In een kringetje in de kamer zitten, taart op schoot, en altijd die vervelende tante met die bloemetjesjurk, ziekenhuissandalen en ongeschoren benen die de stoel naast je weet te vinden. Verjaardagen, ik haat ze.
Vanwege bovenstaand schrikbeeld vier ik al jaren mijn verjaardag niet meer.
Nu ben ik dol op het leven, dus het is niet zo dat ik mijn geboortedag wil ontkennen. Hoewel ik er niet om gevraagd heb, vind ik het niet erg om geboren te zijn en nu in de wereld rond te lopen. Ik bedoel, nu we er allemaal toch zijn, kunnen we er best wat leuks van maken. Ook hecht ik geen waarde aan leeftijd, dus dat er dit jaar 32 op te teller komt te staan doet me niets en is dus ook geen reden om het niet te vieren.
Verjaardagen zijn burgerlijker dan elke zondag naar de kerk om te bidden voor een god die niet bestaat. Saai conformisme, een verplicht nummertje met vaste elementen, een fantasieloos ritueel… mij niet gezien. Dat mijn verjaardag valt op een nationale feestdag is een tweede reden om het niet te vieren. Het is net die dag dat de meeste Nederlanders zich gedragen alsof ze in het publiek bij Paul de Leeuw zitten, zich als volledige randdebielen uitleven, in foute oranje t-shirts rondlopen, zichzelf laten vollopen en hun grofvuil aan hun medemens proberen te verkopen. (Daarbij is deze nationale feestdag gewijd aan een Huis waarvan de deuren, wat deze republikein betreft, allang gesloten hadden mogen worden.)
Verjaardagen vieren – de anarchist in mij is tegen, al wordt dit maar door weinigen geaccepteerd. Mensen vinden het maar vreemd dat je je verjaardag niet wilt vieren. En dat is gek, want mag je op je geboortedag niet zelf uitmaken wat je doet? ‘It’s my party, I can cry/fly/pie if I want to…’
Ziet men mij dan nooit op verjaardagspartijen? Neen, zo nu en dan maak ik een uitzondering op de regel. Maar alleen omdat ik weet dat verjaardagen bij dit select gezelschap meer de vorm hebben van een ongedwongen feestje. Ongedwongen, ontspannen, geen gedicteerde gezelligheid. Daar hou ik van.
En mijn eigen geboortedag? Daar sta ik op mijn eigen manier bij stil. Samen met lief. Lekker een dagje op het balkon in de zon, met een verse kop koffie, een stapeltje strips en mijn favoriete muziek op de achtergond. Prima zo.Lees ook:
Categorieën
7 reacties op “Liever geen verjaardagen”
En wanneer kan ik je feliciteren?
ik vier mijn verjaardag ook nooit. oke, ik koop kadootjes en taart voor mezelf en mijn ouders komen de zaterdag erna langs, maar op 2 jaar geleden na (wat meer een nieuw huis feestje was) vier ik het al 7 jaar niet meer met anderen. Heerlijk. Ik ben gewoon lekker zelf jarig op mijn verjaardag.
En alvast gefeliciteerd dan maar.
@Aukje: Ik dacht dat mijn omschrijving van de betreffende dag wel duidelijk was toch? 🙂 Maar we zien elkaar binnenkort vast nog wel denk ik.
@Frommel: Thanx. Klinkt als een goed plan. Mijn verjaardagen bevallen me op die manier ook wel 🙂
Gefeliciteerd met je verjaardag, Mike! 🙂
GEFELICITEERD!!!
@Jeroen Mirck & Aukje: Bedankt!