De verfilming van Komt een vrouw bij de dokter wordt ongetwijfeld een kaskraker. Toch ben ik er niet erg over te spreken. De debuutfilm van Reinout Oerlemans mag dan gaan over een man die vreemdgaat terwijl zijn vrouw sterft aan kanker, veel diepgang heeft de film niet. Laat ik vooropstellen dat ik de gelijknamige bestseller van Kluun waar de film op gebaseerd is niet heb gelezen. Tijdens het kijken van de film werd ik dus niet gestoord door beelden die ik tijdens het lezen van de roman zelf had voorgesteld. Vanuit technisch oogpunt valt er weinig aan te merken op de eersteling van succesvol tv-producent Oerlemans (die voor de gelegenheid zijn baard liet staan tijdens de productie, zoals echte filmregisseurs dat doen). Het camerawerk van Lennert Hillege is stijlvol. De cast bestaat niet uit de minste acteurs: Carice van Houten, Anna Drijver, Barry Atsma en Jeroen Willems slaan zich kranig door het scenario dat het verloop van de relatie tussen Carmen (Van Houten) en Stijn (Atsma) en de ziekte van Carmen behandelt.Stijn is een notoire vreemdganger en als Carmen kanker krijgt en ernstig ziek wordt zoekt hij troost, seks of afleiding (dat is mij niet helemaal duidelijk geworden) bij Roos (Drijver).
Onbeantwoorde vragen
Ondanks de veelvuldig voorkomende voice-over die ons de gedachten van Stijn laat horen, wordt er eigenlijk maar verdomd weinig duidelijk van zijn motivatie. Eigenlijk zijn de beweegredenen van Stijn ook helemaal niet zo interessant. Die zoekt afleiding van zijn zieke vrouw en vreemdgaan is zijn hobby, dus wat valt er eigenlijk te raden? Interessanter is de vraag waarom Carmen besluit bij hem te blijven als ze achter zijn eerste slippertje komt. Op dat moment is ze nog niet ziek en is het stel net gaan samenwonen. Ook vraag ik me af waarom Roos het aanpapt met Stijn terwijl ze weet dat hij een doodzieke vrouw thuis heeft. Niet dat ik hier de rechtschapen christen wil uithangen, geenszins, maar een beetje onderbouwing van het handelen van de personages was wenselijk geweest. Nu zien we vooral het vreemdgaan en heel veel functioneel naakt in beeld. Lijven zonder inhoud. Oerlemans contrasteert de scènes vol lust met het ziektebeeld van Carmen en toont hoe de kanker haar meedogenloos sloopt. Deze scènes zijn aangrijpend, puur door het feit dat we zien wat deze ziekte een mens aan doet, het is alleen jammer dat we niet de kans hebben gekregen Carmen beter te leren kennen vóórdat we haar zien doodgaan. Als pamflet voor KWF Kankerbestrijding is Komt een vrouw bij de dokter zeker geslaagd. Als relatiedrama scoort de film matig. Gezien het succes van het boek en het aantal bezoekers dat de film in korte tijd zag, verwacht ik desondanks dat dit een van de best bezochte Nederlandse films van het jaar zal worden.
Categorieën
Filmrecensie: Komt een vrouw bij de dokter
11 reacties op “Filmrecensie: Komt een vrouw bij de dokter”
Het boek wil ik nog wel een keer lezen, de film kan me gestolen worden, jouw recensie sterkt die mening. De film zal het waarschijnlijk van het hoge tearjerker-gehalte moeten hebben, dus schrijvende met de woorden van een verstandelijk gehandicapte vrouw die ik ooit gekend heb: dat gaat aan mijn huisje van voorbij….
@Josephine: Ik kan je geen ongelijk geven. Ik denk niet dat ik deze flick ooit nog eens op dvd zal kijken. Een keer was meer dan genoeg.
Was te verwachten natuurlijk. Het ging de afgelopen weken al meer over de baard van de regisseur (des keizers baard?) dan over de film. Ik twijfelde nog, maar nu dus niet meer. Het boek is op zich wel de moeite waard, als je iets met het onderwerp hebt tenminste (heeft mij destijds wel wat helderheid gebracht) en in staat bent het beeld van de persoon Kluun uit je gedachten te bannen.
@Johan: Na het zien van de film laat ik het boek ook nog even in de kast staan. Het is niet mijn soort verhaal. Wat voor helderheid heeft het boek je gebracht? Meer inzicht in kanker misschien?
Na het zien van de trailer ben ik zo depressief dat ik nu al weet dat ik deze film mooi aan mij voorbij laat gaan.
Het boek heb ik gelezen. Vond het een slecht boek. Misschien wel omdat ik als man van een vrouw met meerdere keren kanker over een lange periode van ons leven de behoefte wel herken om sex met een ander te hebben maar de manier waarop je dat met elkaar doormaakt gaat absoluut niet zoals in het boek. Bovendien heb ik als man eigenlijk altijd wel de behoefte om sex met elke vrouw te hebben. Ik geloof dat dat mijn primitieve predestinatie is. Of ik daar aan toe geef is wat anders. Daarvoor hoef ik mij niet achter de borst- en botkanker van mijn partner te verschuilen. Bovendien is je partner veel meer dan kanker. De ziekte komt er bij maar vervangt haar niet. Of was de liefde al leeg en oppervlakkig bij Kluun? En heeft hij uiteindelijk eindelijk geleerd wat liefde is? Tenminste dat beweert het boek?
