Diep in mij zit het schrijfbeest. Het wil zich uiten. Móet zich uiten. Maar is dat de enige reden dat ik blog?
Schrijven doe ik al van kinds af aan. Vroeger had ik een grote typemachine waarop ik menig vel papier vol tikte. Veel verhalen. Vooral veel onafgemaakte verhalen tikte ik op het papier. Een paar schoolkranten en fanblaadjes verder en ik begon van het schrijven mijn werk te maken. Eerst als student: dikke werkstukken over film werden opgevolgd door een dikke scriptie over stripverfilmingen. En intussen en erna schrijf ik scripts, gedichten, dagboeken en freelance opdrachten.
In 2006 startte ik dit blog: ik had ideeën voor artikelen die ik niet bij een opdrachtgever kwijt kon maar wel wilde schrijven. Schrijven zonder publiek is voor mij alleen geschikt als oefening. Dus publiceren op het web, voor specifiek geïnteresseerden of googlers. Inmiddels is Mike’s Webs voor mij meer geworden dan een plek om artikeltjes te plaatsen. Bloggen werkt verslavend. Sinds ik fulltime werk voor een uitgeverij is het bloggen er dan ook niet minder op geworden. Toch stel ik mezelf geregeld de vraag waarom ik blog.
1. Ik blog dus in besta: het weblog biedt een platform om anderen mijn teksten te laten lezen. Een mogelijkheid om mijn gedachten uit te zenden. Geldingsdrang speelt een rol, want wie vindt het nu niet leuk om gelezen te worden?
2. Schrijfoefening: schrijven is net als topsport – je moet het bijhouden om beter te worden en je spieren soepel te houden.
3. Wederhoor: het leukste van bloggen zijn de reacties die op je stukjes komen. Ik heb het dan niet over de zure, vaak niet-belezen reacties waar duidelijk uit af te lezen is dat de reageerder niet meer heeft gelezen dan de titel van de post. Het zijn juist de inhoudelijke reacties van mensen die een ervaring delen of hun mening geven. Daarbij staat reageren of niet reageren iedereen vrij. Niets is verplicht, wat me brengt op punt vier:
4. Speelsheid: het web staat vol met regels voor het bloggen. Wat je moet doen om je statistieken te verbeteren, wat een goede post is, etc. Dit zijn vaak goede tips, maar het mooie van bloggen is voor mij de vrijheid om te publiceren wat je wilt. Ga je helemaal uit je dak van je katten, dan zet je een filmpje over die viervoeters op je blog. Heb je een voorkeur voor oude rockplaten, dan schrijf je daar lekker een stukje over. Soms ben ik zo enthousiast over iets (film, boek, cd, ontmoeting) dat ik dat enthousiasme met de wereld wil delen. En als ik zin heb om vage cartoons online te zetten, dan kan dat ook gewoon. Het digitale podium biedt ruimte om te experimenteren met vorm en inhoud.
5. Community: ik heb veel aardigheid in het lezen van en reageren op andermans blogs. Het is leuk om vaste lezers te hebben die terugkomen om je nieuwe posts te lezen. Er ontstaat zo een community die soms alleen bestaat uit wederzijdse reacties, maar soms ook leidt tot echte ontmoetingen. Mensen die je anders misschien niet had ontmoet of had gesproken. Bloggen, en het interpret in het bijzonder, brengt mensen bij elkaar.
En waarom blog jij? Voor wie blog jij? En wat betekent bloggen voor jou?
12 reacties op “Schrijfblog: Waarom bloggen?”
Volgens onderzoek van het jubilerende Web-log.nl zijn er drie typen bloggers:
Persoonlijke bloggers – zij schrijven over hun persoonlijke leven en richten zich met hun weblog op familie, vrienden en bekenden om hen op deze manier te informeren en op de hoogte te houden.
Passiebloggers – zij schrijven over een specifieke passie of hobby en richten zich met hun weblog op lezers die dezelfde passie delen.
Storytellers – zij schrijven hun verhaal van zich af. Dit gaat veelal over hun persoonlijke leven, maar ook over hun meningen en inzichten. In tegenstelling tot de andere typen bloggers, richten zij zich niet op een specifieke groep lezers.
(via)
Volgens het rijtje van weblog.nl zou ik een passieblogger én een storyteller zijn. Ik blog over de media die mij interesseren (film, tv, strips) en giet persoonlijke gebeurtenissen in een verhalende vorm.
Het rijtje is wellicht wat te beperkt. Wat te denken van corporate bloggers – blogs die gaan over een bepaald bedrijf/product? En er zijn ook blogs waarin mensen hun werk vertonen, hetzij webcomics en cartoons, of foto’s. Portfolioblogs zeg maar.
Ik kan me wel vinden in alle redenen die je noemt. Ik ben ook met bloggen begonnen als schrijfoefening. Ik werk bij de NOS, waar ik me als schrijver tot feiten moet beperken. Op mijn weblog wilde ik graag vrijer schrijven, meer column-achtig.
Gaandeweg gingen ook andere factoren me motiveren, zoals de reacties van vaste bezoekers, die ik vaak helemaal niet ken. Het geeft een kick dat onbekenden mijn stukjes zo leuk vinden, dat ze steeds terugkomen. Dat is misschien wel het allerleukste: als blogger ben je het middelpunt van je eigen community.
