Over cartoonist John Callahan (1951-2010) maakte Gus Van Sant een biopic: Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot. Joaquin Phoenix speelt hierin de hoofdrol. Prima keuze zou je denken, want Phoenix is een fantastische acteur. Maar niet iedereen is blij met deze castingkeuze.
Callahan zat namelijk in een rolstoel en Phoenix is niet invalide en dat mag niet meer tegenwoordig.
Ironisch, want Callahan maakte zelf zeer politiek incorrecte cartoons over gehandicapten, oeps sorry mindervaliden.
Filmjournalist Gerhard Busch legt in de VPRO gids uit dat dit onzin is. En ik maakte daar deze vlog over.
Of hebben de politiek correcten in dit geval gelijk…? Maar waar eindigt dit dan? Als een personage zwanger is, moet de actrice ook echt zwanger zijn? (En Josh Brolin is dan een echte superschurk omdat hij Thanos heeft gespeeld?) Het heet toch niet voor niets acteren? Dat is doen alsof!
Het artikel kun je hier lezen.
Cartoons met een gebrek verscheen in 2008 bij Uitgeverij Xtra.
4 reacties op “Vlog: Alleen gehandicapte acteurs mogen gehandicapte personages spelen?”
Hoe ver willen ze het inderdaad doortrekken.. Mag je dan als schrijver nog wel personages schrijven die niet gelijk zijn aan jezelf?
En hoe gaat het dan als films waarin Eddy Murphy een hele familie speelt..
Het is het algoritme van het grote geld dat kiest voor een bekendere acteur. Snap wel dat als je als acteur al in een rolstoel zit je je gepasseerd voelt, je zit al in een lastigere positie en dan neemt iemand die ook nog eens wel kan lopen een kans op een mooie filmrol voor je weg. Ze voelen zich zo dubbel buiten gesloten. Een studio ziet geen heil in het promoten van een wat minder valide acteur omdat deze niet plots rollen kan spelen waarin hij niet iets mankeert.
Je kan het niet afdwingen maar wel proberen meer diversiteit in casting te krijgen door je te laten horen. Maar een goede acteur is een goede acteur en leeft zich in in zijn rol, hoe diverser de acteur in te zetten is, hoe meer deze waard is.. Joaquin Phoenix is gewoon een goede acteur.
“En hoe gaat het dan als films waarin Eddy Murphy een hele familie speelt..” Hahaha, dat vond ik een grappige opmerking. Hij heeft ook de stem in gesproken van de ezel in Shrek, dat daar nou niemand tegen gedemonstreerd heeft 🙂
Wat je eerste opmerking betreft, dat is op dit moment een beetje gaande in de Amerikaanse stripwereld. Er worden bewust schrijvers aangetrokken die een bepaalde doelgroep vertegenwoordigen qua ras, seksualiteit, etc. Dat een schrijver zelf lesbisch is of transeksueel, maakt ze nog niet meteen een goede schrijver of geschikt om een specifiek medium als strip aan de slag te gaan blijkt in de praktijk. Het sluit het natuurlijk ook niet uit.
Ik denk dat je als schrijver zelf in gesprek moet gaan met anderen als je verhaal zich op een specifieke doelgroep gaat richten, zelf dingen gaan ervaren om het ook goed te kunnen omschrijven en putten uit ervaringen van anderen. Als je een verhaal schrijft over iemand die een kuil graaft voor een lichaam, ga zelf met een schop die kuil graven.. goede schrijvers doen dat ook, zelfde als met tekenaars/animators, doe je research en probeer te denken en doen als dat wat je creëert..
@Daan: Yep, research goes a long way. Het credo ‘Write what you know’ wordt daarom door veel mensen omgedraait naar ‘Know what you write.’ Dat betekent inderdaad niet dat je per se homoseksueel moet zijn om een homoseksueel personage op te voeren. Om maar een voorbeeld te noemen. Of dat je als acteur echt aan een rolstoel gekluisterd moet zitten om een mindervalide personage te spelen.