Twitteren, altijd en overal

Zaterdagavond sta ik met Menno en Jeroen in De Nieuwe Anita. Jeroen viert daar z’n zevenendertigste verjaardag. Menno staat te twitteren op zijn Slimme Foon. Hij twittert al wat langer dan ik. Ik doe het nu zo’n drie weken, en alleen via het web. Menno en ik vragen ons af wat Hallie, ook een vriend en twitteraar, vanavond aan het doen is. Even later twittert Hallie waar hij is. Toch handig dat twitteren. M. aan Hallie: “Waar ben je?” Jeroen kijkt mee.

Natuurlijk is het een leuke gadget. Contact met vrienden en kennissen terwijl je in De Nieuwe Anita gezellig staat te vieren. Ondertussen loopt de dansvloer langzaam vol met aantrekkelijke Franse vrouwen, want het is Winter in Saint Tropez-avond. Dat verklaart waarom er de hele tijd al Franse covers worden gedraaid. Niet dat ik daar bezwaar tegen heb, maar het schelle geluid dat de boxen uitbraken maakt het moeilijk praten. Gelukkig hoef je voor twitter niemand te verstaan. Engelse volgers
In de afgelopen drie weken heb ik zo’n 170 tweets of mindfarts de wereld in geslingerd. Op dit moment worden mijn microblogs door 14 man gevolgd. Een bescheiden aantal, zeker als je je bedenkt dat een deel van de volgers Engelstalig zijn, terwijl ik me toch voornamelijk in het Nederlands uitdruk. Een opvallende ‘volger’ is een bekende Engelse acteur en schrijver, voor wie ik een grenzeloze bewondering heb. Ik volg zijn tweets en wellicht dat hij mij daarom uit vriendelijke geste heeft toegevoegd aan zijn lijst. Kan me niet voorstellen dat ik iets wereldschokkends twitter waar hij iets aan heeft. Maar het idee is leuk dat je beroemde mensen kunt volgen op die manier. Mensen met wie je normaliter bijna geen contact zou kunnen krijgen.
Overigens blijft het een vreemd gegeven dat vreemden je tweets kunnen lezen. Nog een vreemd aspect: als een bekende opeens besluit je tweets niet meer te volgen. Je vraagt je dan toch af of je iets verkeerds hebt getweet… Behalve op de hoogte blijven van wat anderen uitspoken, heeft twitter me nog niet zo heel veel opgeleverd, vertel ik Jeroen als hij vraagt naar mijn eerste ervaringen. Jeroen probeerde me al vanaf het eerste Twitter-uur over te halen om het eens te proberen. Nu bezwijk ik niet zo snel voor peer pressure, dus stapte ik relatief laat in.
Dialogen
De leukste twitter-momenten tot nu toe zijn de kleine dialoogjes tussen gebruikers. Soms reageert iemand op mijn uitspraak of andersom en dan ontstaat er een kort gesprekje – bijna een chat eigenlijk, ware het niet dat iedereen die je volgt deze chat kan volgen en inhaken. Volgens mij is het meest besproken onderwerp op twitter het nuttigen van koffie. Zeker aan het begin van de dag wordt deze noodzakelijke versnapering bij name genoemd. Dat schept toch een band.
Overigens niet tijdens ons verblijf in De Nieuwe Anita zaterdagavond. Al snel laten we het twitteren even zitten om eens live-contact te leggen met de dansende locale bevolking. Hebben we morgen tenminste iets te melden in de tweets.Lees ook:

• Twitter-maagd af
• No more Hyves