Zodra het een beetje warm is, ligt het park tegenover ons huis vol met mensen. De een nog schaars gekleder dan de ander.
Zelf ben ik geen preuts, religieus dwaallicht, dus mensen gaan hun gang maar. Peter Parker had vroeger immers meer last van zonnende buurmeisjes. Al zijn die rondingen in string soms erg afleidend als je werkkamer uitkijkt op de groene zone.
Soms vinden er minder frisse zaken plaats. Tijdens mijn ochtendkoffie, waarbij ik graag voor me uitstaar, deed een man laatst nogal verdacht. Hij verdween in de bosjes om er af en toe uit te komen en om zich heen te kijken alsof hij op iemand wachtte. Ik hield het even in de gaten want wellicht hadden we hier te maken met een moderne struikrover.
Toch niet.
Uiteindelijk bleek hij met zijn broek op zijn enkels de bosjes te gebruiken als wc. Onnodig, want even verderop is gewoon een openbaar toilet. Ik ben geen fan van mensen die in het openbaar poepen. En al helemaal niet in mijn voortuin.
