Het is even wachten voordat de groene reus zijn gezicht laat zien. Niet zo lang als in Ang Lee’s Hulk uit 2003, maar toch houdt regisseur Louis Leterrier de Hulk minstens een kwartier van het scherm. En dan nog is de Hulk bij de eerste verschijning vooral gehuld in schaduw en rook, zodat er niet gek veel van zijn gelaat wordt prijsgegeven.
Het moment dat Bruce Banner (Edward Norton) in het nauw wordt gedreven, zijn hartslag boven de 200 slagen per minuut komt en zijn innerlijke monster de vrijheid geeft, dát is het moment waar iedere kijker op zit te wachten. Hoe goed Norton ook zijn best doet om van Bruce Banner een interessant personage te maken; wij willen het onstuitbare monster zien dat de boel sloopt en het opneemt tegen de militaire overmacht.
Net als in de gelijknamige televisieserie heeft Leterrier echter de mens Bruce Banner centraal gesteld, de Hulk speelt op de achtergrond mee. In ieder geval de eerste helft van de film waarin Banner op zoek is naar een geneesmiddel. Het lukt Banner om de Hulk voorlopig doormiddel van meditatietechnieken te onderdrukken. Totdat generaal Ross (William Hurt) hem vindt en hij het aan de stok krijgt met het Amerikaanse leger. Ross ziet in de Hulk het ultieme wapen en zet een nieuw monster in om de Hulk te vangen.
Overigens veegt de regisseur heel vakkundig de vorige film van Ang Lee van tafel. In de titelsequentie herschrijft Leterrier de geschiedenis van de Hulk en vertelt hij middels een paar korte shots en teksten hoe Bruce de Hulk is geworden en wat er na het noodlottige experiment met gammastralen met hem is gebeurd.
Televisieserie is inspiratiebron
Het stripfiguur de Hulk werd in 1962 bedacht door Stan Lee en tekenaar Jack Kirby. (Lee heeft zoals gewoonlijk een cameo in de film.) Sindsdien heeft het monster enkele veranderingen ondergaan wat betreft zijn uiterlijk en wat betreft zijn geestelijke vermogens. Scenarist Zak Penn en Leterrier hebben de stripverhalen als uitgangspunt genomen, maar lieten zich daarnaast duidelijk inspireren door de televisieserie uit de jaren zeventig, waarin bodybuilder Lou Ferrigno, met de hulp van een likje groene verf en een slechte pruik, het monster gestalte gaf.
Net als in de tv-serie The Incredible Hulk is de Banner in de film een getormenteerde wetenschapper die de aarde rondzwerft in de hoop een geneesmiddel te vinden tegen zijn innerlijke monster. De film bevat enkele eervolle verwijzingen naar de populaire serie die gecreëerd werd door Kenneth Johnson. Bill Bixby, de acteur die Bruce Banner speelde, komt kort voorbij op het televisiescherm. Ferrigno speelt net als in de eerste film een bewaker. Ook mocht hij de stem van de Hulk inspreken. Een lang gekoesterde wens, waar hij vroeger nooit de kans voor kreeg.
Als Bruce plompverloren over straat loopt na de eerste Hulk-out is er een vleugje van ‘The Lonely Man Theme’ van de televisieserie te horen. Ook heet een van de personages McGee – vernoemd naar de razende reporter die Bill Bixby vijf seizoenen op de hielen zat. Tot slot worden Banners ogen helder groen, net als op tv, en zijn er nog een paar andere visuele verwijzingen naar de secundaire inspiratiebron.
Hulk smash!
In de tweede helft van de film neemt de stripversie van de Hulk het over. Dan is het rammen geblazen. Zijn opponent is Abomination, een nieuwe monsterlijke creatie van generaal Ross gespeeld door Tim Roth. De twee digitale monsters van ILM zien er overigens levensecht uit. Ook de interactie met de live-action elementen is feilloos, wat de geloofwaardigheid van de wezens natuurlijk vergroot. En dat is toch noodzakelijk in een monsterfilm.
Celibatair leven
Het is moeilijk om een boeiend filmverhaal te maken over een man die in een groen monster verandert als hij kwaad wordt. Hoewel ieder van ons zijn eigen Hulk heeft, is de geloofwaardige vertaling van dit concept naar het witte doek altijd lastig en vraagt een flinke dosis fantasie van de kijker. Het helpt dan om vooral de menselijke kant van het monster te benadrukken. De relatie tussen Banner en Betty Ross (Liv Tyler) krijgt dan ook veel ruimte in het verhaal. Jammer dat die scènes soms het cliché niet weten te overstijgen en geregeld tenenkrommende dialogen bevatten. Op het moment dat Banner aan de hitsige Betty vertelt dat hij geen seks kan hebben omdat dit te veel opwinding voor hem zou zijn, gaan de filmmakers net een stapje te ver. Wie ‘nee’ kan zeggen tegen seks met Liv Tyler moet wel onmenselijk veel zelfdiscipline in huis hebben. Aan de andere kant krijgt de obligate Hollywood-seksscène hierdoor een bijzondere wending.
