Op zaterdagavond loop ik samen met Linda over de NDSM-werf in Amsterdam Noord. Eigenlijk zou ik op een feestje moeten zijn in West, een gemoedelijk tuinfeest waar het leven wordt gevierd, maar ik loop hier, door een oude loods waar vroeger boten werden gebouwd of opgeknapt, gelokt door het geluid van een gillende elektrische gitaar.
De gitarist staat ergens midden in de ruimte tussen allerlei bandspullen, ik zie enkele microfoons en versterkers staan, alsof ieder moment de rest van de band uit de schaduwen zal stappen om een nummer te spelen. Maar dat gebeurt niet en de gitarist houdt na een paar riffs op met spelen en loopt van het podium dat geen podium is, weg.
Ik vind het fijn om hier nu even rond te lopen. De werf is een creatieve broedplaats: kleine ateliers, die eruit zien als kantoortjes, bieden plek voor allerlei kunstenaars en kunstenaar wannabees. Toch is het op dit moment vrijwel stil. Buiten rijdt een taxi voorbij en verderop hoor ik bonkende boxen van een of andere dj. Echt rustig wordt het nooit in de stad, maar het is fijn om hier even in de luwte van de gekte op adem te komen. De laatste tijd heb ik daar meer behoefte aan dan aan grote groepen mensen. Ik ben dan ook weinig op feestjes te vinden. Ik heb niet meer zo zin om met mensen te praten. Één op één koffiedrinken vind ik leuk, want dan kun je echt met aandacht met elkaar praten. Maar als het aantal mensen dat deelneemt aan het gesprek toeneemt, voel ik me ongemakkelijker worden. Vroeger was dat niet zo trouwens, maar daar heeft het heden niet zo’n boodschap aan.
Sowieso vind ik het erg fijn om gewoon binnen in huis te leven en weg van de buitenwereld te zijn. Gewoon aan het werk, schrijvend aan mijn stukken, op de bank wegdromend met een boek of lekker te rillen bij het kijken van een Stephen King-verfilming. Ik hoef niet zo nodig daarbuiten in de drukte te zijn. Moet wel oppassen dat ik geen kluizenaar wordt. Zo’n man die alleen nog maar buiten komt om boodschappen te doen en de vuilniszak in de container te gooien.
8 reacties op “Kluizenaar in wording”
Heeft het wellicht ook te maken met de enorme toeristendrukte die momenteel in heel Amsterdam heerst? En dat ieder evenementje momenteel lijkt uit te groeien tot een mega-happening? Ik betrap me er ook op dat ik door de drukte overal een beetje Amsterdam-moe begin te worden, en steeds meer de rust zoek.
Misschien ben je ook wel een soort van zomer-kluizenaar, volgens mij ben je ’s winters vaak wat meer in je hum…
Ja, ik denk dat de hordes toeristen die de stad hebben overgenomen wel een bepalende factor zijn. En ik ben inderdaad niet zo’n fan van de zomer… Ik vermijd graag de hitte door binnen te zitten. Toch, het geen-zin-om-naar-buiten-te-gaan-gevoel speelt al langer dan dat het zomer is.
Die tendens herken ik maar al te zeer: de waan van de dag en andere ruis buitensluiten, dicht bij jezelf proberen te blijven (al vind ik dat vreselijk jargon), sinds tijden weer dikke boeken en diepgravende achtergrondartikelen lezen, en lange wandelingen maken in het bos — liefst alleen. Erg fijn. Ook mij hoor je alleen over het weer klagen als het warmer wordt dan pakweg 22 graden…
Ja, dat weer wordt ook te warm, vind ik. Ben wel benieuwd naar je opmerking over de achtergrondartikelen die je aan het lezen bent: ben je research aan het doen voor een project?
Dat ook, maar hier bedoelde ik: over mijn persoonlijke stokpaardjes, louter voor eigen plezier & genot, zonder doel of nut. ’s Avonds en in het weekend liefst geen scherm meer, maar papier — en dat is jarenlang wel anders geweest.
Ah, heel herkenbaar. Ik zit nu ’s avonds ook graag in de boeken. Ben nu een dik boek over Andy Warhol aan het lezen. Daarvoor een Stephen King en de autobiografie van Charlie Chaplin ligt al minstens een jaar op me te wachten. Ik wil zo veel mogelijk de boeken die in de kast staan en die ik nog niet heb kunnen lezen, gaan lezen de komende tijd. Lezen voor plezier is inderdaad een genot.
Ik heb soms het idee dat door de hele social media cultuur, (bijna) idereen zit op facebook of andere media, en zetten daar al hun hele leven op, dat als je dan met een groepje mensen praat, je eigenlijk weinig meer te vertellen hebt. Zelf mis ik het echte sociale contact…ik leef bijna op facebook, zodat ik in ieder geval nog communiceer met anderen, maar in mijn omgeving is niemand die dezelfde interesses heeft, dus spreek ik ook niemand. Als ik mensen ontmoet, is het vaak op bijvoorbeeld een conventie of beurs en dan is het meestal te druk/rumoerig om fatsoenlijk met iemand te praten.
@Marcel: Spijtig dat in je directe omgeving geen stripliefhebbbers zitten. Sociale media zoals Facebook zijn zeker een goed middel om met anderen in contact te komen die dezelfde interesses delen. Ik heb via het bloggen veel nieuwe mensen online ontmoet die ik later gezellig in real life heb opgezocht. Enkele van hen zijn goede vrienden geworden.