Het maakt niet uit wat je leuk vindt, of waar je fan van bent. Of het nu een bepaald boek is, een strip, een artiest of het oeuvre van een filmmaker: er is altijd iemand die zich geroepen voelt om je te vertellen dat ze het niks vinden. Dat ze niet snappen waarom je dat nu leuk vindt.
Het web hangt aan elkaar van meningen en soms vermoeit mij dat zeer. Als ik een strip gelezen heb die ik fijn vind, die mij een heerlijke leeservaring opleverde omdat ik het verhaal goed vind en de tekeningen, dan voel ik vaak de neiging om daarover een stukje te publiceren. Gewoon om het geluk te delen. Maar dan hoef ik niet van anderen te horen dat zij die strip niet zo goed vonden. Maar te pas en te onpas voelen mensen zich geroepen om daar iets over te zeggen.
Het is niet zo bedoeld door de meninggevers, maar vaak bederft dat toch een beetje de leespret die ik had.
Bubbel
Het is prima als mensen een andere mening of andere smaak hebben. Daar heb ik het niet over. Ik hoef het alleen lang niet altijd te weten dat het zo is. Ik wil graag in mijn eigen bubbel verkeren. Een kleine bubbel van geluk, veroorzaakt door goede verhalen, muziek die ik fijn vind en films die mij boeien. De rest kan me eigenlijk vaak gestolen worden.
Daarom lees ik tegenwoordig steeds minder online reviews. En ook vlogs waarin iets gerecenseerd wordt kijk ik veel minder. Halverwege zo’n video denk ik vaak: ‘Wat kan mij het eigenlijk schelen wat hij of zij ervan vindt. Wie heeft deze vlogger eigenlijk aangewezen als allesweter?’ Die gedachte overviel me toen ik laatst een video zag van Comic Book Girl 19. Ik volg haar al een tijdje maar tijdens haar recensie van IT dacht ik: ‘Tja, nou en?’
Daarmee bedoel ik niet dat die vloggers die video’s niet moeten maken, zeker niet. Moeten ze lekker doen als ze zich daar geroepen door voelen. Ik hoef ze alleen niet te zien.
Nu schrijf ik beroepsmatig al heel wat jaren zelf recensies, maar dat doe ik eigenlijk met steeds grotere tegenzin. Oordelen over andermans werk, is lastig. Maar je kunt je ook afvragen of we daar echt iets mee opschieten. Gaat een stripmaker de volgende keer anders te werk omdat een recensent hem op een fout in het huidige album heeft gewezen? Als de verkoopcijfers goed zijn, vast niet. Bovendien: wat de ene als fout ziet, ziet de ander als een geniale vondst en een reden om nog meer strips van die maker te lezen. Dat laatste geldt in het bijzonder voor producenten van Hollywoodfilms… Die trekken zich volgens mij geen bal aan alle boze reviews die online staan. Die luisteren alleen maar naar de kassa. Pas als mensen ook daadwerkelijk niet meer een kaartje kopen om al die slechte films te zien, zal er wat veranderen.
Van vrienden hoor ik graag hun mening. Ik vraag daar vaak zelf om, maar net zo vaak wisselen we van gedachten via chat of in real life. Met Paul praat ik graag over comics bijvoorbeeld. We kennen elkaar al heel lang en hebben allebei een liefde voor Marvel-comics en comics in het algemeen. Dus als ik een verhaal lees dat ik boeiend vind, dan raad ik dat aan hem aan omdat ik zo langzamerhand wel weet wat hij leuk leesvoer vindt en wat niet. En vice versa.
En natuurlijk geldt dit allemaal niet voor mensen die mijn boek Mijn vriend Spider-Man hebben gelezen en me laten weten wat ze ervan vonden. Dat vind ik alleen maar leuk en fijn. Die meningen stel ik zeer op prijs.
Catwoman
Waar het mij wel om gaat, zal ik illustreren met twee voorbeelden. Deze illustratie van Catwoman plaatste ik een tijdje geleden op mijn blog en ik linkte ernaar op Fakebook.
Dat laatste had ik beter niet kunnen doen, want meteen sprongen een paar van mijn Fakebookcontacten in de pen om te reageren. Dat deden deze stripmakers namelijk altijd zodra een afbeelding hen te seksistisch was. Verder reageerden ze overigens nooit ergens op. Een van hen bekritiseerde altijd hoe borsten getekend zijn en de andere tekenaar deed daar dan nog een schepje bovenop. Het zijn hun politiekcorrecte stokpaardjes. Heel vermoeiend.