Wat ik gemist heb in 't boek is de werkelijke vertaling van de diepte van het lijden en de waanzinnige machteloosheid die zich dan vertaalt in ontrouw aan je liefde voor je vrouw en ontrouw aan de liefde in t algemeen. Ik lijd nog steeds aan het lijden van mijn vrouw maar ook aan het gemis van het onbedorven en onbezonnen gedoe dat je in de liefde uitvreet en dat vooraf gaat aan het leed dat ooit elk mens wel treft.
Kluun heeft in zijn boek een geromantiseerd beeld neergezet van ziekte en dood dat niet klopt. Het is te filmisch, te veel Hollywood.
Wil je weten wat lijden is en hoe dat goed is neergezet lees dan Under The Vulcano van Malcom Lowrey. De laatste 24 uur van een alcoholist. En of het nu over kanker gaat of over drank: de machteloosheid, het verdriet en de eenzaamheid is precies hetzelfde alleen de verschijningsvorm is anders. Een aanrader. De film wil ik niet zien. Ik heb genoeg Kluun meegemaakt in zijn boek.
doe ook niet mee aan de hype. boek niet gelezen en ga ook niet naar de film. geloof best dat het een heftig verhaal is. maar ik vind kluun irritant. en ik hou niet van nederlandse films. ben vorige week wel naar The Time Traveler's Wife geweest. Verfilming van een van mn favoriete boeken ooit. En zoals te verwachten: haalt het niet bij het boek…
@Cees: Bedankt voor je duidelijke en eerlijke reactie. Ik vond het lijden zoals jij het duidelijk in je reactie aangeeft niet erg goed naar voren komen in de film. Die is inderdaad te Hollywood, te oppervlakkig om dergelijke complexe emoties weer te geven. Het vreemdgaan wordt enigszins gepresenteert als vluchtgedrag van Stijn, maar aangezien hij al een vreemdganger was voordat ze ziek werd, lijkt de ziekte slechts een excuus te zijn.
@Elsbeth: Hypes zijn soms moeilijk te vermijden, maar niet onmogelijk. Ik ben zelf behoorlijk hype-moe moet ik zeggen en negeer over het algemeen zoveel mogelijk hype-boeken, hype-films en politieke brandjes die over slechts oppervlakkige dingen gaan en niet over de inhoud.
Dat gezegdhebbende: ik ga vandaag wel de dvd van'Millennium: Mannen die vrouwen haten', maar dat is beroepsmatig: ik ga die recenseren voor de Zone 5300.
Gisteravond deze film gezien en eigenlijk alleen maar een kater. Ben er blanco heen gegaan. Geen recensies etc. vooraf gelezen. Ik heb het boek niet gelezen. Ik vergelijk een boek nooit met de film. Een boek is een boek en een film is een film.
Wat een gemiste kans om met een behoorlijk budget weer een goede Nederlandse film neer te zetten. De film is plat zonder diepgang. Alles blijft vlak en onderbelicht. De ontwikkelingen / gebeurtenissen volgen elkaar met grote gaten en zonder diepgang op. geen inleiding vanuit Carmen van knobbeltje of pijn of zo maar gelijk doorverwijzing specialist. Aanraden borstoperatie en vervolgens is het allemaal al achter de rug en geneest het goed. Er wordt teveel overgeslagen. Weer typisch Nederlands bloot en sex wat geen meerwaarde heeft in welke context dan ook. Deze tijd had beter besteedt kunnen worden aan het uitdiepen van de karakters, emoties en gebeurtenissen, zodat je gegrepen kunt worden door wat er echt gebeurt in het verhaal. Ze hebben een kind maar deze komt eigenlijk niet voor in het verhaal, bestaat verder niet behalve de flitsen die ze in beeld is en hoort huilen.
acteerwerk is zeker goed maar dat maakt nog geen goede film. Ode aan de liefde? welke liefde? Liefde voor veel geld verdienen? Liefde voor goedkope sex? liefde voor mooie spullen? Ik heb het niet kunnen vinden. Vergelijk deze maar eens met "De kleine blonde dood". Ook dit is een typisch nederlandse film maar bij die kon ik wel janken. Hier absoluut niet. Vergelijking met Turks Fruit is in mijn ogen absoluut niet op zijn plaats. Ook die is qua emotie veel heftiger.
Petje af voor Oerlemans en acteurs maar zeker geen aanrader. gemiste kans
[…] geheel onterecht wat mij betreft, staat de verfilming die Reinout Oerlemans maakte van het boek Komt een vrouw bij de dokter van schrijver Kluun. Dat de film diverse gevoelens losmaakte, bleek uit de reacties die mijn […]