Vroeger vond ik altijd dat je online één centrale plek moest hebben waar je alles blogde. Dat kan tegenwoordig niet meer. Dankzij Facebook, Twitter, Tumblr, Instagram en weet ik veel wat nog meer, zijn lezers niet meer op één plek te vinden.
Anders gezegd: iedereen kiest de vorm van sociale media die het beste bij hem of haar past. Dus dan kun je wel heel dwars volhouden dat alleen maar op je WordPress-blog dingen publiceert, maar het is natuurlijk slimmer om je content te verspreiden over verschillende platforms.
Instagram vind ik op dit moment erg handig om live verslag van iets te doen. Laatst was ik bij de opening van de expositie van Melissa Halley, dus kon ik direct foto’s online delen. Als ik een foto plaats op Instagram, gaat dezelfde post automatisch naar Facebook, Tumblr en Twitter. Op die manier zien meer mensen wat ik te vertellen of te tonen heb. Grappig genoeg levert Facebook dan vaak de meeste respons op. Al beginnen mensen ook steeds meer op Instagam comments achter te laten.
Alleen WordPress blijft daarin achter omdat ik nog geen goede plugin gevonden heb om content van Instagram direct door te plaatsen. In het begin dacht ik nog wel dat alles wat ik op andere plekken doe, ik ook op mijn site zou publiceren. Maar tegenwoordig hangt het helemaal af van wat ik post. Sommige foto’s werken nu eenmaal beter als opzichzelfstaande afbeelding op Instagram en Facebook, maar zouden niet goed uit de verf komen op mijn blog.
Een blog is toch een erg fijne vorm voor langere posts. Daar zijn Tumblr en Facebook minder geschikt voor.
Dit blog beschouw ik overigens nog wel als mijn echte publicatieplek. De rest is vooral gemakzucht en voor de lol. Vooral Instagram vind ik erg leuk. Het is grappig om over de juiste hashtags na te denken en om van alles te plaatsen waar ik zin in heb. Sinds ik heb ontdekt hoe ik makkelijk stripmateriaal op mijn smartphone kan krijgen, publiceer ik ook stripplaatjes op Instagram en niet alleen maar zelfgemaakte foto’s.
Een paar weken geleden plaatste ik deze foto van Carrie Fisher als Princess Leia.
Tot op heden heeft die foto 200 likes opgeleverd. Een record voor mijn account, want meestal scoor ik op Instagram een stuk of 16 likes, soms wat meer, vaak wat minder. Het is natuurlijk ook een heel leuke foto, maar ik heb hem zelf niet gemaakt. Dit experiment gaf vooral aan dat mensen bestaande en bekende content sneller liken dan nieuwe en alledaagse foto’s.
Scarlett Johansson leverde bijvoorbeeld 62 likes op, terwijl deze foto van het spoor bij Scheemda tot op heden slechts 15 likes kreeg.
Natuurlijk draait het leven niet om likes scoren, maar verslavend is dat wel.
Facebook is voor mij vooral gemakzucht: berichten van anderen plaats ik makkelijk door als ik hun strips of events onder de aandacht wilt brengen. Verder heb ik er niet zo’n hoge pet van op. En Tumblr is op dit moment helemaal bijzaak. Maar goed, dat kan ook binnenkort weer anders zijn. Niets staat vast, behalve dat alles verandert.
14 reacties op “Bloggen doen we overal”
Bloggen doe je vooral in je hoofd. Het vinden van gelijkgestemden geeft een gevoel van niet alleen te zijn in je gedachten. Je wereld wordt groter. Het voordeel van bloggen is ook dat je persoonlijke en daardoor ook vaak originele content creeert en de wereld in gooit. Foto’s van bekende mensen liken is op zich apart, omdat tegenwoordig alle foto’s al wel online te vinden zijn.. maar ik zou het ook zo doen voor Carrie en Scarlett 🙂
De fragmentatie die je nu hebt maakt het onhandig, moet verschillende sites en apps bijhouden, en je komt op diverse media dezelfde zaken tegen. Facebook en twitter raken steeds meer de weg kwijt in wat ik werkelijk interessant vind en wat de adverteerders vinden dat ik interessant zou moeten vinden, dat matched nauwelijks..
Denk dat een decentraal sociaal netwerk waarbij je onafhankelijk van een platform je content kan delen, hetzij vanuit je persoonlijke weblog of zelfs vanaf je eigen NAS thuis een toekomst kan hebben. Een RSS on steroids principe. Waarbij je zelf controle houd op welke advertenties je erbij laat plaatsen en daar zelf ook nog eens van kan profiteren.