Ontvrienden lucht op
Ik vind het een mooie illustratie en daarom deel ik haar. Verder heb ik geen boodschap aan de stokpaardjes van de twee reageerders. Dit was al vaker voorgekomen met soortgelijke afbeeldingen. Iedere keer gezeur van dezelfde reageerders waardoor zij mij het plezier van de afbeelding ontnamen. Liever dan mezelf de volgende keer te censureren om van het gezeur af te zijn, besloot ik ze gewoon te ontvrienden.
Wauw, dat luchtte op. Dat zou ik vaker moeten doen, besloot ik.
Euthanasie
Een ernstiger voorbeeld vind ik deze: er stond ergens een artikel over het rouwproces bij euthanasie. Een van de familieleden had euthanasie laten plegen omdat voor hem het leven uitzichtloos was geworden en de schrijver vertelde over hoe moeilijk het rouwproces in deze situatie verliep. Dapper dat iemand de moeite neemt om zo’n stuk te schrijven. Zo leren we weer iets meer over het mens-zijn en kunnen we overwegen hoe we zelf tegen dit soort gebeurtenissen aankijken.
Euthanasie is een gevoelig onderwerp en iedereen vindt daar het zijne of hare van. Juist omdat het zo gevoelig is, mag je je dan wel enigszins respectvol en terughoudend opstellen. Maar nee, mensen hebben online meteen de neiging om te vertellen wat ze ervan vinden en hun afkeuring te laten blijken. Terwijl zelfmoord plegen of euthanasie laten uitvoeren toch echt de zaak is van de overledene en nabestaanden in kwestie, en niet van de reaguurder.
Kortom, je hoeft het ergens niet mee eens te zijn, maar je hoeft dat ook niet te pas en te onpas te laten blijken.
Nu heb ik wel vaker over het online reageren geschreven, maar kennelijk stoor ik me daar nog steeds heel erg aan. Er is ook niets veranderd in de afgelopen jaren. Waarschijnlijk is het alleen maar erger geworden. Een teken voor mezelf om mijn aanwezigheid op sommige platforms te verminderen.
Ik ga weer lekker in mijn bubbel zitten.
17 reacties op “Laat mij lekker in mijn bubbel”
Herkenbaar! Pas zocht ik iets op het forum De Getekende Reep en kwam toevallig een melding van mezelf tegen, die niet zo prettig was om te lezen…toen dacht ik ook: wie heeft jou uitgeroepen tot maatstaf? Gelukkig is het niet verplicht om mijn vlogs te kijken 😉 Sterker nog…elke keer als ik er eentje opneem, moet ik een grote hindernis nemen: de gedachte “zitten mensen wel te wachten op mijn verhaal over deze strip?” Gelukkig zijn er meer mensen die het leuk vinden om mijn video’s te kijken, dus blijft het toch wel leuk in mijn bubbel! Maar ik lees zelf ook zo goed als geen andere recensies…alleen jouw stukjes over strips (en andere zaken) lees ik graag 🙂
@Ha Marcel, ik had in het dit stukje ook niet over jouw vlogs 🙂 . Overigens, niks aantrekken van dat gezeur op de Getekende Reep hoor. Vrij naar Dirty Harry zeg ik: “Opinions are like assholes. Everybody’s got one. And most of them are full of shit.” 🙂
Van mij geen kritiek maar louter bijval. Ik probeer open te staan voor andersdenkenden. Mijn mening is niet heilig. Maar o wat word ik ook moe van al die ongefilterde meningventileerderij van Jan en Alleman. Die reageren alsof het opkomt als poepen. Zonder even een contemplatief momentje in te lassen. Zonder na te denken of ze een gevoel, gedachte of mening over iets niet beter voor zichzelf kunnen houden.
Sterker nog, sociale media en de uitwassen (het getrol van deze en gene) hebben mij weleens behoorlijk uit balans gebracht. Niet door de reacties op zich, maar gewoon omdat datgene wat je op de sociale media voorbij ziet komen je gewoon depressief kan maken. Een depressie die ik had werd en in ieder geval door versterkt. Dat is de negatieve kant van die zo bejubelde sociale media.
N.B. Gek eigenlijk dat er zo weinig over psychische problemen of zoiets als een depressie op de sociale media gepraat wordt. Toch onderwerpen die nog een groot taboe zijn en die niet passen binnen de goed nieuwsshow die sociale media vooral nog hoort te zijn. Ook ik zweeg daar altijd over. Jouw stuk heeft me aangezet daar opener en eerlijker over te zijn. De schaamte voorbij.
@Michel: ik lees zelf geregeld artikelen over hoe mensen depressief worden van de ‘like’-cultuur en door het feit dat ze zichzelf met de positieve beeldvorming op Fakebook vergelijken. Er wordt dus wel eens wat over geschreven. Spijtig om te horen dat je zelf depressief werd van de online trollen, al begrijp ik dat heel goed. Het gezeik op sociale media verstrekt bij mij ook negatieve gevoelens.
