Langzaamaan probeer ik zoveel mogelijk negativiteit uit mijn leven te bannen. Eerst stopte ik al met het kijken van het journaal en nam ik de kranten nog maar heel selectief door.
Eerst ontvriende ik enkele kennissen van Fakebook die altijd zaten te zeuren, daarna gooide ik Fakebook er helemaal uit. Dat was een enorme opluchting. Maar algoritme-vrij leven is moeilijk voor elkaar te krijgen en vrijwel onmogelijk zodra je je online begeeft en gebruikt maakt van sociale media.
Waarom ik dat wil? Algoritmes geven vaak voorrang aan negatieve prikkels, want daar reageren we doorgaans het meeste op. Negativiteit is een verdienmodel, zoals computerfilosoof Jaron Lanier in bovenstaande video haarfijn uitlegt. Zoals je weet zijn de algoritmes er niet voor de gebruiker, maar zijn ze voor het bedrijf erachter. Ze moeten ervoor zorgen dat we zo lang mogelijk op het betreffende platform blijven hangen. Zo voert YouTube mij systematisch negatief geladen video’s, en in de praktijk is het daar lastig uit te ontsnappen. Ik probeer nu heel bewust video’s met een positieve boodschap te liken om het algoritme op te voeden. Ik hoop dat dit uiteindelijk leidt tot een leuker aanbod.
Weg ermee
De volgende stap waar ik nu bewust mee bezig ben, is mensen waar ik niet blij van word, uit mijn leven te bannen. Ik ken aardig wat mensen, en een deel van hem levert mij alleen maar stress op en sombere gevoelens. Soms omdat ze dat bewust doen – doordat ze bijvoorbeeld telkens ongevraagd kritiek op je werk hebben – maar vaak genoeg komt dat voort uit onbewust gedrag.
Die mensen kan ik niet bijsturen of opvoeden, zoals ik misschien wel met een algoritme kan doen, dus die mensen uit mijn leven laten, is dus voor mij de beste oplossing. Dat betekent dat ik niet meer met ze af zal spreken om koffie te drinken en niet meer met ze samenwerk aan projecten – if I can help it.
Morele Gestapo
Ook ga ik een hele berg mensen ontvolgen op Twitter. Op Twitter manifesteert vaak heel naar gedrag, namelijk het retweeten van mensen waar je het niet eens mee bent, en die dan belachelijk maken. Dat levert bij de twitteraar in kwestie vast een gevoel van superioriteit op. Lekker toch, anderen afstraffen omdat ze er anders over denken dan jij? Nou, daar heb ik dus geen zin meer in. Dat vingerwijzen van wezens die zichzelf superior ten opzichte van anderen voelen, vind ik heel naar.
Ik kots op de morele Gestapo, net als Laser 3.14 kennelijk. Politieke correctheid is een ziekte die we serieus moeten bestrijden. Hoe weet ik niet precies. Daarom negeer ik de zieken voorlopig maar tot ik een betere oplossing weet.
Natuurlijk voel ik me zelf ook wel eens superieur aan anderen, maar ik zit niet op sociale media om dat dan te laten blijken. Leven en laten leven. Als je dat niet kan, is het jouw probleem maar niet (langer) het mijne.
7 reacties op “Meer algoritmevrij leven”
Tja, vrolijk word ik hier niet van. Zijn we dan geen vriendjes meer?
Troost je echter, ik voel me ook steeds superieur.
Humor is het beste wapen tegen verzuring.
@Axel: Jij en ik zijn nog steeds vriendjes. 🙂
Het is wonderlijk dat de mensheid zich overeind probeert te houden met de strategie van zich afzetten tegen anderen en zichzelf plaatsen in een veilige groep in plaats van zoeken hoe we het meest prettig met elkaar kunnen samenleven. Telkens weer sta ik daarvan te kijken en word ik daar droevig van. Ik mijd ook al jaren populair nieuws en verwijder op sociale media onmiddellijk anderen die blijk geven van vooral alleen maar te willen vechten zonder inhoud. Wie weet dat de mensen die wel het met elkaar leuk willen maken/houden ooit nog eens een meerderheid wordt.
@Niek: Dat laatste hoop ik van harte. Voorlopig zitten we nog wel in de shitstorm denk ik. Maar goed dat je heel bewust dat soort signalen uit je tijdlijn haalt. Dat lukt mij ook steeds meer online en in het echte leven.
[…] En online willen de algoritmes weten wat je leuk vindt en stom vindt, zodat ze het aanbod daarop kunnen aansturen zodat je steeds meer in een bubbel zit en je realiteitszin uiteindelijk verdwijnt. Voordat je het weet, geloof je heilig in je eigen perspectief en laat je geen ruimte meer voor ideeën van anderen. Nou ja, dat is wat somber gesteld, maar is niet onwaar. Van de week werd ik daar weer op gewezen in een zure correspondentie met enkele mensen. Over morele gestapo gesproken. […]
Het hufterige is dat het allemaal inspeelt op je onderbewustzijn en inderdaad, zoals de meneer met de lange dreads uitlegt, zelfs stapje voor stapje je persoonlijkheid kan veranderen. Bij mij was jaren geleden stap 1 al stoppen met twitteren. Stap 2 is dat ik facebook van m`n mobiel heb gegooid. Alleen moet je dus zelfs in Chrome uitgelogd zijn om niet toch die f**king notificaties constant te krijgen. Je zou bijna terugverlangen naar de goeie ouwe tijd toen we alleen het relatief onschuldige Hyves nog hadden…
@Johan: Ik vind het inderdaad heel naar dat onze persoonlijkheid en gedrag verandert of kan veranderen door algoritmes en sociale media.
Chrome is de duivel.