Het moge dan nachtmerries zijn die hij ons voorschotelde, voor A Nightmare on Elm Street en Scream kun je me altijd wakker maken. Freddy Krueger is een fantastisch filmicoon geworden en gebleven. (Ik heb de reboot uit 2010 nog niet gezien en dat laat ik graag zo.)
Mijn favoriete films uit de reeks blijft de allereerste Nightmare uit 1984 gevolgd door Wes Craven’s New Nightmare – een postmodernistisch feestje en de perfecte manier om de ingedutte franchise nieuw leven in te blazen (en af te sluiten, wat mij betreft). In deze film blijkt Freddy echt te bestaan en door films over hem te maken, wordt het kwaad bezworen. Maar nu bedreigt Freddy de filmmakers zelf en is het aan Craven en castleden als Heather Langenkamp en Robert Englund om nog een keer een film te maken. Englund speelt dus een dubbelrol als zichzelf en als Krueger, terwijl Craven ook als zichzelf in de film opduikt.
New Nightmare is het begin van het deconstructivistische pad dat Craven zou inslaan met Scream, een filmreeks waarin constant verwezen wordt naar bekende clichés uit het horrorgenre en waarin personages scènes uit bestaande horrorfilms bespreken – vaak voordat ze in mootjes worden gehakt.
Ik geef toe dat ik lang niet alle films van Craven heb gezien. Zijn debuut Last House on the Left staat nog steeds op het must-see lijstje. En niet alle films waren pareltjes. Vampire in Brooklyn is een draak en Sceam 4 was niet zo best. Over het algemeen kun je van de meeste horrorfilms zeggen dat de meeste sequels tegenvallen, zeker hoe hoger het nummer wordt van de reeks. Maar dat neemt niet weg dat met het overlijden van Craven een van de origineelste geesten in het horrorgenre verloren is gegaan. Opmerkelijk genoeg begon zijn filmcarrière in de porno-industrie. Ook een filmgenre waarin de makers precies weten hoe ze hun publiek moeten prikkelen en waar dat moet gebeuren.
Ook regisseerde Craven in 1982 Swamp Thing – een van de eerste stripverfilmingen.
Nostalgische nachtmerries
Omdat ik ben opgegroeid in de jaren tachtig, draag ik Amerikaanse horrorfilms uit die tijd een warm hart toe. Het werk van Craven hoort daar dus zeker bij. Het is een wereld die ik herken en die me terugbrengt naar de tijd van weleer. En veel van die films hebben wat mij betreft de tand des tijds prima doorstaan. Ook nu is A Nightmare on Elm Street nog behoorlijk eng.
Bij de vele tributen en saluten op social media kwam ik deze prachtige filmposter tegen van de Britse illustrator Graham Humphreys:
Een mooie compostie, zo met die dreigende hand boven het slapende hoofd van Nancy. Alsof de killer uit het dromenrijk naar onze realiteit grijpt. Ondertussen gebeurt het allemaal in een ingeslapen Amerikaanse suburb.
Ik hou erg van dit soort handgemaakt artwork dat vroeger op videokaften prijkte. Een bezoek aan de videotheek was eigenlijk ook een soort museumbezoek. Deze schildering is ook op de videohoes van A Nightmare on Elm Street gebruikt. Er is ook nog een variant waarin Freddy niet met zijn linker hand richting Nancy gaat en die hing in de filmtheaters.
In een interview met Film on Paper zei hij het volgende over het maken van het affiche:
Can you talk about the design of the poster?
There was an American flyer for the film that was essentially the street with four tears through it. I saw the film and knew what I was going to do. I’d actually gone along to a screening with my friend, Phil Nutman, who I’ve since given this to [Graham points at the Evil Dead artwork] so I’d already seen it at the cinema before I was given a VHS copy. Anyway, I paused the VHS and took a photograph of Nancy’s face so I could draw that easily.Freddy [Krueger] himself is actually silhouetted in the background. In the later posters he’s more prominent but on this first quad you don’t see anything, just the shadow and his glove.
I think they wanted the poster to look fairly classy, in comparison to the Evil Dead quad which shows exactly the type of film it is. Obviously the glove became iconic but at the time people had no clue who Freddy was. To me, it was the glove and the whole dreaming thing that was the interesting thing about the film. You’ve got the pretty girl, the glove and the dream-like urban setting, you don’t need the big ugly face leering at you. I hand lettered the title too.There’s also a second painting which is in portrait format and features Freddy’s other hand reaching down below Nancy’s face.
Yes, I think I prefer this one. This was used for fly posting and was the VHS cover too. For some reason at that time no one would think about the whole different format thing. Everyone was always focusing on quad posters for underground advertising and cinema fronts. The 40×60 inches or bus stop format was very much an American thing, but then when cinema became more commercial we found we had to start doing that size and format.
Veel van de Nightmare posters zijn overigens ook door Matthew Joseph Peak gemaakt. Hier is een aardig overzicht. Ook op dit blog staan nog een paar mooie voorbeelden van filmaffiches voor Nightmare.
