Gastcolumn: En toen was er Joop.nl.

Wederom neemt gastcolumnist Johan van Jooper.nl de pen ter hand. Johan heeft eens goed naar de nieuwe opiniesite De Joop gekeken, die deze week online ging, maar blijkt niet erg onder de indruk. Jooper geeft dus zijn mening over de Joop. Tja, dat mag bij opiniesites. Overigens hou ik mijn mening nog even voor me. Ik wil de Joop eerst een maandje aankijken, zien hoe die zich ontwikkelt voordat ik een oordeel vel.

En toen was www.joop.nl online. Eerste indruk? Mwah.Eind augustus circuleerden voor het eerst de geruchten op het web. Internetjournalist Francisco van Jole, de man die me al lastig viel met nieuwsbrieven in de tijd dat ik nog een inbelverbinding bij Zonnet had, was in samenwerking met de VARA bezig om opinieblog De Joop op te zetten. De Joop zou volgens de berichten de strijd aan moeten gaan met rechtse nieuwsforums als GeenStijl, Spitsnieuws en Fok. Een progressief alternatief dus voor de rechtse schreeuwplatforms en een webstek waar de beschaafde reaguurder z’n ei zou kunnen leggen.

Dinsdag 3 november 2009, een maandje later dan gepland, is het zover. Het eerste dat opvalt, naast het feit dat De Joop gewoon joop.nl is geworden, is de lay-out. Er is gekozen voor de zakelijkheid van webpagina’s als die van De Volkkrant en NRC.nl, alleen komt de homepage nogal chaotisch en onoverzichtelijk over. Verder gortdroge koppen met daaronder een zo mogelijk nog drogere inhoud. Zelfs Dolf Jansen krijgt het voor elkaar in zijn eerste Joop-column elk vermoeden van humor te vermijden.

Inhoudelijk richt het zich niet bepaald tot de progressieve jongvolwassene. We zien een opiniestuk over hoe Geert Wilders ‘bestreden’ dient te worden (met daarin een niet al te originele verwijzing naar WO II), een headliner over het gebrek aan allochtonen in de Amsterdamse bestuurlijke toplaag en de rode lijst van bedreigde plant- en diersoorten. Iedereen nog wakker?

Nog een andere tegenvaller: reacties zullen vooraf gemodereerd worden. Weg snelle interactie, ongenuanceerd felle discussies en botte humor. Beschaving alom dus, opinie is niet om te lachen.Is dit dan de manier om jong progressief Nederland te benaderen? Wat is de urgentie van een format dat niets toevoegt aan de zaterdagkaternen van de verschillende dagbladen? Wellicht dat Van Jole en mederedacteur Jeroen Mirck (wiens persoonlijk blog ik overigens met veel plezier volg) de vorm nog niet helemaal gevonden hebben, maar de eerste opzet valt niet anders te omschrijven dan dodelijk saai.

Mijn verwachting was dat Joop een uitnodiging zou zijn tot lezen, een uitdaging om de dialoog aan te gaan en een eigentijds intelligent antwoord zou geven op de rechtse nieuwe media. In plaats daarvan is het een risicoloos en triviaal weblog geworden van een stel zichzelf veel te serieus nemende opiniemakers.De ‘shockblogs’ aan de ene kant en Joop aan de andere beoefenen twee takken van sport die geen enkel raakvlak hebben. Aan de kant van GeenStijl en Spitsnieuws wordt een stevige pot voetbal gespeeld. Scheldpartijen, vieze overtredingen en arbitraire dwalingen zijn schering en inslag, maar maken er wel een vermakelijk spel van. Bij Joop wordt een robbertje cricket gespeeld; nodeloos ingewikkeld, langdradig en vreselijk elitair.