‘ Het gezeik op sociale media verstrekt bij mij ook negatieve gevoelens.’
Dat heeft ook te maken met een verschijnsel wat ik de ‘ Apple-isering van de maatschappij’ noem. Vanaf de introductie van de Iphone zie je dat de poorten opengaan en iedereen en zijn moeder het internet betreden. Dat heeft meteen zijn weerslag op het gemiddelde niveau van de internetgebruiker.
Ga maar eens een tijdens een regenachtige zondagmiddag via de waybackmachine terug in de tijd. Je kunt in veel gevallen letterlijk aantonen dat de gemiddelde online conversatie in bijv 2000 beter was dan in 2010.
@Dennis: Interessant punt. De massa haalt het niveau naar beneden vind je. En bespeur ik hier een hekel aan Apple? 🙂
Absoluut.
In de jaren negentig moest je als doorsnee burger eerst de werking van de pc en het besturingssysteem onder de knie krijgen. Daarna ging je eens nadenken om je met een BBS of later het internet te verbinden.
Je moest serieus tijd erin stoppen en een bepaalde motivatie hebben om zover te raken. Zulke mensen nemen vaak een bepaalde beschaving en intellect mee. Zonder geduld en hersens kwam je simpelweg niet online. Dan kun je nog steeds een eikel zijn maar geen onoverkomelijke eikel.
Apple (en niet alleen zij) heeft dat denkwerk op zich genomen waardoor mensen nu zonder veel moeite toegang hebben tot de wereld. En dat zijn mensen die daar vaak helemaal niet aan toe zijn. Het type wat klakkeloos alles aanneemt en Amerikaanse problemen projecteert op Nederland. Zie de tekst die je vandaag hebt geplaatst van Frits Jonker als voorbeeld.
Uiteraard heb ik geen hekel aan Apple. Toch denk ik wel dat ze, los van commerciele motieven, teveel geleid zijn door het idealisme uit de nineties.
@Dennis: Ik kan ver met je redenering meegaan, maar met je karakterisering van Frits Jonker ben ik het absoluut oneens. Als er een blogger is die mijns inziens de vinger op de juiste zere plek weet te leggen, is het Frits wel.
Dan ga ik mezelf even heel vlug nuanceren. 🙂 Ik bedoelde natuurlijk dat de tekst van Frits een goed voorbeeld bevat van het type mens waar ik op doel .
@Dennis: Ah. Ik dacht al dat je het niet zo onaardig bedoelde. 🙂
Overigens vind ik het wel juist goed dat internet en social media ook toegankelijk is voor mensen die technisch misschien niet onderlegd zijn. Ik kan ook bloggen omdat er anderen zijn die toffe software als wordpress hebben geschreven. Dat had ik zelf nooit gekund namelijk. Het democratische idee van internet staat mij heel erg aan. Dat neemt inderdaad ook mee dat er minder intelligente geesten kunnen zeggen wat ze willen, net als in het ‘echte leven’. Niet dat de techneuten nu allemaal verlichte geesten zijn natuurlijk. De zaak ligt mijns inziens minder zwart-wit.
Maar het idee van in mijn bubbel blijven gaat mij vooral om dat mensen ongevraagd maar de hele tijd hun mening aan je vertellen. We moeten massaal gewoon kunnen knikken en zwijgen als iemand een andere smaak blijkt te hebben of houdt van iets waar je absoluut van gruwelt. Laat ze lekker en laat mij lekker. Dat bedoelde ik. Dat geldt dus ook voor goed onderbouwde meningen. Iedereen mag van mij van alles vinden, maar hoeft daar niet een ander mee lastig te vallen.
Als je een goed recept hebt gevonden om lekker ik je bubbel te blijven: bel me!
Niet ‘ik je bubbel te blijven’ maar ‘in je bubbel te blijven’ natuurlijk.
Het beste recept dat ik tot nu toe kan bedenken is offline gaan. Schenk je favoriete drankje in, en zet je favo muziek op of duik in een goed boek/strip. Laat je telefoon uit.
Reageren op internet voelt soms als een mijnenveld.
Je wilt graag je mening geven maar je moet ook de situatie inschatten. Heeft het bericht waarde en wat je er mee bereiken. Daarom vind ik het moeilijk om te reageren veel berichten.
Zoals Dirty Harry ooit zei: Well, opinions are like assholes. Everybody has one.
Dus niks van aantrekken 😉
@Jeroen: Twee zielen, één gedachte. Zie mijn opmerking bij Marcel 🙂
Heheh toevallig 😀