Dagboek van een Geek #13: Fuck de moraalpolitie

Woensdag 17 juli
Een sexy illustratie van de Goblin Queen, ook wel bekend als Madelyne Pryor uit de X-Men-comics, getekend door Brandon Peterson. Een van de vele illustraties die in een mapje op mijn harde schijf staan. Een download van de comic-tumblr die ik vroeger had. Heerlijk vond ik dat: mooi werk ontdekken en dat herbloggen om het andere mensen ook te laten zien. Dat is wat je als geek namelijk doet: je enthousiasme voor bepaalde zaken willen delen. Toch gaat dat niet zonder slag of stoot.

Zodra ik een illustratie als deze vroeger op Fakebook zette, kreeg ik steevast commentaar van een vast groepje moraalridders. Toevallig waren dit allemaal stripmakers. Het groepje was niet groot, het waren zo’n stuk of vijf mensen. Maar het ging altijd om het feit dat ze dat soort afbeeldingen niet trokken. De borsten waren te groot, of de taille onrealistisch smal. Of de dame was te bloot. In ieder geval was het te seksistisch volgens deze moraalridders. Mind you, het waren gewoon plaatjes uit Amerikaanse comics. Daarin worden beide seksen doorgaans als gespierde, geïdealiseerde objecten neergezet, en dat is deels de charme van het superheldengenre. Al is het de laatste jaren ook een trend dat superheldinnen meer verantwoordelijke kostuums dragen, en dat je dus minder huid ziet. Ook goed.

Ik denk dat het groepje moraalridders dacht dat als ze maar vaak genoeg zouden zeuren als ik iets plaatste, ik vanzelf zelfcensuur zou toepassen. Maar waarom zou ik? Ik hou van mooi getekende en sexy vrouwen. En ik deel graag waar ik van hou op sociale media. Ik hou ook van Halloweenpompoenen dus die plaatste ik ook graag op Fakebook.

Het is kinderachtig om andermans feestje te willen verstoren omdat hij muziek draait waar je niet van houdt. Ik heb een grenzeloze hekel aan Marco Borsato, maar struin niet het web of om op fora of websites te zeggen hoe verschrikkelijk zijn muziek is. Noch zie je mij bij een concert van hem staan te schreeuwen dat hij zijn kop moet houden. Toch komt dat soort gedrag online heel veel voor, en vooral bij dat typische groepje stripmakers. In plaats van te zeuren konden ze mijn posts ook gewoon negeren. Maar nee, ze hadden een missie. Namelijk iedereen die een andere visie heeft op de wereld en dingen leuk vindt die zijn niet leuk vinden, het leven zuur maken. Misschien hoopte ze dat ik zo zelfcensuur zou toepassen en dat ik me als een geslagen hond zou conformeren aan hun regels.

De oplossing lag echter voor de hand. In plaats van zelfcensuur toe te passen, ontvriendde ik deze zeurpieten gewoon. Probleem opgelost. In ieder geval tot ik zelf van Fakebook wegging. Toch hoor ik nog geregeld dat hetzelfde groepje moraalridders anderen aan het pesten zijn. Nog steeds proberen ze hun normen, waarden en smaak anderen op te leggen. Eigenlijk vertonen ze zeer intolerant en asociaal gedrag.

Misselijk vind ik dat. Hoewel het laatste woord nog lang niet hierover geschreven of gesproken is, heb ik besloten die moraalridders zoveel mogelijk te negeren. Geef ze geen aandacht. Besteed er geen energie aan, want anders denken ze nog dat ze ene punt hebben en belangrijk zijn. Als je namelijk publiekelijk tegen ze in gaat, geef je ze alleen maar meer aandacht en zorgt je ervoor dat meer mensen van hen op de hoogte zijn. Negatieve aandacht is ook een vorm van reclame maken immers. Daar pas ik voor.

Op Instagram plaats ik op dit moment gewoon de illustraties waar ik blij van word. Zodra er weer een moraalridder opduikt, is het een kwestie van ontvrienden. In discussie gaan met ze heeft mijns inziens geen zin. Misschien denk jij daar anders over of heb je zelfs ervaren dat je ze van gedachten kunt doen veranderen. Dan hoor ik het graag.