Daarnaast hou ik erg van statistieken. Het is een sport geworden om steeds mijn bezoekcijfers te verbeteren. Ik zit bij Punt.nl, waar het zaak is om veel reacties te krijgen. Bij elke reactie komt je blog namelijk weer bovenaan de Punt-homepage te staan, met weer nieuwe bezoekers als gevolg.
Om dezelfde reden probeer ik bij eKudos altijd de status ‘populair’ te krijgen, want dat levert veel hits op. Hits waar ik overigens weinig aan heb, want mensen die van eKudos komen, laten bijna nooit een reactie achter.
Ik ben een uitzondering, want ik ben via eKudos bij jou terecht gekomen en laat wél een reactie achter 😉
@Christiaan: Statistieken kunnen inderdaad verslavend werken. Op zich is het streven naar meer bezoekers en reacties een goede stimulans om met goede en originele content te komen. Zo werkt het bij mij in ieder geval, al probeer ik de laatste tijd wat minder op de cijfers te letten. De drang om te bloggen moet van mezelf uit blijven komen, dat werkt bij mij in ieder geval het beste. Al werken goede bezoekcijfers natuurlijk stimulerend om met nieuw materiaal op de proppen te komen.
Vind het wel grappig om te horen hoe het bij Punt.nl werkt. Dat is bijna blog topsport. 🙂
Wat de linksites als eKudo’s en NuJij.nl betreft sluit ik me volledig bij je aan. Als mensen reageren op stukken, doen ze dat meestal op die sites in plaats van op je eigen blog. Een raar verschijnsel op NuJij vind ik bijvoorbeeld dat mensen een reactie positief of negatief kunnen beoordelen door een plus- of minteken toe te voegen. Het lijkt me beter dat mensen met inhoudelijke argumenten op een reactie reageren.
Om op je vragen in te gaan:
– En waarom blog jij?
Als uitlaatklep, ik moet ergens mij ei kwijt. Ik heb een periode een dagboek gehad, toen liedjes geschreven en nu een weblog. Voor hetzelfde geld is het over een paar jaar iets anders, als ik mijn ei maar kwijt kan. Maar de publieke aandacht dat het loggen met zich meebrengt is wel een groot pluspunt.
– Voor wie blog jij?
In eerste instantie voor mezelf, maar het publiek is er altijd bij betrokken. Daardoor treedt er helaas ook censuur op.
– En wat betekent bloggen voor jou?
Vooral een fijne uitlaatklap waar publieke aandacht aan wordt besteed, maar ook een goede schrijfoefening, al komt dat duidelijk op de tweede plaats.
@Aukje: Dankje voor de antwoorden. Volgens het onderzoek van Web-log.nl ben je dus een storyteller – al hecht ik overigens niet zo heel veel waarde aan die indeling aangezien er nog veel meer types te bedenken zijn en veel blogs een specifieke categorie overstijgen. Ook jouw blog omdat je er ook recensies op zet.
Toch een vraagje: voel jij je soms verplicht om te bloggen? Als je bijvoorbeeld een tijdje niet geschreven hebt, of als je iets hebt meegemaakt waar je normaliter meteen een stukje over schrijft?
Als ik een tijdje niet blog is er iets aan de hand: geen inspiratie, censuur of vakantie. Bij die laatste is het niet erg dat er even niets verschijnt (hoewel ik vroeger stukjes vooruit schreef en door iemand anders tijdens mijn afwezigheid liet uploaden). Maar wanneer ik geen inspiratie heb of vanwege censuur niet blog, zit het inderdaad niet lekker. Maar dat is puur egoïsme: hoe minder vaak je blogt, hoe minder bezoekers. En die wil ik toch blijven prikkelen, ook al schrijf ik voornamelijk voor mezelf…
Dus een verplichting? Ja, een beetje. Anders had ik net zo goed een dagboek kunnen houden.
@Aukje: Wat bedoel je precies met censuur? Ik kan me voorstellen dat je sommige dingen niet deelt of sommige namen niet noemt, maar dan kun je toch altijd een andere draai aan iets geven? En het zorgt toch nooit voor langdurige blogpauzes?
@Aukje: ja, dat herken ik wel. Ik heb recent besloten om minder te gaan bloggen omdat ik meer tijd wil hebben om te andere dingen te schrijven. Voordat ik zo ver was moest ik eerst loskomen van mijn ‘verslaving’ aan de statistieken van de site. 🙂 Ik verwacht inderdaad dat de bezoekersaantallen zullen teruglopen nu er minder regulier posts zullen verschijnen. Het zij zo.
@Mike: Toen ik na drie jaar niet meer dagelijkse uploadde ging ik van 300 bezoekers per dag naar 100+… dat was ook even slikken! Maar het is inderdaad niet anders. Het geeft zoals je zegt meer vrijheid.
@jeroen mirck: als je mijn vroege schrijfsels vergelijkt met nu dan weet je waar de censuur zit. 🙂
Voor lange blogpauzes heeft het niet gezorgd, maar ik vind het wel jammer dat ik niet alles kwijt kan wat ik kwijt zou willen.
[…] Waarom bloggen? […]
[…] Waarom bloggen […]