Afgelopen vrijdag zaten Frits Jonker en ik gezellig in de Balie bij te praten en koffie te drinken. ‘We moeten niks!’ riep Frits toen we het over bloggen hadden.
Frits heeft al jaren een tof blog onder de naam ShowCase – waar een paar jaar geleden zelfs een bundeling van is verschenen bij uitgeverij Xtra. Ik opperde dat ik me soms wel eens schuldig voel als ik niet toekom om het bespreken van de grote stapel strips die ik door uitgeverijen krijg toegestuurd.
‘Je moet niks, Michael, je bent niemand iets verplicht’ zei Frits. ‘Sterker nog: je mag ook best eens een halfjaar vrij nemen van het bloggen.’
Een interessante gedachte. Wat zou ik dat half jaar gaan doen, als ik niet zoveel tijd aan het online publiceren kwijt zou zijn? Een nog belangrijker vraag: zou ik wel zo lang zonder bloggen kunnen? Ik voel een enorme drive om te schrijven, om mezelf te uiten. Ook als ik als freelancer geen opdrachtwerk te doen heb of zelfs gewoon als iets ernaast. Ik ben nu al een tijdje met een groot schrijfproject bezig, maar ondertussen blog ik nog steeds.
Er is een soort stemmetje in mijn hoofd dat me telkens aan het werk zet en mijn brein bedenkt constant nieuwe blogposts – meer dan ik schrijf en publiceer. Bloggen is voor mij als ademen; een methode om mijn gedachten op een rij te zetten, een poging om de wereld te begrijpen en om zingeving aan mijn leven te geven. En daarnaast natuurlijk ook een manier om strips onder de aandacht te brengen. Maargoed, dat is nu juist een verplichting die ik volgens Frits niet heb en ik ben geneigd om het met hem daarover eens te zijn.
Sinds mijn tienerjaren schrijf ik dagboeken. Daar ben ik mee gestopt toen ik begon te bloggen, dus misschien zou ik dat weer oppakken als ik een tijd niet zo bloggen. Misschien word ik de eerste week gek van al die ideeën die ik heb, maar ebt te neiging om te schrijven langzaam weg en komt er iets moois voor in de plaats.
…
Zou jij een half jaar zonder bloggen kunnen?
11 reacties op “Een half jaar niet bloggen”
Interessante vraag…ik vlog echt als hobby, in mijn vrije tijd. Ik heb jarenlang CD’s besproken en zo nu en dan wel eens een pauze genomen, maar dat was meestal een paar weken. Oktober vorig jaar had ik mijn breekpunt bereikt en ben ik definitief gestopt daarmee. Maar toch begon het al heel snel te kriebelen en wilde ik toch weer iets gaan doen op Youtube. Alleen dan wel iets heel anders en daarom ben ik begonnen aan stripboeken. Dat was voor mij weer een uitdaging, terug naar iets uit mijn jeugd, wat ineens weer opdook in mijn leven. Nu ben ik daar enthousiast mee bezig en denk nog niet aan stoppen 😉 Maar wie weet, als we 5 jaar verder zijn.
@Marcel: Interessant! Wat was voor jou het breekpunt om te stoppen met CD-recensies?
Ik weet uit ervaring: het schrijfbloed gaat altijd door, zelfs waar ’t niet gaan kan 😉
Juist in deze tijd is het zo bevredigend, met instant exposure.
Ik ben heel benieuwd hoe deze thread in je hoofd verder gaat, Michael!
@Magda: Ja, die instant exposure is deels de kick van bloggen (en van facebooken). Het is daarom ook een soort van verslaving, vermoed ik. Het brein bewandelt nu eenmaal bekend terrein en is dol op gewoonten.
Niks ervan Micheal. Je MOET gewoon doorgaan met je interessante stukjes en deze op het web posten. Je hebt altijd wel een leuke invalshoek. Ik geniet in ieder geval van je blog.
@Frank: Bedankt voor de aanmoediging, leuk om te horen dat je de stukjes graag leest. Maar zoals Frits zei: ‘We moeten niks’ 😉
Dat ligt er al aan waarom. Stoppen omwille van het stoppen en zonder verdere reden zou ik niet doen. Stoppen omdat ik het helemaal zat ben en me telkens weer irriteer als ik zit te bloggen, komt al een heel stuk meer in de richting van doen!. Stoppen om een mooie lange reis te maken en daarvan in een schriftje een leuk dagboek bijhouden en daar dan later alsnog over gaan bloggen lijkt me best tof.
@Peter: Ja daar heb je een goed punt: stoppen zonder reden zou loos zijn. Stoppen om te zien wat er dan op je pad komt omdat je er weer open voor staat, is wel interessant, lijkt me. En zo’n lange reis klinkt ook goed. Over lekker weg van het scherm… Volgens mij zit je trouwens alweer uit te kijken naar je motorvakantie van dit jaar 🙂
Haha, klopt (motorvakantie). Dat is dan weer zo’n weekje ’s avonds de dag duiden in een schriftje. Wat betreft stoppen met bloggen om te zien wat er op je pad komt: misschien kan bloggen daar juist bij helpen. Bijvoorbeeld door de bloggen over waar je naar verlangt of over wat je dromen zijn
@Peter: Ik hoop dat je weer een mooie rit tegemoet gaat deze zomer. Wat bloggen over je verlangens betreft: dat is een mooi thema om over te bloggen, maar ik denk niet dat dit hetzelfde is als een half jaar stoppen met bloggen en zien waar je opeens terecht komt. Zoiets moet je ervaren en kun je niet in je hoofd voorspellen, lijkt me.
Er moet inderdaad niets, ik ben ooit eens een poos gestopt omdat ik me niet vrij genoeg voelde om te bloggen over wat ik zelf wilde, voelde me te geremd en haalde er geen plezier meer uit. Dat heb ik gelukkig van me af kunnen schudden en heb de draad daarna snel weer opgepakt. Ik kan best een weekje of twee zonder, heb op vakantie ook minder behoefte om te schrijven. Ooit wel eens een dagboekje bijgehouden tijdens de vakantie en dat later geplaatst op mijn weblog. Schrijven is een vorm van uiting geven, dat is wat vanuit jezelf komt, dus dat stop je niet zomaar, net als tekenen voor mij een uiting is, dat komt vanzelf en dan moet het eruit. Dus in die zin MOET je bloggen, maar wel altijd vanuit jezelf! 🙂