Ongecompliceerde personages
Ondanks het feit dat je als kijker weet wat je van een Hulk-film kan verwachten, weet Louis Leterrier met verrassende wendingen te komen en vooral de vaart in het verhaal te houden. Plagerig laat hij de eerste helft de Hulk op de achtergrond – bijna alle transformaties vinden plaats in het donker of zijn gehuld in rook – om hem daarna de vrije hand te geven. The Incredible Hulk bewijst dat een film geen diepgaande karakteriseringen nodig heeft om goed te vermaken. Het is voldoende om te weten dat Tim Roths personage naar zo veel mogelijk kracht streeft, zich daarom tot een monster laat veranderen en het tegen de Hulk opneemt om te bewijzen dat hij de sterkste van allemaal is.
Nu ging Ang Lee met zijn Hulk-film wellicht wat te ver wat het psychologiseren van de Hulk betreft, een beetje meer uitgediepte personages hadden Leterriers film geen kwaad gedaan. Die aanpak werkte immers ook prima voor de televisieserie.
Lees ook:
12 reacties op “Filmrecensie: The Incredible Hulk”
Hm, okee. Misschien moet ik die ellendige groene crap (god, wat vond ik deel 1 slecht) maar eens een tweede kans gunnen. Tim Roth heb ik redelijk hoog zitten, en Norton ook, dus wie weet.
Leuke recensie overigens. Lekker snel ook!
P.S. RUSLAND! (muhaha)
@Menno: Thanx. Ik zou deze flick zeker een kans geven, vooral omdat je niet geconfronteerd zal worden met sporen van Ang Lee’s film.
PS: 🙂 Gistermiddag een tekstje geschreven over hoe voetbal toch nut kan hebben… er half van uitgaande dat Nederland verder zou komen. Kan nu de tekst herschrijven… So much for speculation. Ik moet ook gewoon niet bemoeien met die voetbal-onzin 🙂
Dus het is jouw schuld! 😀
@Menno: The pen might me mightier than the sword.. but it’s not that powerful, my friend. 😛
Geweldig ook hoe Norton tegen de bewaker zecht: “you the Man” dat the orgiginal ook de stem had ingesproken wist ik niet, das grappig.
En @ Menno, deel 1 was ook kut maar deze kan je met plezier kijken hoor.
Heb trouwens Hellboy maar weer eens gedownload (en 2 animaties met de zelfde cast) Heb ook wel weer zin in deze rooie reus. (veel meer dan de Captain America die we volgend jaar om onze oren krijgen.)
@Mattt: Ja, Hellboy lijkt me ook een goede flick. Maar eerst nog even Bats tussendoor. De vorige incarnaties van Captain America waren niet om over naar huis te schrijven. Bovendien denk ik niet dat de rest van de wereld op dit moment zit te wachten op Amerikaans chauvinisme in lang ondergoed.
Eerst even wat mierenneukerij: “Bill Bixby, de acteur die Bruce Banner speelde” – in de serie was, tot sjagerijn van veel stripfans, het alter ego van de Hulk hernaamd naar David Banner zonder enige aantoonbare reden behalve dat Bruce misschien iets te gay overkwam. Dat wist je al (getuige eerdere recensies) maar is toch een slordigheidje in deze tekst.
Ik heb ‘m zojuist gezien en mijn god, wat is de film oninteressant, wobbelend van links naar rechts met slechte plottwitst, platte karakters en actie die bijna nergens pakkend wordt. Pas op het moment dat de Hulk echt vól tegen de Abomination opgaat op het moment supreme had de film me éven te pakken. De beloofde cameo (als je dat al zo kan noemen) van Stark / Iron Man die veel interesse op internet opwekte en als grootste voordeel genoemd werd van dat Marvel nu twee diverse karakters onder hetzelfde productiebedrijf laten verfilmen is alleen een goedkoop opstapje naar het hierbij doodgeverfde vervolg. Als het enigszins mogelijk was vroeg ik mijn geld terug om een beetje te helpen voorkomen dat dit vervolg er nog komt. Je doet de film echt veel, veel, veel teveel eer met de recensie wat mij betreft. Ik voelde me persoonlijk ontzettend afgezet en bedrogen. My two cents, verder niets persoonlijks of naar je doorgaans inzichtelijke stukken en schrijfstijl maar dat wist je al toch ? 😉
Ovvvverigens was Lou Ferrigno in zijn korte scène een van de meest overtuigende acteurs van de hele film, daarvoor dan een zeer positief bedoeld compliment. Stan Lee daarentegen hadden ze wellicht weer beter iemand weg van puin kunnen laten trekken of zo.
@StatusNil: Officieel heet Bill Bixby’s personage in de televisieserie David Bruce Banner, maar dat leek me te ver gaan om in de filmrecensie te behandelen.
Wat mij betreft komt er een mooi vervolg op deze vermakelijke Hulk-flick en dan mag Edward Norton nog een keertje meedoen. Goede acteur. Ben het dan ook niet eens met je commentaar wat betreft de acteerprestaties in deze film, al waren de dialogen tussen Liv Tyler en Norton soms wel cheesy. Niets ten nadelen van Lou Ferrigno trouwens, die man is een sympathieke kei. En wat Stan betreft: zijn cameo was wel weer eens wat anders dan de reddende engel of de man die gered moet worden. Ik vind zijn optreden in Spidey 3 nog steeds een van de leukste. In de vorige Hulk was hij trouwens ook best grappig. Stan blijft The Man.
ik vind die animatie gewoon kut,geef mij bixby en ferringo maar
[…] The Incredible Hulk […]
[…] ‹ previous next › […]