Ondertussen denk ik wel eens dat ik met bloggen best wel wat minder hard mijn best kan doen. Ik doe het nu 11½ jaar, en eerlijk gezegd heb ik alles wel gezegd.
Ik probeer deze decembermaand bewust onderwerpen die ik al vaker heb aangesneden te vermijden. Dus geen kerstposts, geen terugblikken of lijstjes over 2017.
Goed. Een post was een overzicht van de negen meest gelikete instagramfoto’s van het afgelopen jaar. Dat vond ik nog wel grappig om te publiceren, simpelweg om te zien wat men dan zo leuk vond. Het waren vooral foto’s van het laatste halfjaar en met merendeel was gerelateerd aan mijn boek.
Dat mensen Mijn vriend Spider-Man en alles daaraan verwant tof vinden, was dus fijn.
Maar geen van de guitige en toffe stripplaatjes die ik via dit platform deel, zaten in de top 9. Dat is natuurlijk geen reden om daarmee te stoppen, maar het geeft wel te denken: waarom deel ik dat soort plaatjes eigenlijk? Je bouwt er misschien geek-creds mee op, maar waarom zou je?
Antwoord: het is vooral leuk voor mezelf om te zien wat ik in het afgelopen jaar allemaal heb gelezen en gezien en nu herinnerd te worden aan wat ik tof of bijzonder vond. Instagram is dus gewoon een fotodagboek. Niets meer, niets minder.
Frank Meeuwsen blogde dat alle sociale media hem een beetje te veel werd en verwijderde veel apps van zijn telefoon. Ik snap die houding volkomen. Als ik zo’n stuk lees en daarna meteen dit bericht op NOS.nl, dan denk ik ook meteen dat ik wel een tijdje van Fakebook af wil. Nu we voor de kerstdagen zitten en ik mijn boek verder niet hoef te promoten, kan dat ook best.
En sowieso, wanneer een voormalig Fakebook manager als Chamath Palihapitiya al waarschuwt voor hoe gevaarlijk dit social media platform is…
Van Twitter word ik meestal toch depressief vanwege alle narigheid die daar gepubliceerd wordt. Vooral dat ik telkens tweets moet zien van mensen die ik zelf niet volg, maar die door anderen geliket worden, vind ik vervelend. Wat moet ik met al die loze informatie? Mijn hoofd zit vol genoeg.
7 reacties op “Leegte”
Ik heb dat ook soms, dan denk ik: ik stop met al dat sociale media gedoe. Heb 1 keer mijn Twitter account opgezegd, maar kreeg toch spijt en heb binnen de ‘bedenktijd’ weer opnieuw ingelogd. Terwijl ik het niet eens zoveel gebruik. Aan 1 kant wil je bijblijven, aan de andere kant is het allemaal te veel om te behapstukken.
@Michel: Weet je nog hoe je je in je twittervrijeperiode voelde? Beter dan met Twitter bijvoorbeeld? Rustiger? Of maakte het geen verschil?
Het voelde rustiger, maar toch kwam er op een gegeven moment een soort van onrust omdat ik het gevoel had dat ik van alles miste. Wat natuurlijk niet letterlijk zo was.
Aan 1 kant wil ik geen deel uitmaken van een medium waar zoveel lelijke dingen worden gezegd. Aan de andere kant kom ik er leuke links tegen naar interessante artikelen. Elk nadeel heeft zijn voordeel of is het juist andersom? Ik worstel daar nog mee. Maar het zou wel een stunt zijn om per 1 januari met social media te stoppen en me alleen nog te richten op bloggen, want dat vind ik oprecht leuk.
@Michel: Er zijn waarschijnlijk effectievere middelen om leuke content te vinden ipv de tijdlijn van Twitter of Facebook. Nu is het heel veel ruis en afentoe iets leesbaars… Kost veel tijd.
Opzeggen is ook meteen zo drastisch. Minder kan ook, bijvoorbeeld maximaal een uurtje per dag. En dat je dan ook alleen dingen leest die je leuk vindt. Stel dat er iemand aanbelt en die bij je binnen wil komen om een naar verhaal te vertellen. Laat je die binnen? Nee toch?
@Peter: Die vergelijking gaat mijns inziens niet helemaal op. Iemand voor de deur kun je niet binnenlaten, maar op Twitter heb je het bericht al gelezen voor je verder actie onderneemt. Op Twitter staat de deur open en schreeuwt de man je huis binnen.
Ik las een mooi blogje. Ik denk dat ie toepasselijk is: https://www.marjolijndegalan.com/blog/wanneer