@Daan: Die fragmentatie is inderdaad wellicht vervelend voor mensen die alles willen volgen wat ik publiceer, maar dat zullen er niet gek veel zijn. Ik heb wel eens nagedacht over dit blog als een soort Tumblr te gebruiken en dus van alles te publiceren, maar tot nu toe heb ik die gedachte nog niet in daden omgezet. Denk je niet dat de publicatiefrequentie dan te hoog wordt? En dat de site dan te veel losse flodders zal bevatten?
Je kan alles terugkoppelen naar je weblog, niet als complete post maar als losse linkjes naar bijvoorbeeld Instagram, tussen je echte posts door, of in je sidebar natuurlijk. Als je maar duidelijk maakt wat de ‘losse flodders’ zijn en wat niet.
Mijn wrevel is vooral het centrale en massale karakter van een partij als Facebook of Instagram, je moet voor elk een apart account hebben, je hebt een aparte lijst aan volgers, soms handig maar meestal wil je iedereen tegelijk kunnen bedienen en je data staat ergens waar je niet zeker van weet wat er mee kan gebeuren, nu is dat sowieso al niet zeker met alles wat je waar dan ook op het internet zet 🙂
@Daan: Dat massale van facebook is mij al een hele lange tijd een doorn in het oog. Maar ja, zolang er geen goed alternatief voor is. Een alternatief dat door de massa wordt omarmd.. zie ik het somber in. Daarom ben ik maar gewoon heel actief op Facebook. If you can’t beat them…
Losse linkjes naar Instagram zie ik niet zitten. Dat wordt zo’n bende. Het moet een volledige post zijn of niets op dit blog. Op zich vind ik het ook niet erg dat hier niet alles meer staat. Je bedient als blogger tegenwoordig niet meer een doelgroep maar de groep verbonden aan een bepaald platform.
Wow. 200 likes voor een foto gescoord die je niet eens zelf hebt gemaakt. Dat maakt je hele dag goed! Wat zeg ik, je hele week.
Het heeft iets sneus: een foto of plaatje uploaden en dan de hele tijd kijken hoeveel mensen het liken. Ook leuk: likes kopen en dan op Twitter melden hoeveel mensen je plaatjes hebben geliked. Dat levert vast veel op, emotioneel gezien. Volgens mij ook heel verslavend.
(Nu weer aan het werk)
@Stefan: met minimale inspanning toch geliked worden en het idee hebben dat je geliefd bent. Heerlijk!
Maar jongen, dan bel je toch effe?
Grappig. Ik heb een gelijkaardig artikel in draft. Back to the drawing board.
Op instagram probeer ik de onoriginele foto’s zoveel mogelijk te vermijden. Een foto dat je online vindt hoort meer op facebook imo. Instagram zie ik als visueel dagboek met eigen foto’s. Ik geniet meer van een paar wolkjes of een oude molen, ook al haalt dat dan weinig hits.
Grappig dat we qua onderwerp op dezelfde golflengte zitten. Ik denk overigens dat Instagram ook bedoeld is zoals jij het gebruikt, maar mensen doen vaak al snel meer dan de oorspronkelijke doeleinden van de ontwerpers voor ogen hadden. Kijk maar naar Twitter bijvoorbeeld. Niks mis met een fotodagboek natuurlijk. Of met die grappige foto’s die je maakt met playmobil poppetjes. Ik vind het zelf erg geinig om foto’s te nemen van plaatjes uit bijvoorbeeld Marvel Age en die via de social media-kanalen te delen. Zoals die van She-Hulk laatst en bovenstaande Vision met Scarlet Witch.
Je merkt nu goed dat Instagram de nieuwe hype voor de grote massa wordt en alles (opnieuw) rond likes gaat draaien. Niet dat het dat voorheen niet was, maar sedert de overname gaat het harder.
@Axel: Het begint inderdaad steeds meer op Facebook te lijken sinds Instagram van Facebook is. Wat mij betreft hadden ze dingen als comments wel weg mogen laten bij Instagram. Je laat via een like weten of je iets leuk vindt. Nu zie je vaak spammers die gebruik maken van het commentformulier. Bedrijven en gasten die duizenden volgers beloven. I don’t like that.
De kans is dan reëel dat er opnieuw iets gelijkaardig uit de grond wordt gestampt dat dan op zin beurt “fresh & original” is.
Maar nu durf ik geen comments meer onder je foto’s plaatsen….
@Axel: Wellicht. Ik hoop al een paar jaar op een goed alternatief voor Fakebookm maar het duurt lang. Instagram will come and go.
@Axel: Overigens is het toch niet erg dat je over hetzelfde onderwerp ook een blogpost had klaarstaan? Niet herschrijven hoor, gewoon publiceren.