Het stripplaatje van de week is deze cartoon van Gerrit de Jager waarin hij doeltreffend demonstreert hoe je Geert Wilders neutraliseert:
Uitspraken van politici moet je doorgaans net zo min serieus nemen als de garantie die een rolexverkoper op straat geeft. (Dat is de belangrijkste reden waarom ik het onderwerp zoveel mogelijk vermijd als ik de krant lees.) Toch is er altijd ophef als Wilders weer eens z’n mond opendoet. Laat hij zijn gevolg scanderen dat ze minder Marokkanen willen, dan is het wekenlang alleen maar Wilders in het nieuws. Het was een slimme georkestreerde zet, want meteen ging het nieuws niet meer over de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Wederom wist Wilders weer alle aandacht op zich te vestigen. Niet alleen de media duiken hier veelvuldig op, alle brave burgers van Nederland stonden in de rij om aangifte te doen en te laten zien hoe erg ze de uitspraak vonden.
Al die aandacht maakt een man als Wilders veel groter dan hij in werkelijkheid is, want wat je energie en aandacht geeft, groeit. Ik heb nu even het ‘minder, minder’-incident aangehaald, want dat staat me nog helder voor de geest, maar eigenlijk slaat dit natuurlijk op alles wat de PVV-leider uitkraamt.
In bovenstaande cartoon geeft Gerrit de Jager – die het haar van Wilders steevast tekent alsof het de muts van Prins Carnaval is – precies aan hoe we met dit soort mensen moeten omgaan, namelijk even uitlachen en dan weer verder met de orde van de dag. Je moet een Wilders net zo serieus nemen als je gekke oom die op verjaardagen genante seksgrappen zit te boeren tijdens het bier drinken. Niet dus.
Als we dat vanaf nu steevast doen als Ome Geert weer een stunt uithaalt, weet binnenkort niemand meer wat de PVV was.
(En ja, ik ben me bewust van de paradox in dit stukje, want wederom gaat het over Wilders, dus aandacht voor hem en niet om het feit dat Wilders natuurlijk in zijn uitspraken refereert naar gevoelens die onder een deel van de bevolking leeft. Mijns inziens gaat de media-aandacht te veel uit naar deze schreeuwer die op effectbejag uit is en te weinig de diepte in om dat onbehagen dat erachter schuilt eens goed te onderzoeken.)