Column: Eindelijk (niet meer) uitgerookt

Ik heb naar dit moment uitgekeken: dat ik mijn stamkroeg instap en voor het eerst in mijn leven niet word verwelkomd door een dikke laag kankerverwekkende rook. Op 1 juli is het zover, want dan gaat het rookverbod voor de horeca in. Of nu ja, dan is mijn stamkroeg gesloten omdat het dinsdag is, maar de rest van de week kan ik longveilig in de kroeg zitten. De rokers zullen meteen denken: daar heb je weer zo’n zeikerd over roken en kanker. Bla bla bla. Als je niet in de rook wilt zitten, dan ga je toch lekker niet uit? Dat werd me dikwijls gezegd de afgelopen jaren. Rokende vrienden en andere stamgasten beseffen niet dat zo’n uitspraak tegen de borst stuit omdat het idee maar thuis te moeten blijven uit gezondheidsoverwegingen een grote beperking van de bewegingsvrijheid is. In wezen wordt er gezegd dat niet-rokers maar niet naar de kroeg moeten gaan. Dat iedereen die niet geconfronteerd wil worden met mogelijk kankerverwekkende rookwolken maar alvast geraniums moet kopen omdat zijn sociaal leven er qua saaiheid niet onder zal doen als dat van de gemiddelde bejaarde. Vrijheidsbeperking
Natuurlijk is het tegenargument dat de rokers met deze nieuwe wet worden beperkt in hun bewegingsvrijheid. Dat is tot op zekere hoogte waar. Maar objectief gezien wordt het de rokers alleen verboden om in een openbare, sociale gelegenheid iets te doen wat de gezondheid van anderen en henzelf ernstige schade toebrengt. Je mag toch ook niet stomdronken autorijden? Ik ben mijn hele leven al een anti-roker. Nadat ik praktisch de baarmoeder werd uitgerookt, had ik mijn portie nicotine voorgoed gehad. In mijn naaste omgeving heb ik menigeen zien vechten tegen zijn rookverslaving. Ook zijn bekenden van me aan kanker overleden.
Roken is een vreemde gewoonte. Ik kan er met mijn volle verstand ook niet bij dat iemand vrijwillig de dood in zijn lichaam toelaat. Ieder haaltje aan zijn sigaret opnieuw. Maar goed, iedereen mag van mij doen wat hij wilt, zolang anderen daar maar geen last van hebben. Dat geldt laatste geldt dus niet voor roken in het café of in een restaurant, want daar hebben anderen gewoon last van. Punt uit.
Einde-lijk
Het tijdperk van in naar rookstinkende kleding thuiskomen is voorbij. Ook die nachtelijke traanmomenten in de kroeg, omdat m’n ogen overgeprikkeld waren van alle rook, het soms benauwde hoesten, en de brandplekken in kleding en armen – het is verleden tijd. En dat werd ook tijd. (Dramatische passage, hè?)
Ik ben benieuwd hoe de overgang de komende maanden zal verlopen. Wellicht dat een aantal rokers nu besluit thuis te blijven. Dat betekent niet meteen dat het aantal kroegbezoekers afneemt, want je hebt kans dat veel niet-rokers nu eerder een drankje zullen gaan halen nu ze de tent niet meer uitgerookt worden. Uiteindelijk zullen de rokers ook niet eeuwig thuisblijven. Het is namelijk helemaal niet gezellig achter die geraniums. (Schreeuwt hij uit ervaring.)
Longfilmpje
Daarom een toost, omdat de Nederlandse overheid eindelijk een keer in staat is geweest om een beslissing te nemen waar we wel iets aan hebben. En laten we tijdens het drinken onderstaand videootje in gedachten houden. (Hoewel tot mijn verbazing uit onderzoek blijkt dat dit soort beelden rokers zelden aanzetten om te stoppen. ) Proost!

Lees ook:

• Zetten films aan tot roken?